به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «احمد نعمتی» ۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۷ در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۵ بهمن ۱۳۶۴ به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«اى خدا! تو را قسم می‌‏دهم به مقربان درگاهت، ما را به راه راست هدایت فرما و ما را از سربازان واقعى امام زمان (عج) قرار ده.

اى خدا! تو را قسم می‌دهم به سر بریده‌ی امام حسین (ع)، به جان و دستان پینه بسته‌ی مادرش فاطمه (س) و فرزند سقط شده‌‏اش محسن (ع)، ما را پیرو آنان قرار بده و گناهان ما را ببخش و بیامرز.

مادر جان! نگویید احمد را به ۱۸ سالگى رساندم. من امانتى نزد شما بودم. وقتى خداوند مرا به شما داد، خیلى خیلى خوشحال شدید؛ اما حالا که خداوند امانتش را از شما می‌خواهد پس بگیرد، ناراحتید؟ امیدوارم شما ناراحت نباشید.

پدر، مادر، برادر‌ها و خواهران عزیزم! از یکایک شما تقاضامندم از انقلاب دست بر ندارید.

اگر سعادت شهادت هم نصیب اینجانب شد، از شما تقاضامندم ناراحت نباشید.

15 سال در خدمت شما و امانت خدا بودم.

هر چند من به شما خوب خدمت نکردم؛ اما مرا حلال کنید و اسلحه‌ی مرا زمین نگذارید.

پدر گرامی‌ام! من از مال دنیا چیزی ندارم؛ بدهی روزه ندارم؛ زکات ندارم و مال مردم هم نخوردم.

همه هستی‌ام خدا بود! امام را تنها و سنگرم را خالی نگذارید؛ بعد از شهادتم، راه مرا ادامه دهید؛ اسلحه‌ی مرا از زمین بردارید و نگذارید اسلحه‌ی رزم مرا دشمن بردارد.

خداوندا! بعد از ۲ بار مجروح شدن، هشت عدد ترکش خمپاره در بدن دارم.

امیدوارم این دفعه گناهان من بخشیده شود و مرا از شهیدان اسلام قرار دهی.

امام، رزمندگان و مجروحین جنگ را دعا کنید.»

انتهای پیام/ ۱۱۱