شناسهٔ خبر: 24707999 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: ایرنا | لینک خبر

ایران؛ استوانه ثبات در خاورمیانه

تهران- ایرنا- کشورهای غربی به ویژه آمریکا، در حالی جمهوری اسلامی ایران را به ایجاد بی ثباتی در خاورمیانه متهم می کنند که خود با سیاست های تجاوزگرانه و مداخله جویانه بزرگترین منبع تولید ناامنی در منطقه محسوب می شوند.

صاحب‌خبر -

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، غربی ها در سال های گذشته بیش از پیش بر حجم هجمه های خود علیه جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی افزوده اند و با ابزار و شیوه های مختلف ایران را به ایجاد بی ثباتی در منطقه متهم می کنند.
روند اتهام زنی به جمهوری اسلامی ایران از زمان روی کار آمدن «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا شتاب بیشتری گرفت و مقامات کاخ سفید نشین در مجامع بین المللی بی پروا تندترین اتهامات را به ایران نسبت می دهند، این در حالی است که شواهد روشن و متقنی از نقش موثر آنان در ناامن سازی خاورمیانه در دست است.
توییت «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه در روزهای پایانی اسفند ماه سال گذشته از همین واقعیت نشان دارد. ظریف در صفحه شخصی خود با انتشار نموداری از میزان صادرات سلاح از آمریکا به کشورهای خاورمیانه نوشت: آمریکا بیش از نیمی از صادرات تسلیحاتی خود را به منطقه ما سرازیر می‌کند. بیشتر این تسلیحات به دست رهبران بی‌تجربه و ماجراجویی می‌افتد که در ارتکاب به جنایات جنگی دست دارند؛ هنوز ایران متهم است که منبع بی‌ثباتی است. جالب اینجاست که حقایق بزرگترین دشمن عوام‌فریبی و پوپولیسم است.

**عوامل ناامنی در خاورمیانه
در حالی جمهوری اسلامی ایران به ایجاد ناامنی در منطقه متهم می شود که ریشه های ناامنی در منطقه را باید در سیاست ورزی قدرت های بزرگ از گذشته تاکنون دانست.
منطقه خاورمیانه از زمان برانداخته شدن نظم نوین آن در دهه های نخست قرن بیستم تاکنون، آبستن آشوب و ناآرامی است. قرارداد سایکس- پیکو با ایجاد مرزبندی های تحمیلی و نامتناسب در قلمرو امپراتوری عثمانی، این موزاییک قومیت ها را به کشورهای مجزایی تقسیم کرد که قرار بود مطامع و منافع قدرت های انگلیس و فرانسه را تامین کنند.
اگرچه بسیاری از این کشورها در میانه های سده بیستم از زیر قیمومت پاریس و لندن بیرون آمده و مستقل شدند، ولی همچنان زیر نفوذ آنها باقی مانده و در دوره جنگ سرد تحت تاثیر نظم دوقطبی، جذب یکی از دو ابرقدرت آمریکا یا روسیه شدند.
ویژگی های منحصر بفرد خاورمیانه همواره این منطقه را کانون توجه قدرت ها قرار داده است. پایان جنگ سرد، این منطقه را از مرکز توجه قدرت ها خارج نکرد. هزاره سوم در حالی آغاز شد که گسترش تروریسم، بهانه ای مناسب برای مداخله جویی های آمریکا در آن فراهم کرد؛ بهانه ای که همچنان برای مداخله جویی های غرب در خاورمیانه مورد استفاده قرار می گیرد.
عراق، سوریه، یمن و .. طی سال های گذشته به همین بهانه مورد تجاوز آمریکا و همپیمانان منطقه ای آن قرار گرفته اند و سیل سلاح و تجهیزات نظامی برای به اصطلاح مبارزه با تروریست ها و امنیت افزایی از آمریکا به خاورمیانه روانه شده و سود آن به جیب آمریکایی ها ریخته شده است.
دولت آمریکا پس از روی کار آمدن ترامپ به طور قابل توجهی بر حجم صادرات سلاح خود به خاورمیانه افزوده است. بر اساس گزارش تازه مؤسسه بین‌المللی
پژوهش‌های صلح استکهلم، آمریکا 33 درصد از بازار جهانی اسلحه را در دست دارد و مقصد نیمی از مجموع صادرات جهانی تسلیحات آمریکا به خاورمیانه است. این موسسه از افزایش 86 درصدی صادرات تسلیحاتی به خاورمیانه طی پنج سال گذشته خبر داده است؛ صادراتی که مبدا بخش عمده ای از آن، آمریکا و کشورهای اروپایی است.
در میان کشورهای خاورمیانه هم عربستان بزرگترین وارد کننده سلاح از آمریکا است. در جریان سفر سال گذشته ترامپ به عربستان قرارداد فروش تسلیحات نظامی به سعودی ها رقمی بالغ بر 110 میلیارد دلار برای ایالات متحده درآمد داشت. قراردادهایی اینچنین بزرگ، رقابت میان کشورهای خاورمیانه را برای خرید تجهیزات نظامی و «امنیت افزایی» افزایش می دهد؛ دور باطل معمای امنیتی که سود حاصل از خرید تسلیحات آن به جیب کشورهای غربی و دود آن به چشم کشورهای منطقه می رود .
اروپایی ها هم در این کارزار تلاش می کنند از آمریکا عقب نمانند و حجم فروش سلاح های خود را به خاورمیانه افزایش دهند. بتازگی و در جریان سفر ولیعهد عربستان به انگلیس، قراردادی 14 میلیارد دلاری نظامی میان دو کشور منعقد شد، توافقی که بر اساس آن قرار است انگلیس 48 جنگنده تایفون با مأموریت‌های متعدد را به ریاض بفروشد.
انباشته شدن انبارهای تسلیحاتی کشورهای وابسته به غرب از جدیدترین تجهیزات پیشرفته نظامی، در آینده ای نه چندان دور یکی از مهمترین منابع ناامنی و بی ثباتی در منطقه خواهد بود. به رغم اینکه سیاست های منفعت محورانه غرب، عامل اصلی بی ثباتی در منطقه است، جمهوری اسلامی ایران به ویژه از سوی آمریکا و همپیمانان آن به ایجاد ناامنی در منطقه متهم می شود.
«نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل سال گذشته بارها ایران را به ایجاد بی ثباتی در منطقه متهم کرد. او دو بار با نمایش قطعاتی از موشکی که ادعا می شد از سوی حوثی های یمن به ریاض شلیک شده، به زعم خود با دلیل و مدرک در مورد نقش بی ثبات ساز ایران در منطقه افشاگری کرد؛ دلیل و مدرکی که اعتبار و اصالت آن از سوی بسیاری از ناظران بین المللی مورد تردید قرار گرفت و انتقاد جدی مسوولان دیپلماسی کشورمان را برانگیخت.

