به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وبدا، دکتر سیدحسن هاشمی در گفتگویی به مهم ترین رویدادهای حوزه سلامت در سال ۹۶ پرداخت.

- سال ۹۶ چگونه گذشت؟

سال ۹۶ هم مانند بقیه سال‎ها تمام شد و آنچه باعث خوشحالی و مسرت من است اینکه با همه خوبی ها و بدی هایش، ما اجازه ندادیم در خدمت رسانی کادر درمان اعم از پزشکان و پرستاران و مدیران ستادی وزارت بهداشت خللی وارد شود؛ اما از اینکه به دلایل مختلف نتوانستیم باعث خشنودی همکاران خود در حوزه دارو، بخش تجهیزات پزشکی و مطالبات عقب افتاده کادر درمان که از دل و جان برای مردم زحمت کشیده و می کشند، باشیم خیلی متاسفم.

- کدام حادثه برای وزیر بهداشت بیش از دیگر حوادث تلخ و آزار دهنده بود؟

درست است که در سال ۹۶ ما حوادث تلخی مانند ریزش معدن یورت، زلزله سرپل ذهاب، حادثه کشتی سانچی و سقوط هواپیمای آسمان را داشتیم و طی این وقایع تلخ و جانگداز، عده زیادی از هموطنان مان جان شیرین خود را  از دست دادند، اما حادثه ای که برای من دردناک تر و تلخ تربود، اتفاقاتی بود که  قبل و بعد از انتخابات ریاست جمهوری رخ داد. وقایعی که از ماه های پایانی سال قبل آغاز شد و اوج آن را دو سه ماه منتهی به انتخابات شاهد بودیم. مسائلی که از حقوق های نجومی شروع شد، بعد هم در جریان انتخابات و مناظره ها و حواشی آن، دل دلسوزان انقلاب و میهن را به درد آورد.

در حالی که هم در داخل و هم در خارج کشور تلاش می شود مردم را از بهبود اوضاع ناامید کنند، ما نباید خودمان هم به تکمیل پازل دشمنان کمک کنیم. باید در کنار نقایصی که شجاعانه اعلام می شود، خوبی ها را هم منعکس کنیم و در کنار کاستی‎ها، نیمه پر لیوان را هم ببینیم. این روش نقد منصافه است.

- شما بر این باورید ما با این رفتارها از آرمان های انقلاب فاصله گرفته ایم؟

بله، تعارف که نداریم. ما با آنچه مدعی بودیم و هستیم که همانا اسلام است، خیلی فاصله داریم. ما از ارزش های دینی بیش از آنچه به دست آورده ایم، هزینه کرده ایم، و این اصلا شایسته نیست.

- آیا اقدامات انجام شده، به انتظارات مردم در دهه چهارم انقلاب پاسخ می دهد؟

خوب هیچ نظامی نیست که مدعی شود همه آنچه را می خواسته انجام دهد، به مرحله اجرا درآورده است. آنچه من بر آن تاکید دارم این است که اولا باور کنیم هیچ کس جز خدا و سپس غیر از خودمان به ما کمک نخواهد کرد. بویژه از خارج مرزها؛ آنها اگر برای ما شر نخواهند، قطعا خیر ما را نمی خواهند. خوشبختانه مردم ایران از این بابت هوشیارند و باور دارند باید هم انتطاراتشان را کاهش دهند و هم مطالباتی در راستای منافع خود داشته باشند که به اصلاح بیشتر امور منجر شود و توفیق بیشتر در جهت پیشرفت کشور و معیشت خود داشته باشند. به این منظور باید هر اقدام مثبتی فارغ از اینکه کدام دولت  و مجلس در راس کار است، به عنوان گام مثبت دیده شود. الان اما همه می خواهند مطالبه گر باشند و در عین حال وظیفه خود را متوجه دیگری کنند. این روش خوبی نیست در حالی که طی چهل سال گذشته کارهای زیادی انجام شده است.

خب ما قبل از انقلاب را هم دیده ایم، جوانان ما آن دوران را ندیده اند و فکر می کنند آن زمان چه خبر بوده است. ما روستاها و جاده ها و حاشیه شهرها و نبود امکانات و فقر مردم را دیده ایم و از نزدیک مشکلات را لمس  کرده ایم. بالاخره آن موقع که ما دانشجو بودیم و حتی سال های بعد از انقلاب در روستاها خبری از آب و برق و تلفن نبود. نمی خواهم بگویم اگر جمهوری اسلامی نیامده بود، نظام پهلوی می گذاشت اوضاع به همان شکل بماند، ولی آنها می توانستند و انجام ندادند، چون اراده ای برای رفع محرومیت ها وجود نداشت. بعد از انقلاب اما کارهای مهمی انجام شد که کم هم نیست، خب اینها را به زبان بیاوریم و شاکر باشیم و البته به حداقل ها هم بسنده نکنیم. بگوییم این کارها انجام شده ولی این کارها هم مانده، اینکه می گویم درهمه حوزه ها اعم از سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی صادق است. باور دارم معنای انصاف همین است، نه اینکه کارهای انجام شده را نادیده بگیریم ومدام از کمبودها سخن بگوییم.

