سال 1396 در حالی آغاز شد که در ابتدای سال رهبر معظم انقلاب اسلامی امسال را سال اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال نامگذاری کرد. ایشان با تاکید بر این حقیقت که اقتصاد مقاومتی یک مجموعه است و این مجموعه اگر فقط در زیر نام اقتصاد مقاومتی مورد توجّه قرار بگیرد، ممکن است چندان منشأ اثر نباشد؛ علاج را در این دیدند که این مجموعه را به نقاط مهم تقسیم کرده و برای هر نقطه کلیدی و مهم یک فصلی از زمان را دهند و از مسئولین و افراد شاخص و از آحاد مردم بخواهند که همه همت خود را بر روی آن نقاط کلیدی متمرکز کنند! معظم له این نقطه کلیدی را عبارت از تولید و بطور خاص تولید داخلی و اشتغال و عمدتاً اشتغال جوانان دانستند. و فرمودند: «اگر ما توانستیم روی این دو نقطه متمرکز بشویم و کارها را بر این اساس برنامه‌ریزی و دسته‌بندی بکنیم، تصور این است که کار به میزان زیادی جلو خواهد رفت و موفّقیتهای چشمگیر و محسوسی پیش خواهد آمد» در آن کلام رهبری تاکید داشتند که موارد برشمرده مسایل مهمی است که بایستی مسئولین امر بر روی آن متمرکز بشوند و به واقع مطالباتی عمومی است که مسئولین باید بر روی آن متمرکز شوند و در پایان سال نتایج آن را بتوانند به مردم گزارش دهند.
همانطور که می‌دانیم نامگذاری سالهای مختلف توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی فرصتی برای قوای سه گانه و بالاخص دستگاه اجرایی کشور است تا با اولویت دادن به موضوعات خاص، توان کشور را برای رسیدن به اهدافی مشخص بکار گیرند. توجه به مساله اقتصادمقاومتی و بطور خاص دو مولفه تولید داخلی و اشتغال حکایت از فوریت‌هایی دارد که کشور سخت بدان نیازمند است و عدم توجه به آن معضلات اجتماعی فراوانی را به همراه داشته است.
امسال متاسفانه بخشی از فرصت دولت در حال گذار به انتخابات معطوف گردید و تا تشکیل کابینه جدید، قریب به نیمی از سال از دست رفت. متاسفانه در نیمه دوم نیز سیاست‌های دولت بطور کامل معطوف به اقتصاد مقاومتی نبوده و همچنان چشم به راه گشایشی است که پس از برجام وعده آن داده شده بود که با حضور ترامپ در سمت رییس جمهوری آمریکا، کور سوی امید این جریان نیز به خاموشی گراییده است!
آنطور که سیدمحمد صادق الحسینی - اقتصاددان – در اسفندماه امسال گفته است، بر اساس آخرین آمار منتشر شده بیش از سه میلیون و 366 هزار بیکار در کشور وجود دارد که امروز به طور حتم رقم آن بیشتر است. روند بیکاری با شرایطی که جمعیت فعال ما با اقتصاد کشور دارد، به گونه‌ای است که در سال 1400 تعداد بیکاران به پنج میلیون نفر و در سال 1406 به شش میلیون و 350 هزار نفر با در نظر گرفتن روند فعلی بازار کار خواهد رسید. معضل بیکاری در عرصه های مختلف همچنان لاینحل مانده و اشتغال زایی موثر با حمایت دولت همراه نیست بطوری که به عنوان نمونه طبق آمار سهم بخش کشاورزی در ایجاد اشتغال از 24 درصد در سال 1384 به 18 درصد در سال 1394 رسیده و به طور حتم در سال 1397 کمتر از این رقم خواهد بود.
بدون شک در تحلیل ناآرامی‌های دی ماه عدم توجه صحیح دولت به توصیه های رهبری نقش اساسی داشته است. کافی است مروری بر مطالبات و شعارهای داده شده در این تجمعات را قبل از آنکه بیگانگان میدان دار آن شوند، مرور نماییم تا معلوم گردد تا چه اندازه بیکاری و فقدان اشتغال و در مجموع آنچه تحت عنوان مشکلات معیشتی که ترکیبی از معضلات اقتصادی – اجتماعی است، در شکل گیری این حوادث نقش داشته است. بدون شک اگر چنین توصیه هایی در امسال و سالهای گذشته مورد توجه کامل قرار می‌گرفت، امروز شاهد آن نبودیم که حکیم انقلاب اسلامی با صراحت اعلام بدارند که: «درباره عدالت ما عقب‌مانده هستیم، خودمان اعتراف می‌کنیم! در همه زمینه‌ها پیشرفت اتفاق افتاده اما در زمینه عدالت باید کار کنیم و باید از مردم و خدا عذرخواهی کنیم. درباره عدالت مشکل داریم.»
اینک چرخ روزگار، ما را به پایان سال 1396 رسانده و زمانه پاسخگویی فرا رسیده است. ملت و رهبری منتظرند تا مسئولین امر پاسخ دهند که در زمین تولید ملی و اشتغال چه اقدامات حائز اهمیتی انجام داده اند و تا چه اندازه این دو مولفه مهم در اقتصاد کشور را به پیش برده اند! امید که این پاسخ‌ها مستدل و قانع کننده بوده و اگر قصور و تقصیری نیز وجود داشت، لااقل شجاعت و جسارت عذرخواهی وجود داشته باشد!
انتهای متن/
∎
نظر شما