**نقش ایران در ثبات منطقه
این اتهامات در حالی مطرح می شود که جمهوری اسلامی ایران یکی از مهمترین پایه های سیاست خارجی خود را بر احترام به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشورها و عدم دخالت در امور داخلی آنها بنیان نهاده و همواره طی سال های گذشته پایبندی خود به این اصل را به صورت عملی نشان داده است.
در حالی آمریکا و انگلیس ایران را به حمایت از گروه های تروریستی متهم می کنند که ایران به عنوان یکی از قربانیان تروریسم، همواره طی سال های گذشته یکی از پایه های سیاست خارجی خود در منطقه را روی مبارزه با گروه های تکفیری- تروریستی متمرکز کرده و در این مساله هم موفق بوده است.
شکست های گسترده گروه های تروریستی در عراق و سوریه در یک سال گذشته مدیون کمک های مستشاری ایران به ارتش های بغداد و دمشق و همچنین دیپلماسی فعال تهران در عرصه منطقه بود. بر کسی پوشیده نیست که برگزاری مجموعه نشست های صلح سوریه موسوم به آستانه به ابتکار عمل مسکو و تهران و مشارکت آنکارا، نقطه عطفی مهم در چرخش تحولات میدانی سوریه به نفع دولت قانونی این کشور محسوب شد.
این در حالی است که در جریان بحران سوریه، این کشورهای غربی به ویژه آمریکا بودند که با دخالت در امور داخلی سوریه و حمایت از گروه های مسلح معارض اسد، بحرانی هفت ساله را در این کشور رقم زدند؛ بحرانی که اگرچه اکنون تا اندازه زیادی کنترل شده و دولت کنترل بیش از 70 درصد از خاک این کشور را در دست دارد ولی تداوم مداخله جویی های غرب و حمایت از برخی گروه های شبه نظامی در آن، همچنان شعله هایی از آن را روشن نگه داشته است.
ایران با حمایت از تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و دولت های قانونی کشورهای منطقه و با این رویکرد که مسایل منطقه و کشورها باید بدون دخالت خارجی و تدابیر ملی و منطقه ای حل شود، یکی از پایه های ثبات منطقه محسوب می شود. چه بسا اگر حمایت های مستشاری و دیپلماتیک تهران نبود، اکنون با سوریه و عراق پاره پاره ای مواجه بودیم که مامنی مطمئن برای تروریست ها و فعالیت های مخربشان محسوب می شد.

