به گزارش ایكنا از خراسان رضوی، تنها یك شاعر است كه با نگاه شاعرانه خود می‌تواند، به آغاز هر فصل جدیدی معنا و مفهوم خاصی ببخشد و با شبیه‌سازی و كاربردهای ادبی متفاوت، حواس پنجگانه انسان را درگیر كند و معنویتی همراه با ذوق و احساس به مخاطب القا دهد. معنا و تعبیر بهار در نگاه شاعران گذشته و حال گوناگون است، یكی بهار را عروس فروردین، دیگری فصل نو شدن می‌داند.
مجید نظافت‌یزدی، شاعر پیشكسوت مشهدی، در گفت‌وگو با ایكنا، با بیان اینكه از سال 1355 شعر گفتن را آغاز كردم، اظهار كرد: آن‌ زمان نوجوانی بیش نبودم كه شعرهایم در روزنامه خراسان، اطلاعات، جمهوری اسلامی چاپ می‌شد.

نظافت‌یزدی اولین كتاب منتشر شده خود را «و ناگاه شعرهای متبسم را باد می‌برد» دانست كه توسط دفتر ادبیات مقاومت، سال67 به چاپ رسید و بیان کرد: سبك شعری من بیشتر نو، سپید، غزل و كلاسیك است، در زمینه طنز، ادبیات پایداری و آیینی نیز شعرهایی دارم.

روزگار؛ مشوق اصلی من در سرودن شعر

نظافت‌یزدی مشوق اصلی خود در سرودن شعر را روزگار و درك و سلیقه خود دانست و ادامه داد: آشنا شدن با اساتید متعدد شعری، موجب شد تا سبك خاص خود را برگزینم و تجربه‌های زیادی از آنها كسب كنم.

این پیشكسوت شعر آیینی، با ببان اینکه بهترین آموزش اخلاقی را از اساتید خود فراگرفته است، اظهار كرد: در سال‌های اخیر و در شعر استان خراسان، شاعرانی با اخلاق‌تر از استاد كمال و صاحب‌كار نداشتیم؛ آن دو شاعر در اوج بودند، خوشحالم كه سال 1360 توفیق شاگردی آن دو پیشكسوت را داشتم.

سبك اجتماعی در شعرهایم را بیشتر می‌پسندم

وی در خصوص بهترین اثر شعری كه تاكنون سروده است، عنوان كرد: هر چند در این زمینه نظر مخاطبان مهم است اما شعرهایی كه جنبه اجتماعی داشته و خشم و خروشی در آن وجود دارد را از میان آثارم بیشتر می‌پسندم.

سفر به خویشتن در بیابان

این پیشكسوت شعر آیینی بهترین سرگرمی خود به غیر از شعر را طبیعت‌گردی دانست و ادامه داد: كوهنوری و سفر به بیابان، حالم را خوب می‌كند؛ در بیابان نوعی سفر به خویشتن انجام می‌دهم.

نگاه پولی به هنر ارزشش را كم می‌كند

وی در پاسخ به این سوال كه آیا از طریق سرودن شعر امرار معاش می‌كنید، ابراز كرد: هیچ‌كس نمی‌تواند، از طریق سرودن شعر امرار معاش كند؛ اگر بخواهیم به هنر نگاه پولی داشته باشیم، از ارزش می‌افتد.

نظافت‌یزدی در خصوص بهترین خاطره از دوران زندگی حرفه‌ای خود، اظهار كرد: سفرهایی كه به كشورهای مختلف همچون تركیه، افغانستان، هندوستان و ... داشتم و آشنا شدن با آداب و رسوم و فرهنگ آن كشورها، تجربه جدیدی برایم بود. 

وی با اشاره به دیدار رهبری با شاعران و شعرخوانی آنها در ماه مبارك رمضان، افزود: هر ساله در ماه مبارك رمضان و میلاد امام حسن(ع)، جلسه شعری با حضور رهبری برگزار می‌شود و شاعران در آنجا به شعرخوانی می‌پردازند؛ من هم توفیق این را پیدا كردم كه در چندین جلسه شعرخوانی در محضر رهبری شركت كنم.

نظافت‌یزدی در ادامه گفته‌های خود، با اشاره به نقش بهار در ادبیات فارسی، عنوان كرد: بهار به‌خاطر شاعرانگی و وسعت معنایی كه دارد، باعث شده تا شاعران متعددی از منظرهای گوناگون به آن توجه كرده‌اند.

وی ادامه داد: در شعر شاعران، چند نگاه درباره بهار دیده می‌شود، یكی نگاه طبیعت‌گرا که در شعر شاعرانی همچون فرخی و منوچهری به چشم نخورمی‌خورد. 

نگاه طبیعت‌گرایانه خاقانی به بهار

این پیشكسوت شعر آیینی با اشاره به این شعر از خاقانی در خصوص بهار «دیدی كه نسیم نو بهاری بوزید/ ما را ز بهار ما نسیمی نرسید»، تصریح كرد: شعر این شاعر نسبت به بهار، نگاه طبیعت‌گرایانه است.

نظافت‌یزدی ادامه داد: اما در دوران پختگی شعر فارسی، بیشتر شاعران عارف‌ مسلک همچون، مولوی، خاقانی و بیدل، نگاه عرفانی به بهار داشتند همانند مولوی که در وصف بهار می‌گوید:«مرده بودم زنده شدم، دولت پاینده شدم».
نگاه اختناقی به بهار در دوره معاصر و قبل از انقلاب

وی بیان كرد: در دوره معاصر و قبل از انقلاب، نگاه اختناقی به بهار، در شعر فارسی آن هم به صورت مستقیم و غیرمستقیم وجود دارد و بهار محملی می‌شود كه شاعران آرزوی رسیدن به آن را دارند. مثلا نگاه غیرمستقیم به بهار را می‌توان در این شعر دید: «تا شقایق هست، زندگی باید كرد»، سرخی بهار و شقایق در اینجا، به آرزوی زندگی كردن تشبیه شده است.

این پیشكسوت شعر آیینی عنوان كرد: در طول دوران ادبیات فارسی، گاهی پیش آمده است، برخی شاعران همه تجلی بهار همچون طبیعت‌گرایانه، آزادی‌خواهانه، عارفانه را با هم درآمیخته و شعر بلندی سروده‌اند.

بهار از موضوعات اصلی شعر فارسی 

نظافت‌یزدی با اشاره به اینكه جایگاه بهار در شعر فارسی، جایگاه بلندی است، ابراز كرد: بهار از موضوعات اصلی شعر فارسی به شمار می‌رود.

انتهای پیام