شناسهٔ خبر: 24689769 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: تسنیم | لینک خبر

اصفهان| تجربه آرامشی فراموش نشدنی در قلب ایران؛ خور فرشته نگهبان آفتاب

R41346/P1377/S6,51,1381/CT7

کویر خود روایت مستندی از زندگی است روزهایی که در کنار مناظر شگفت‌انگیز گرمای طاقت‌فرسا دارد و شب‌هایی که علاوه بر سکوت، آسمانی شفاف از ستاره‌ها را به اکران تماشاگرانش درمی‌آورد و ورزنه همچون نگینی در دل این کویر می‌درخشد.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، اگر چه طبیعت سبز کوهای بلند و سواحل نیلگون زیباست اما در کویر مناظر زیبا و شگفت‌انگیز وجود دارد که در هچ جای دیگر  نمی توان دید بیابانهای پوشیده از نمک، تپه‌های طلایی شن‌های روان، آسمانی پر از ستاره که کمتر می‌توان همانندش را جای دیگر تماشا کرد، همه این‌ها  گوشه‌ای از چشم‌اندازهای بی‌نظیر کویر است. حالا دیگر وقت سفر به کویر است .

کویر معروفترین و در عین حال ناشناخته‌ترین پدیده جغرافیایی ایران است که با فرهنگ و تاریخ این مرز و بوم یکی شده، زیرا برای یک ایرانی زندگی، فرهنگ، هنر، شعر و در یک کلام هویت است.

ما عظمت تنهایی را در شب‌های کویر می‌آموزیم وقتی که بر دامنه تپه‌هایش بنشینم و در دنیای ستاره ها غرق شویم. اعجاب‌انگیز و شگفت‌آور، نخستین صفاتی که به ذهنمان خطور می‌کند تا در لحظات نخستین دیدار با کویر به آن نسبت می‌دهیم، شاید هم شب‌های ستاره باران کویر است که ما را بر این می‌دارد که حتی در دل هر تاریکی به روشنایی دل ببندیم.

اینجا کویر خور است مامنی از شن‌های روان ، جایی که می‌توانید ساعت‌ها با خودتان خلوت کنید. کویر خور با داشتن روستاهای زیبا دردل خود توانسته جاذبه‌های گردشگری بسیاری برای خود رقم بزند و در جدب گردشگران داخلی و خارجی موفق باشد. نام خور با منطقه بیابانک گره خورده است، خور شرقی‌ترین نقطه استان اصفهان است و با استان‌های خراسان و یزد و سمنان  نیز همسایه است .

در کتاب‌های جغرافیایی قرن چهار و پنجم فقط از سه روستای منطقه خور و بیابانک یعنی جرمق (گرمه) بیادق (بیاضه) و ارابه (ایراج) تحت عنوان سه ده یاد شده است.

از عهد سلجوقی تا اواخر دوره فتحعلی شاه خور و بیابانک جزء یزد بود اما در سال 1240 به سمنان پیوست.

خور و بیابانک که امروزه شهرستان شده است، در سال 1336 قمری ضمیمه خراسان و سیستان و طبس شد از سال 1301 تا 1305 منطقه‌ای  مستقل به شمار می‌رفت و از این سال بار دیگر به سمنان و یزد ضمیمه شد.

در سال 1327 با شهرستان شدن نایین از یزد جدا و به صورت بخشی از شهرستان نایین به استان اصفهان پیوست. در سال 1388 خور به شهرستان ارتقاء یافت.

خور فرشته نگهبان آفتاب

مصطفی احمدی کارشناس گردشگری در مورد نام خور می‌گوید: خور در فرهنگ‌ها به معنای خورشید است. همچنین در ایران باستان هر روز از هر ماه شمسی نامی داشته و روز یازدهم از هر ماه شمسی خور نام داشته و خور فرشته نگهبان آفتاب بوده است.

ناحیة بیابانک، ناحیه‌ای قدیمی (تقریبا برابر با بخش خور و بیابانک امروزی) در حاشیة جنوبی دشت کویر که در گذشته بر سر راه اصفهان (نایین) به خراسان (نیشابور) قرار داشت.

 وی در مورد بیابانک گفت: بیابانک ناحیه‌ای قدیمی در دشت کویراست در اصل ناحیه بیابانک قسمتی از بیابان بزرگ و قدیمی است . بیابانک به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی به معنای بیابان کوچک یا نیمه کویر است .

اما حالا منطقه خور و بیابانک جاذبه های بسیاری برای گردشگری دارد. خور و بیابانک گنجینه ای از جاذبه های گردشگری کوه و دشت کویر است .

 دریاچه نمک خور بزرگ‌ترین دریاچه فصلی نمک جهان

در کویر خور یک دریاچه نمک وجود دارد جالب است بدانید که دریاچه نمک خور بزرگترین دریاچه فصلی نمک جهان (پلایا) بوده، این دریاچه در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گسترش دارداما از همه جالب‌تر اینکه عمق نمک در این دریاچه بر خلاف سایر دریاچه‌های نمک مشابه در فلات مرکزی ایران بسیار نازک بوده که از 5 سانتیمتر تا 10 متر متغیر است .

این دریاچه در فصل‌های بارش به صورت مخلوطی از گل رس و نمک در می‌آید و در فصل‌های خشک به صورت دریایی سفید از نمک تبدیل می‌شود.

غارصوفه پناهگاه پروانه‌ها

افشین میرزایی یکی از همشهریان اصفهانی است که از دوستداران طبیعت است که بخاطر تجربه‌هایش  برای خودش یک راهنمای گردشگری محسوب می‌شود  او سالی یک بار را حتما به کویر خور و بیابانک می‌آید این گردشگرغار صوفه را به دیگران پیشنهاد می‌کند و می‌گوید: این غار اطراف روستای ایراج در بالای کوهی به همین نام قرار گرفته است . هرچند بالا رفتن از این کوه کمی دشوار است، اما وقتی وارد این غار می‌شوید چشم اندازی بسیار زیبا دارد که از آنجا می‌توان صدها کیلومتر مناطق دوردست  روبروی غار را دید .

از عجایب این غار، ارتفاع دهانه آن بوده که به بیش از 20 متر می‌رسد و جالبضتر اینکه در بالاترین ارتفاع آن یک درخت انجیر روییده است و هر چه به انتهای غار می‌رویم از ارتفاع آن کاسته می‌شود تا جایی که به 10 سانتیمتر می‌رسد و همچنین طول غار بیش از50 متر است که انتهای آن بسیار مرطوب است  و نوعی گل وجود دارد که به هیچ عنوان آب از آن عبور نمی‌کند.

در این غار پروانه‌های بزرگ و زیبایی زندگی می‌کنند که تعداد آنها به هزاران عدد می‌رسد، همچنین در اطراف غار معدن  سنگ باریت وجود دارد .

انتهای پیام/ش

نظر شما