پژوهشم**9275**1601**
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و پژوهش های خبری ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearchهمراه شوید.

انتهای پیام /*

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، غربی ها در سال های گذشته بیش از پیش بر حجم هجمه های خود علیه جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی افزوده اند و با ابزار و شیوه های مختلف ایران را به ایجاد بی ثباتی در منطقه متهم می کنند.
روند اتهام زنی به جمهوری اسلامی ایران از زمان روی کار آمدن «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا شتاب بیشتری گرفت و مقامات کاخ سفید نشین در مجامع بین المللی بی پروا تندترین اتهامات را به ایران نسبت می دهند، این در حالی است که شواهد روشن و متقنی از نقش موثر آنان در ناامن سازی خاورمیانه در دست است.
توییت «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه در روزهای پایانی اسفند ماه سال گذشته از همین واقعیت نشان دارد. ظریف در صفحه شخصی خود با انتشار نموداری از میزان صادرات سلاح از آمریکا به کشورهای خاورمیانه نوشت: آمریکا بیش از نیمی از صادرات تسلیحاتی خود را به منطقه ما سرازیر می‌کند. بیشتر این تسلیحات به دست رهبران بی‌تجربه و ماجراجویی می‌افتد که در ارتکاب به جنایات جنگی دست دارند؛ هنوز ایران متهم است که منبع بی‌ثباتی است. جالب اینجاست که حقایق بزرگترین دشمن عوام‌فریبی و پوپولیسم است.

**عوامل ناامنی در خاورمیانه
در حالی جمهوری اسلامی ایران به ایجاد ناامنی در منطقه متهم می شود که ریشه های ناامنی در منطقه را باید در سیاست ورزی قدرت های بزرگ از گذشته تاکنون دانست.
منطقه خاورمیانه از زمان برانداخته شدن نظم نوین آن در دهه های نخست قرن بیستم تاکنون، آبستن آشوب و ناآرامی است. قرارداد سایکس- پیکو با ایجاد مرزبندی های تحمیلی و نامتناسب در قلمرو امپراتوری عثمانی، این موزاییک قومیت ها را به کشورهای مجزایی تقسیم کرد که قرار بود مطامع و منافع قدرت های انگلیس و فرانسه را تامین کنند.
اگرچه بسیاری از این کشورها در میانه های سده بیستم از زیر قیمومت پاریس و لندن بیرون آمده و مستقل شدند، ولی همچنان زیر نفوذ آنها باقی مانده و در دوره جنگ سرد تحت تاثیر نظم دوقطبی، جذب یکی از دو ابرقدرت آمریکا یا روسیه شدند.
ویژگی های منحصر بفرد خاورمیانه همواره این منطقه را کانون توجه قدرت ها قرار داده است. پایان جنگ سرد، این منطقه را از مرکز توجه قدرت ها خارج نکرد. هزاره سوم در حالی آغاز شد که گسترش تروریسم، بهانه ای مناسب برای مداخله جویی های آمریکا در آن فراهم کرد؛ بهانه ای که همچنان برای مداخله جویی های غرب در خاورمیانه مورد استفاده قرار می گیرد.
عراق، سوریه، یمن و .. طی سال های گذشته به همین بهانه مورد تجاوز آمریکا و همپیمانان منطقه ای آن قرار گرفته اند و سیل سلاح و تجهیزات نظامی برای به اصطلاح مبارزه با تروریست ها و امنیت افزایی از آمریکا به خاورمیانه روانه شده و سود آن به جیب آمریکایی ها ریخته شده است.
دولت آمریکا پس از روی کار آمدن ترامپ به طور قابل توجهی بر حجم صادرات سلاح خود به خاورمیانه افزوده است. بر اساس گزارش تازه مؤسسه بین‌المللی
پژوهش‌های صلح استکهلم، آمریکا 33 درصد از بازار جهانی اسلحه را در دست دارد و مقصد نیمی از مجموع صادرات جهانی تسلیحات آمریکا به خاورمیانه است. این موسسه از افزایش 86 درصدی صادرات تسلیحاتی به خاورمیانه طی پنج سال گذشته خبر داده است؛ صادراتی که مبدا بخش عمده ای از آن، آمریکا و کشورهای اروپایی است.
در میان کشورهای خاورمیانه هم عربستان بزرگترین وارد کننده سلاح از آمریکا است. در جریان سفر سال گذشته ترامپ به عربستان قرارداد فروش تسلیحات نظامی به سعودی ها رقمی بالغ بر 110 میلیارد دلار برای ایالات متحده درآمد داشت. قراردادهایی اینچنین بزرگ، رقابت میان کشورهای خاورمیانه را برای خرید تجهیزات نظامی و «امنیت افزایی» افزایش می دهد؛ دور باطل معمای امنیتی که سود حاصل از خرید تسلیحات آن به جیب کشورهای غربی و دود آن به چشم کشورهای منطقه می رود .
اروپایی ها هم در این کارزار تلاش می کنند از آمریکا عقب نمانند و حجم فروش سلاح های خود را به خاورمیانه افزایش دهند. بتازگی و در جریان سفر ولیعهد عربستان به انگلیس، قراردادی 14 میلیارد دلاری نظامی میان دو کشور منعقد شد، توافقی که بر اساس آن قرار است انگلیس 48 جنگنده تایفون با مأموریت‌های متعدد را به ریاض بفروشد.
انباشته شدن انبارهای تسلیحاتی کشورهای وابسته به غرب از جدیدترین تجهیزات پیشرفته نظامی، در آینده ای نه چندان دور یکی از مهمترین منابع ناامنی و بی ثباتی در منطقه خواهد بود. به رغم اینکه سیاست های منفعت محورانه غرب، عامل اصلی بی ثباتی در منطقه است، جمهوری اسلامی ایران به ویژه از سوی آمریکا و همپیمانان آن به ایجاد ناامنی در منطقه متهم می شود.
«نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل سال گذشته بارها ایران را به ایجاد بی ثباتی در منطقه متهم کرد. او دو بار با نمایش قطعاتی از موشکی که ادعا می شد از سوی حوثی های یمن به ریاض شلیک شده، به زعم خود با دلیل و مدرک در مورد نقش بی ثبات ساز ایران در منطقه افشاگری کرد؛ دلیل و مدرکی که اعتبار و اصالت آن از سوی بسیاری از ناظران بین المللی مورد تردید قرار گرفت و انتقاد جدی مسوولان دیپلماسی کشورمان را برانگیخت.

