خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: گردشگران مازندران را با طبیعت آن می‌شناسند، هرچند جاذبه‌های طبیعی بکروجذاب این استان هم ناشناخته باقی‌مانده است. هنوز جاذبه‌های پرتعداد تاریخی و داشته‌های غنی فرهنگی این سامان در معادلات گردشگری جایی ندارد، ظرفیت‌های جذابی که می‌تواند پای گردشگران فرهنگی داخلی و خارجی را به این استان هم‌نشین با طبیعت باز کند.
در غرب مازندران که بیشتر موردتوجه گردشگران است، جاذبه‌هایی وجود دارد که به دلیل ماهیت فرهنگی که دارند، می‌تواند تراز گردشگری شمال ایران را در ابعاد فراملی نیز ارتقا بخشد. خانه موزه نیما یوشیج پدر شعر نو فارسی، موزه کندلوس به‌عنوان یک موزه روستایی فاخر، کاخ‌موزه رامسر و...ازجمله مکانهای فرهنگی هستند که هنوز در تعریف مقاصد گردشگری موردتوجه جدی و کاربردی قرار نگرفته‌اند.
گردشگری فرهنگی این استان تنها به گذشته و تاریخ محدود نمی‌شود، این نوار ساحلی دلربا وجنگلی، مکان‌هایی را در خود جای‌داده که در سالیان اخیر باذوق و خلاقیت ایرانی ساخته‌شده‌اند و چیزی از همتایان خارجی خود کم ندارد.
شهر زیبای ایزدشهر را می‌توان نماد گردشگری هنری مازندران توصیف کرد، این شهر مجموعه‌ای را در خود جای‌داده است که دیدنی است و می‌تواند به‌تنهایی بهانه‌ای باشد برای سفر به این شهر ساحلی
جایی که مجله تخصصی هنرهای تجسمی "تندیس" آن را شبیه هرم شیشه‌ای موزه لوور توصیف می‌کند و معماری آن بلند پروازانه و فضای داخلش تداعی‌کننده «گران‌پاله» پاریس است.
موزه گالری "دیدی" را می‌توان نگین مرکز هنری مازندران و ایران توصیف کرد که برای چهره‌های برجسته هنرهای تجسمی و گالری‌های مطرح کشور تحسین‌برانگیز است.
روبان این مجتمع سه هزار متری را علی جنتی وزیر سابق ارشاد برید، "علی توسلی" بنیان‌گذار موزه گالری "دیدی" این مجموعه را آوردگاهی هنری می‌خواند که می‌تواند زمینه‌ساز برخورد اندیشه‌ها و پویایی اقتصاد هنر باشد. "دیدی" ماحصل سالها علاقه‌مندی او به آثار هنری است، مجموعه‌ای که برداشتی از کشورهای مطرح در عرصه هنر است اما شبیه هیچ‌کدام نیست.
تلفیق مکانی هنری با امکانات تفریحی از ویژگی‌های این مجموعه است و به همین دلیل می‌تواند مقصدی برای لذت بردن از روح‌نوازی هنر در مکانی باشد که آرامش و نشاط با آن توأم است. مدیر ۷۳ ساله این موزه، از دهه ۵۰ دربازار هنر ایران حضوری فعال داشته و اگر از اثری خوشش آمده آن را خریداری کرده است.
گردآوری ۶۰۰ اثر هنر معاصر ایران از هنرمندان فعال، نتیجه سالها علاقهٔ وی به هنر است، وی را باید آقای خاص هنر و اقتصاد نامید. خریدار پروپاقرص آثار هنری، اهل فروش آنچه برمی‌گزیند نیست و علاقه‌ای به درآمدها و معادلات این وادی ندارد، افقی دارد که هنر را از حساب بانکی متمایز می‌کند.
شاید خوش‌شانسی مازندرانی‌هاست که یک قرعه‌کشی دانشگاهی موجب شد تا پای یک جوان اصفهانی خوش‌ذوق به دیارشان باز شود، ۵۴ سال پیش توسلی وارد دانشگاه نفت شد، همان سال اول برای سفر به کمپ محمودآباد قرعه‌کشی می‌کنند.
توسلی مدیر موزه گالری دیدی یکی از ۲۰ نفری است که به مازندران می‌آید و برای اولین بار ساحل ودریای خزر را می‌بیند، همین قرعه مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد. بعدها ویلایی در ایزدشهر می‌خرد و آخر هفته‌هایش می‌شود ساحل و طبیعت دلربای این شهر، بعد از جنگ، با خرید ملکی در ایزد شهر، مجموعه ۱۳۰ واحدی "دلکده" را می‌سازد.
تداوم رویاها و ایران‌دوستی‌اش منجر به ساخت مجموعه "دیدی"می‌شود که همواره در طول زندگی دغدغه شکل‌گیریان را داشت. او براین باور است که شمال ایران با قدمت کهن و تاریخی که دارد و طبیعت کم‌نظیرش، به‌مراتب بهتر و جذاب تراز جایی مثل کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای مبدل شدن به مرکز معادلات آثار هنری است.
"دیدی"جایی برای حظ بردن از آثاری است که خالقان هنرمندی دارد، در کنار این موزه گالری، پازل لذت بردن شما در رستوران، کافی شاپ و خانه کتاب این مجموعه کامل می‌شود.
"دیدی"از قابلیت‌های لازم برای مقصد گردشگری شدن برخوردار است و می‌تواند با تعریف بسته مناسب سفر توسط سازمان گردشگری و دفاتر خدمات سفر، نمادی برای گردشگری فرهنگی و هنری باشد.
علاوه بر موزه دیدی، موزه روستایی کندلوس در غرب مازندران نیز گردشگران را به خود می خواند؛ گردشگران به سمت غرب و جاده کندوان که می‌رانند روستایی مشهور چشم‌نوازی می‌کند، سرسبزی و رسوم قدیمی و تاریخی کهن، آن را پرآوازه‌تر کرده است. قدم زدن در کوچه‌های باریک، روی سنگفرش‌ها و کنار دیوارهای کاه‌گلی و پنجره‌های چوبی کندلوس، در دل انبوه درختانی که ارتفاعات را یکپارچه سبز کرده‌اند، خاطره‌ای دل‌نشین خواهد ساخت.
کمال‌الملک» در سفری که به همراه ناصرالدین‌شاه به این روستا داشت، تابلویی از این دهکده نقاشی کرد که اکنون درکاخ‌موزه صاحبقرانیِه قرار دارد. کندلوس چهارهزارساله با مدیریت یکی از اهالی خلاق اش صاحب موزه‌ای است که انواع نمونه خط ثلث، ابطال سحر، قباله‌های ازدواج، نقاشی‌های مربوط به قرن ۱۱ در دهلی‌نو، نمونه‌های از سکه‌های نقره‌ای، جدول تقویم نجوم متعلق به سال ۱۲۸۳، شجره‌نامه‌های ایل قاجار و نسخه‌ای عقدنامه شاه و فرح را به معرض نمایش گذاشته است و اشیاء هر غرفه از طریق پخش صدای ضبط‌شده به بازدیدکنندگان معرفی می‌شود.
نظر شما