به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما ميدل ايست آي نوشت: با وجود دهها سال سرکوب در داخل عربستان و حمايت اين کشور از اقتدارگرايي وحشيانه و افراط گرايي خشونت بار در خارج از مرزهاي خود، حمايت آمريکا از عربستان سعودي هيچ گاه مانند امروز نگران کننده نبوده است.
اين پايگاه اينترنتي در تحليلي به قلم عبدالله العاريان نوشت: از زماني که عبدالعزيز ابن سعود، بنيانگذار پادشاهي عربستان سعودي با فرانکلين روزولت، رئيس جمهور وقت آمريکا بر روي عرشه کشتي يو اس اس کوئينسي شام خوردند، ديدار با روساي جمهور آمريکا هميشه اتفاق مهمي براي حاکمان سعودي بوده است. آن ديدار رابطه ويژه ميان اين دو کشور را که منافعشان در هفتاد سال گذشته با يکديگر بسيار هم راستا بوده است، تقويت کرد.
سفر محمد بن سلمان، وليعهد عربستان در اين هفته به واشنگتن و ديدار وي با دونالد ترامپ، رئيس جمهور کنوني اين کشور همان اتفاق تکرار شد. هدف محمد بن سلمان اطمينان از ادامه حمايت آمريکا از تثبيت قدرت وي و سياست هاي خطرناکش در منطقه بود. ديدارهاي گذشته مقامات اين دو کشور هميشه به همراه تجديد تعهدات براي تقويت سلطه سعودي بر منطقه در ازاي حفظ منافع آمريکا در خاورميانه بوده است که شامل جريان مداوم نفت عربستان به بازارهاي جهاني در ازاي سرازير شدن دائمي سخت افزارهاي نظامي آمريکا به اين کشور و متحدانش در همسايگي آن بوده است.
اما با وجود دهها سال سرکوب در داخل عربستان و حمايت اين کشور از اقتدارگرايي وحشيانه و افراط گرايي خشونت بار در خارج از مرزهايش، حمايت آمريکا از عربستان سعودي هيچ گاه مانند امروز نگران کننده نبوده است. محمد بن سلمان در سه سال گذشته مراکز قدرت رقيب را خنثي و قدرت هاي اقتصادي، نظامي،‌ داخلي و امنيتي را در اطراف خود متمرکز کرد.
محمد بن سلمان که از سوي پدرش ملک سلمان به عنوان جانشين وي معرفي شد، جنگ مخربي را در يمن به راه انداخت که تاثيرات فاجعه باري بر غيرنظاميان داشته است. وي قطر را محاصره کرد که موجب افزايش تنش ها در منطقه شد. وليعهد عربستان همچنين در ماه هاي اخير مخالفان را سرکوب و دهها فعال مستقل، روشنفکران، عالمان مذهبي و روزنامه نگاران را بازداشت کرد. نوامبر گذشته نيز به بهانه مبارزه با فساد سعي کرد مراکز باقيمانده قدرت را در ميان خاندان حاکم و ثروتمندان کشور به صورت گسترده تضعيف کند. وي دستور بازداشت شخصيت هاي مهم کشورش را صادر کرد و در ازاي آزادي آنها ميلياردها دلار پول و سرمايه طلب کرد.
در گذشته، رژيم سعودي با محدوديت هاي قابل توجهي در سياست هاي داخلي و منطقه ايش مواجه بود و در نتيجه انجام دادن چنين اقدامات بدون کنترلي در داخل و خارج از اين کشور و در قبال همسايگانش غيرقابل تصور بود. اما همه اين ها پس از سفر ترامپ به رياض در بهار گذشته تغيير کرد. اين ديدار و اتحاد منافع محمد بن سلمان و جارد کوشنر، داماد و مشاور معتمد ترامپ به وليعهد عربستان جسارت بيشتري بخشيد. جاه طلبي هاي منطقه اي وي موجب بحران سياسي در لبنان شد، زماني که وي نخست وزير لبنان را در رياض نگه داشت و او را مجبور کرد در يک برنامه زنده تلويزيوني استعفا کند.
در پشت درهاي بسته،‌ محمد بن سلمان لطف خود را شامل تصميم ترامپ براي انتقال سفارت اسرائيل به (شهر اشغالي) قدس کرد و از آن حمايت کرد و در نتيجه به پنج دهه سياست به دقت طراحي شده آمريکا براي حفظ ظاهر بي طرفانه در مسئله اشغال فلسطين از سوي اسرائيل پايان داد. در پي سفر مشابهي از سوي عبدالفتاح السيسي، رئيس جمهور مصر در بهار گذشته، استقبال از محمد بن سلمان در واشنگتن بدون شک به حاکمان مستبد منطقه که بدترين تجاوزاتشان نيز مورد حمايت قرار گرفته است، جسارت بيشتري مي دهد.
ترامپ از تشديد سياست هاي عربستان سعودي در قبال ايران، يمن و قطر با کمترين ترديد حمايت کرد، حتي تا جايي پيش رفته است که اعضاي دولت خود را در اين روند تضعيف مي کند. پيش از سفر محمد بن سلمان به واشنگتن، برخي از رسانه ها در آمريکا از وي به عنوان يک اصلاح طلب شجاع ياد کردند که آينده اميدوارکننده اي را نه فقط براي کشورش بلکه براي خاورميانه به ارمغان خواهد آورد.
توماس فريدمن، در مقاله اي در نشريه نيويورک تايمز با ناديده گرفتن اقدامات رژيم سعودي در نابودي يمن و بدون توجه به نقش اين کشور در تعميق اختلافات فرقه اي و حمايت از حکومت هاي ديکتاتوي ظالم، از سعودي ها به عنوان چراغ راه روشنگري نئوليبرال و ميانه روي مذهبي حمايت کرد. اصلاحات اعلام شده بن سلمان در عربستان تحقق انتظارات غرب از آن کشور به عنوان يک متحد ميانه رو است. آن چه استقبال از اصلاحات عربستان را نگران کننده مي کند اين است که حاکمان سعودي بيش از هفتاد سال است که سياست هاي سرکوبگرانه خود را در داخل و در سراسر منطقه ادامه داده اند. در واقع، اين روند که به اهداف سياسي راهبردي آمريکا در خاورميانه کمک کرده است، ادامه خواهد يافت البته با هزينه بسيار بيشتر.







­