-درباره طرح تحول سلامت به عنوان طراح آن توضیح دهید؟

من طرح را پیشنهاد دادم و اگر اراده دولت نبود و چنانچه دکتر لاریجانی و مجلس حمایت نمی کردند، این طرح به انجام نمی رسید. البته بعدا این طرح به مطالبه عمومی تبدیل شد و مقام معظم رهبری، ائمه جمعه، برخی گروه های سیاسی و به ویژه رسانه ها هم پشتیبانی کردند و تا اینجا همه کمک حال ما بوده اند و من از همه سپاسگزارم.

- برخی منتقدان به اجرای طرح تحول سلامت ایرادهایی دارند.

درباره طرح تحول سلامت و ایرادهای آن کلی گویی می شود؛ خب به هر طرحی می شود اشکالاتی گرفت؛ ولی چه در طراحی و چه در اجرا باید اشکالات را دقیق بیان کرد. در طرح تحول سلامت هم مانند هر طرح بزرگ دیگری می تواند اشکالاتی وجود داشته باشد، تردیدی در این نیست. به هر حال کسانی هم که این طرح را پیشنهاد دادند، انسان هستند و مانند همه انسان ها دانش و تجربه شان محدود است، بویژه اینکه در اجرا هم ممکن است اشکالاتی وجود داشته باشد. خوب است اینها را با جزئیات بگوییم و راه حل را نیز پیشنهاد بدهیم. دوستان عزیز منتقد هم از اینکه گوش شنوایی هست، تردید نکنند.

یک سری اشکالات به نظام سلامت ما وارد است که تا اراده ای قوی در دولت و مجلس و نظام پزشکی و نظام پرستاری و بقیه گروه ها و انجمن های علمی وجود نداشته باشد، حل نمی شود و سامان نمی یابد و خارج از اراده وزارت بهداشت است. از جمله اینها می توان به نظام پرداخت‎ها اشاره کرد که خیلی مهم است، تولیت حوزه سلامت نیز باید با وزارت بهداشت باشد که اینک چند پارچه است، موضوع الکترونیکی شدن خدمات هم اراده ای فراتر از وزارت بهداشت می طلبد، احترام وتشویق بخش خصوصی و اولویت بهداشت بر درمان هم واقعا اراده ملی می خواهد و به وزارت بهداشت منحصر نمی شود.

با اجرای طرح تحول سلامت دو گام مهم برداشته ایم که البته هنوز کامل نیست؛ یکی افزایش دسترسی مردم به خدمات درمانی و دیگری کاهش هزینه های درمان از جیب مردم. فکر نمی کنم هیچ انسان منصفی با این دو کار مخالف باشد. حالا ممکن است در شیوه اجرا اشکالاتی وجود داشته باشد که باید اصلاح شود؛ یا ممکن است افراد تخلفات و ناکارآمدی هایی داشته باشند که آنها هم باید اصلاح شود وگرنه هیچ کسی نیست که بگوید مردم نباید به خدمات درمانی دسترسی داشته باشند و یا بگوید مردم باید هزینه بیشتری پرداخت کنند.

نکته مهم دیگر این است که اشکالات مزمن حوزه سلامت را هم نباید گردن طرح تحول سلامت انداخت، این دامی است که کسانی که با رفاه مردم ایران مخالف هستند و به سلامت مردم فکر نمی کنند، گسترانیده اند تا دولت و حکومت برای سلامت مردم هزینه نکنند. یک وقت گفته می شود بی حساب و کتاب هزینه می شود در حالی که می توان صرفه جویی کرد، خوب من همه اینها را تایید می کنم، حتی در زندگی شخصی ما هم ممکن است این اتفاق بیفتد؛ اما باید بگوییم کجا اسراف می شود و با چه روشی باید صرفه جویی کرد.

