با خوراک سیرابی 15 ریالی
 یک روزمان را     سر می‌کردیم
جماران نوشت: سیدمحمد غرضی گفت: همان‎گونه که مقام معظم رهبری هم فرمودند، دولت، مجلس و قوه‏‎قضائیه بالاخره عملکردشان مورد قبول مردم نیست و این دستگاه‎ها هر چه تلاش می‌کنند که بگویند ما سالم و خدمتگزاریم، مردم از آن استقبال نمی‎کنند. وزیر نفت دولت اول میرحسین موسوی گفت: نه‌تنها در دهه 60 بلکه در همه دوران‌های مبارزه، از مشروطه تاکنون همیشه دلایل موفقیت این بوده است که اخلاق بر سیاست برتری داشته است؛ وقتی کم‌کم بر اثر گذشت زمان ارزش‌ها تغییر می‌کنند و سیاست جای اخلاق را می‌گیرد - به طوری که حقوق عامه مردم بابت امتیازطلبی یک عده‌ای خاص تلف شود-، دل همه به درد می‌آید و خود‌به‌خود انسان یاد روزگاران خوب می‌افتد. در این دوره‌ها، چه پیش از انقلاب و چه در دهه اول انقلاب، قبول مسئولیت همراه با گرفتن امتیاز نبود. غرضی گفت: مثلا وقتی در دهه30 یک عده جوان برای فعالیت‌های انقلابی دور هم جمع شدیم، بین خودمان قرار گذاشتیم بیشتر از نیازمان هزینه نکنیم و واقعا این روند را تا انقلاب ادامه دادیم؛ در آن دوران با یک خوراک سیرابی 15 ریالی یک روزمان را سر می‌کردیم، درحالی ‌که امکانات بسیار زیادی مخصوصا بعد از انقلاب در اختیار ما بود. او گفت: نگاه قدرت سیاسی باید به رفع گرفتاری‌های کلیت جامعه باشد نه رفع گرفتاری‌های طبقات بالای جامعه؛ طبقات بالای جامع هر چه قدر امتیاز بگیرند، سیر نمی‌شوند، دلار را بالا بردند و تا قبل از این اگر یک‌نفر می‌توانست یک کیلو گوشت بخرد، الان دیگر برایش سخت شده است. وزیر پست و تلگراف دولت دوم میرحسین موسوی یادآور شد: در دهه 60 به خدا وقتی دلار 100 تومان شد، ستون فقرات ما شکست، اما حالا 6‌هزار تومان شده و اصلا کسی حرفش را هم نمی‌زند. چرا برای ضعف مدیریتی خودمان دست در جیب فقرا می‌کنیم؟! او در پایان ادامه داد: در اوایل انقلاب هر دلار 7 ریال بود، بعد جنگ شد و به 20 تا 30تومان رسید و این صعود ادامه داشت، ولی دولت با کوپن اوضاع را کنترل می‌کرد. در واقع در دوران مجلس اول و دوم کارها به خوبی پیش می‌رفت، از مجلس سوم به بعد گروه‌های چپ و راست سر برآوردند و جامعه و سیاست را به خودی و غیرخودی تقسیم کردند؛ همین موضوع باعث شد که آن فضای دلسوزی و اخلاص عمل کم‌کم جایش را به امتیازطلبی و سودجویی سیاسی و اقتصادی بدهد. امروز یک عده‌ای یک‌نفر را بالا می‌برند و یک‌نفر دیگر را پایین می‌کشند و فکر می‌کنند کار سیاسی کرده‌اند.
استاندار دولت دهم: رفتار احمدی‎نژاد
مجرمانه‎تر از بقایی و مشایی است
تسنیم نوشت: پیریایی گفت: احمدی‎نژاد به تدریج استحاله شده و گرفتار توهم شدید شده و بعید می‌دانم بتواند از این باتلاق خارج شود.کرم رضا پیریایی استاندار همدان و قم در دولت دهم درباره اقدامات اخیر احمدی‌نژاد و ادعاهای وی و حامیانش، اظهار داشت: احمدی‌نژاد به تدریج استحاله شده و گرفتار توهم شدید شده است. او درحال حاضر هیچ ربطی با الگوهایی که مطرح می‌کند، ندارد.او افزود: امام حفظ جمهوری اسلامی را «اوجب واجبات» اعلام فرمودند اما احمدی‌نژاد حفظ بقایی و مشایی را از حفظ نظام بالاتر می‌داند. رفتار سیاسی امروز احمدی‌نژاد حتی از رفتار مجرمانه مشایی و بقایی بدتر و مجرمانه‌تر است و به قول شاعر «هرکه بی‌باکی کند در راه دوست، رهزن مردان شده نامرد اوست».معاون هماهنگی معاونت امور حقوقی و مجلس رئیس دولت نهم با تأکید بر این‌که رفتار امروز احمدی‌نژاد بی‌تقوایی است، گفت: از دولتمردان کابینه نهم و دهم جز امثال مشایی و بقایی که به تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسند، بقیه دولتمردان در رده‌های مختلف مثل همین 43نفر که نامه اخیر را منتشر کردند، مخالف رفتار و مواضع سیاسی احمدی‌نژاد هستند.پیریایی گفت: احمدی‌نژاد قدر حمایت‌های جریان انقلابی از دولتش را نفهمید. گمان کرده نه‌تنها کمکی از جریان‌های انقلابی و ولایی نگرفته بلکه دست اشخاص و افراد طرفدار نظام را گرفته است، درحالی ‌که اینها توهم صددرصد است. من نمی‌دانم چه چیز او را به سمت خواسته‌های عجیب و غریب سوق می‌دهد مثل برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری و مجلس. چیزهایی که او امروز مطرح می‌کند، 180 درجه با مواضع گذشته وی تفاوت دارد و سندهای این تفاوت زاویه موجود است.عضو هیأت‌رئیسه مجمع استانداران کشور با اشاره به این‌که بنده مواردی را سراغ دارم که الان لزومی ندارد بیش از این ورود کنم، گفت: ‌ای کاش آقای احمدی‌نژاد متوجه می‌شد و از این مسیر غلط برمی‌گشت و بار اشکال و اشتباه خود را کمتر می‌کرد اما بعید می‌دانم بتواند از این باتلاق خارج شود. او ادعاهای عجیب و غریبی دارد.