**نقش ایران در ثبات منطقه
این اتهامات در حالی مطرح می شود که جمهوری اسلامی ایران یکی از مهمترین پایه های سیاست خارجی خود را بر احترام به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشورها و عدم دخالت در امور داخلی آنها بنیان نهاده و همواره طی سال های گذشته پایبندی خود به این اصل را به صورت عملی نشان داده است.
در حالی آمریکا و انگلیس ایران را به حمایت از گروه های تروریستی متهم می کنند که ایران به عنوان یکی از قربانیان تروریسم، همواره طی سال های گذشته یکی از پایه های سیاست خارجی خود در منطقه را روی مبارزه با گروه های تکفیری- تروریستی متمرکز کرده و در این مساله هم موفق بوده است.
شکست های گسترده گروه های تروریستی در عراق و سوریه در یک سال گذشته مدیون کمک های مستشاری ایران به ارتش های بغداد و دمشق و همچنین دیپلماسی فعال تهران در عرصه منطقه بود. بر کسی پوشیده نیست که برگزاری مجموعه نشست های صلح سوریه موسوم به آستانه به ابتکار عمل مسکو و تهران و مشارکت آنکارا، نقطه عطفی مهم در چرخش تحولات میدانی سوریه به نفع دولت قانونی این کشور محسوب شد.
این در حالی است که در جریان بحران سوریه، این کشورهای غربی به ویژه آمریکا بودند که با دخالت در امور داخلی سوریه و حمایت از گروه های مسلح معارض اسد، بحرانی هفت ساله را در این کشور رقم زدند؛ بحرانی که اگرچه اکنون تا اندازه زیادی کنترل شده و دولت کنترل بیش از 70 درصد از خاک این کشور را در دست دارد ولی تداوم مداخله جویی های غرب و حمایت از برخی گروه های شبه نظامی در آن، همچنان شعله هایی از آن را روشن نگه داشته است.
ایران با حمایت از تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و دولت های قانونی کشورهای منطقه و با این رویکرد که مسایل منطقه و کشورها باید بدون دخالت خارجی و تدابیر ملی و منطقه ای حل شود، یکی از پایه های ثبات منطقه محسوب می شود. چه بسا اگر حمایت های مستشاری و دیپلماتیک تهران نبود، اکنون با سوریه و عراق پاره پاره ای مواجه بودیم که مامنی مطمئن برای تروریست ها و فعالیت های مخربشان محسوب می شد.

پژوهشم**9275**1601**
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و پژوهش های خبری ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearchهمراه شوید.

نظر شما