فوتبال ايران در سال گذشته تحت تأثير برانکو ايوانکوويچ، سرمربي پرسپوليس، بوده است؛ او با قهرماني زودهنگام در ليگ برتر ايران، آن ‌هم با ارائه بازي‌هاي زيبا، روي جديدي از فوتبال را به علاقه‌مندان نشان داد. البته برانکو براي ساختن پرسپوليس مدنظرش، مشقت‌هاي زيادي را تحمل کرد.
هدايت پرطرفدارترين تيم ايران کار ساده‌اي نيست؛ آن ‌هم براي برانکو ايوانکوويچ که در نگاه اول آدمي آرام به نظر مي‌رسد. با اين حال اين کروات 63ساله از همان روزهاي نخست حضورش در باشگاه پرسپوليس، نشان داد با کسي شوخي ندارد. برانکو اصل را بر جدال با بازيکن‌سالاري گذاشت و به‌راحتي از هر کسي که اصول باشگاه را زير پا گذاشت، عبور کرد. سال 96 براي او با تقابلي سخت همراه شد؛ تماشاگران زيادي مي‌خواستند رامين رضاييان، دفاع راست اين تيم که به ترکيه رفته و برگشته بود، در ترکيب پرسپوليس بازي کند؛ يکي، دو بازيکن پرسپوليس هم که با رامين «اوکي» بودند، چنين درخواستي داشتند ولي مرغ برانکو يک پا داشت؛ او چند مسابقه به رامين بازي داد اما پس از بي‌انضباطي رضاييان در يکي از تمرينات در فروردين از مسئولان باشگاه خواست عذرش را بخواهند. رامين رفت، برانکو روبه‌روي تماشاگران ايستاد ولي آن قدر خوب نتيجه گرفت و خوب مديريت کرد که همه کار ايوانکوويچ را تحسين کردند. پروفسور اما براي کنترل‌کردن شرايط به سراغ ديگر ستاره‌هاي پرسپوليس که تصور مي‌کردند مي‌توانند در اين تيم «بزرگي» کنند هم رفت؛ از نيمکت‌نشيني طارمي گرفته تا به‌حاشيه‌راندن محسن مسلمان. او که خودش را «باسوادترين» مربي شاغل در دنياي فوتبال امروز مي‌داند، مي‌خواست از آنهايي که باعث جدايي سروش رفيعي از اين تيم شدند، به‌شدت زهر چشم بگيرد. يک‌پاداشتن مرغ برانکو در سال 96 به همين جا ختم نشد؛ اصرار به بازي‌دادن محسن ربيع‌خواه، بازيکني که هواداران پرسپوليس چندان دل خوشي از او ندارند هم ديگر اصرار جالب اين مربي کروات براي ليگ گذشته و ليگ جاري بود. برانکو در شرايطي خودش را مقابل هواداران بي‌شمار سرخ‌هاي تهران قرار داد که راه به‌دست‌آوردن دل آنها را هم به خوبي بلد بود؛ او با پيروزي‌هاي متوالي، ارائه فوتبالي چشم‌نواز و از همه مهم‌تر، قهرماني زودهنگام در ليگ شانزدهم همه را با هم متحد کرد. کاري که انجامش در اين تيم پرحاشيه بسيار سخت به نظر مي‌رسيد. اصرار برانکو به قانون‌مداري، تهيه کمپ تمريني و دوري از حاشيه‌ها، نسخه اصلي اين مرد کروات براي پرسپوليس بود. او با همان فرمانده‌شدن در تشويق‌هاي ايسلندي، سه هفته زودتر از موعد، با تماشاگران پرسپوليس جشن قهرماني گرفت و براي آنها افتخار مهم‌تري را هم رقم زد: بردن تيمشان به نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان آسيا. مرد آرام ليگ، مرد عصبي ليگ قهرمانان آسيا شد ولي دست آخر بدترين نتيجه عمر 17ساله مربيگري‌اش در نيمه‌نهايي رقم خورد؛ پرسپوليس او در ديدار رفت 4 بر صفر مغلوب الهلال عربستان شد و تيمش شانس زيادي براي رسيدن به فينال نداشت؛ به‌ويژه اينکه در بازي برگشت هم داور، ذره‌هاي اميدش را بر باد داد. برانکو در اين مدت حواسش به بازيکنان ملي‌پوش تيمش هم بود؛ اگرچه سال 96 زياد با کارلوس کي‌روش وارد جنگ لفظي نشد ولي کاري کرد که بازيکنانش حاشيه امنيت خوبي در تيم ملي داشته باشند. او در راه صعود ايران به جام جهاني، بيشترين نماينده را در تيم کي‌روش داشت و دست آخر هم با اتکا به سياست «برد-برد» کاري کرد که در ليگ هفدهم هم ملي‌پوشانش بيشترين کارايي را داشته باشند. ايجاد اختلاف فاحش با رقيب سنتي پرسپوليس يعني استقلال، مهم‌ترين کاري بود که برانکو در ليگ هفدهم رقم زد و آن‌قدر در صدر جدول از رقبا فاصله گرفت که مديران اين باشگاه را وادار کرد قراردادش را دو سال ديگر تمديد کنند.

مهم‌ترين هدف برانکو در سال جديد
مردي که بعد از سال‌ها يکي از مهم‌ترين تيم‌هاي ايران را روي سکو، روي صندلي‌هاي مديريت و زمين فوتبال، متحد کرده، حالا هدف تازه‌اي در سر دارد: موفقيت در ليگ قهرمانان آسيا. اگرچه کار عجيب مهدي طارمي دستش را بسته و اجازه يارگيري مناسب به او نداده ولي «الهه تعويض‌هاي طلايي در يونان باستان» بارها نشان داده راه‌ بردن با حداقل امکانات را به خوبي بلد است. قهرمان‌کردن پرسپوليس در ليگ جديد هم که ديگر نياز به گفتن ندارد.