امیرانتظام جاسوس نبود
تاریخ ایرانی نوشت: محسن میردامادی یکی از دانشجویان پیرو خط امام و تسخیرکنندگان سفارت آمریکا گفته که موضوع آقای امیرانتظام و مشکلاتی که برای ایشان پیش آمد، دغدغه ذهنی من و احتمالا امثال من بوده است. به همین دلیل من اسناد سفارت آمریکا در رابطه با آقای امیرانتظام را که پس از اشغال سفارت منتشر شد، بار دیگر مطالعه کردم. در شرایط فعلی که آن هیجان‌زدگی فضای عمومی دوران انقلاب و به‌خصوص ماه‌های پس از اشغال سفارت دیگر وجود ندارد، طبعا منصفانه‌تر می‌توان در این‌گونه موارد قضاوت کرد. من در این اسناد هیچ مطلبی که بر جاسوس‌بودن آقای امیرانتظام دلالت کند، ندیدم.
او ادامه داد: طی بررسی‌هایی که اخیرا کردم، پس از ارایه اسناد سفارت به مراجع ذیربط گروهی که مسئول بررسی آن اسناد و انجام تحقیقات از آقای امیرانتظام شده بودند نیز، در همان زمان به این نتیجه رسیده بودند که اتهام جاسوسی متوجه ایشان نیست. این اظهارنظر آقای امیرانتظام که آقای عبدی مأمور مراقبت از ایشان بوده است، صحیح نیست. حوزه کاری آقای عبدی اصولا این نوع امور نبود. فردی که آقای امیرانتظام با آقای عبدی اشتباه می‌گیرد، یکی دیگر از دانشجویان بود که نام کوچک وی نیز عباس بود و با توجه به این‌که آن‌جا افراد نوعا با اسم کوچک یکدیگر را صدا می‌کردند، احتمالا این تشابه اسم باعث این برداشت اشتباه شده است.
چرا امام(ره) با انحلال ارتش مخالف بود؟
تسنیم نوشت: رئیس مرکز مطالعات راهبردی ارتش گفت: شهیدکلاهدوز افسر زرهی بود و در گارد جاویدان خدمت می‌کرد اما از مدت‌ها قبل به دنبال ترور شاه بود ولی روحانیت و امام این اجازه را نمی‌دادند.امیر احمدرضا پوردستان می‌گوید: یکی از دلایلی که حضرت امام(ره) علیرغم همه هجمه‌ها و شعارهایی که خواستار انحلال ارتش بود، این نهاد را حفظ کرد و من- اگرچه در ارتش نبودم اما- آن مقطع را به خوبی یاد دارم، معتقدم ایشان با همان فراست و دوراندیشی خود- که امروز آن را در مقام معظم رهبری می‌بینیم- فرمودند این ارتش باید حفظ شود، چون ارتش یک ذخیره ملی بود. ارتش، چند‌ هزار‌میلیارد تجهیزات از قبیل هواپیما، تانک، توپ، نفربر، شناور و... داشت که اگر منحل می‌شد، هم طمع دشمن را در پی داشت و هم همه این تجهیزات به نوعی از بین می‌رفت. در این‌جا بود که افسران جوانی مثل شهیدان صیاد شیرازی، نامجو، آبشناسان و... ارتش را حفظ کردند و نشان دادند که قابلیت‌های زیادی دارند. این جوانان در آن مقطع دو کار عمده کردند؛ یکی این‌که توانستند ارتش و ساختار آن را حفظ کرده و به‌عنوان بازوی مسلح نظام نگه دارند و دیگری این‌که مسئولیت آموزش جوانان مشتاقی که به دستور حضرت امام سپاه پاسداران را تشکیل داده بودند، برعهده گرفتند و این آموزش‌ها در پادگان‌های متعدد که عمدتا پادگان‌های نیروی زمینی بود، صورت می‌گرفت و ارتش توانست به رسالت و مسئولیت انقلابی خود عمل کند. البته بلافاصله بعد از انقلاب، ما شاهد حوادثی در شمال‌غرب کشور بودیم که ارتش برای دفاع به آن‌جا رفت.