از زمان شروع کار دولت دوازدهم ما دائم در حال بررسی هستیم که چگونه و از چه راهی می شود هزینه ها را کنترل کرد. توفیقاتی هم داشته ایم ولی هنوز کارهای زمین مانده زیادی داریم که باید دنبال کنیم. بنابراین با کلی گویی زمینه را برای کسانی که مخالف رفاه اجتماعی مردم ایران بویژه در حوزه سلامت هستند نباید فراهم کنیم و به جای کنار گود نشستن و بهانه جویی و نقدهای غیرمنصفانه همه در کنار هم به اصلاح امور کمک کنیم.

- آیا منتقدان طرح تحول سلامت تا به حال با شما جلسه ای داشته اند؟

در این سطح مشکل کشور ما این است که همه خود را انسان کامل و عقل کل می بینند. من نمی خواهم بگویم فقط در حوزه سلامت این چنین است؛ در سیاست نیز همین گونه است. در اقتصاد و مسائل اجتماعی هم، چنین است. این یکی از مصیبت های مردم ایران است که برخی فکر می کنند همانی که خودشان تشخیص می دهند درست است و بس. حاصل این طرز تفکر می شود «لجبازی» و لجبازی عناد و دشمنی هم به همراه می آورد و به نظر من زیانی که امروز کشور ما از لجاجت و خودشیفتگی افراد می خورد، بیش از هر زمان دیگر است؛ به‎ویژه انقلاب اسلامی از این معضل خسارت زیادی دیده است.

ما هم در همین فضا فعالیت می کنیم،  تصور من این است آنهایی که خیلی پر سر و صدا هستند، فکر می کنند باید حرفشان حتما اجرا شود، تازه راضی هم نمی شوند، چون با این مسیر، با این تیم، حتی با این دولت مخالف هستند و قصدشان به ظاهر اصلاح است ولی در عمل می خواهند به مقاصد خود دست پیدا کنند. این ممکن است پیشداوری هم باشد اما من در طول زندگی ام دیده ام آنهایی که پرهیاهوترند کمتر دنبال اصلاح هستند. به اسم مردم خیلی حرف می زنند ولی وقتی کار دست خودشان است، بدترین رفتار را در حق مردم انجام می دهند، چون هدف‎شان منافع شخصی و گروهی است.

- از مشکلات خسته نشده اید؟

مشکلات که خیلی زیاد است و متاسفانه سال به سال هم بیشتر می شود، اما خسته نشده ام و هنوز هم بر این باورم که این دوران یکی از زیباترین قطعات پازل زندگی من است و فکر می کنم خدا اینگونه خواست که بخشی از زندگی من این گونه صرف خدمت به مردم شود.

- زندگی پزشکان چگونه می گذرد؟

زندگی پزشکان هم مانند دیگر مردم است و ما که از این زندگی لذت می بریم و زندگی شیرین و بسیار طبیعی و روانی مثل بقیه مردم داریم. در هر حال بعضی از همین عزیزان ما در دانشگاه ها و بیمارستان ها و دیگر مشاغل مجبورند ساعت ۴ صبح سرکار بروند و ساعت ۱۰ شب به خانه برگردند. ما نبایستی گلایه داشته باشیم؛ من هم راضی ام و خداوند را شاکر.

من فکر می کنم بهترین های ما در جامعه پزشکی، همین هایی هستند که در مناطق محروم و دور افتاده خدمت می کنند و در عین حال می توان گفت نظام سلامت در ۴۰ یا ۵۰ سال گذشته به نحوی طراحی شده که کمترین توجه را به این پزشکان داشته است. ما هم طی سال های اخیر فقط توانستیم مقدار کمی از نظر محل زیست و دریافتی شان - نه آن چیزی که علاقه داشتیم بشود- به آنها توجه کنیم که دیدید چقدر هم حاشیه ساز شد. در روزهای آخر سال هم نتوانستیم به رغم قولی که در دولت داده شده بود، حق و حقوق شان را پرداخت کنیم، من از همه شان پوزش می‎خواهم و می توانم بگویم آنها با خدا و مردم معامله کردند نه با دولت و وزارت بهداشت. بخش عمده ای از آرامش این پزشکان و پرستاران به خاطر این است که می بینند مثمر ثمر هستند و دست مستمندان و مردم محروم را می گیرند. محرومانی که در عین نداری، بسیار سخاوتمندند و از هیچ محبتی نسبت به کسانی که به آنها خدمت می کنند، دریغ نمی ورزند.  

من به عنوان یک ایرانی از همه آنها سپاسگزارم و به آنها می گویم که بدانید من همه تلاشم را انجام می دهم ولی توفیق برای تغییر نگاه ها متاسفانه چندان آسان نیست.