شناسهٔ خبر: 24666241 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه رسالت | لینک خبر

وظايف قانوني توسط دستگاه ها در بوته فراموشي

صاحب‌خبر - رضا رمضاني دولت‌هاي مختلف در اين ويژگي که در مورد عفاف و حجاب عملکرد قابل قبولي نداشته با هم مشترک اند. به عبارتي اگر شوراي عالي انقلاب فرهنگي مصوبه عفاف و حجاب را انجام داده و طرح جامعي براي آن تهيه کرده و به تصويب رسانده، در دولت‌هاي هشتم تا امروز مسکوت مانده است.با آغاز كار مجلس هفتم، كميسيون فرهنگي طرح ساماندهي لباس را تهيه كرد. از مفاد اين طرح اين بود كه لباس ملي و اسلامي در كشور حمايت و لباس‌هاي وارداتي برچيده شود. اين طرح در كميسيون فرهنگي مجلس كارشناسي شد و در 11 ماده به تصويب نهايي در مجلس رسيد و 20 بهمن سال 85 شوراي نگهبان اين مصوبه را به صورت يك قانون مورد تأييد قرار داد. به موجب ماده 2 اين قانون وزارت ارشاد و سازمان صدا و سيما مكلف هستند نمادها و الگوهاي پارچه و لباس ايراني را ترغيب و تشويق و تبليغ كنند و در جهت پرهيز از الگوهاي مغاير با فرهنگ ايراني - اسلامي اهتمام جدي بورزند. به موجب ماده 6 وزارت بازرگاني ملكف شده به منظور حمايت از توليدات داخلي عوارض گمركي بر واردات پوشاك خارجي وضع كند تا رقابت توليدات داخلي و توليدكنندگان داخلي ميسر شود. قانون ساماندهي مد و لباس وظايف متعددي براي تمام دستگاه‌هاي ذيربط لحاظ شده است اما آيا لباس‌هاي موجود در بازارهاي امروز كشور ويژگي‌هاي معناي اصلي لباس كه همان «پوشاننده» است را داراست؟ چقدر از لباس‌هاي توليد داخل براي پسران امروز جذابيت دارد؟ آيا بخش عمده پيراهن‌ها و شلوارهاي مردانه بازارهاي كشور توليد داخل است يا قاچاق هستند؟ الگوهاي پسران جوان از هنرپيشه‌هاي سينما و تلويزيون گرفته تا فوتباليست‌ها و ورزشكاران تا چه حد در شكل و ظاهر خود به مقوله «عفاف» توجه مي‌كنند؟ مردم مي گويند اگر دولت واقعا خواهان مقابله با پوشش هاي نامناسب برخي افراد در جامعه هست پس چرا از واردات لباس هاي نامناسب و مغاير با فرهنگ ايراني اسلامي جلوگيري نمي كند؟چرا در فروشگاه هاي ما بيش از آنكه لباس هاي ايراني ديده شود لباس هاي وارداتي با مدل هاي نامناسب ديده مي شود؟لباس هايي كه مروج برهنگي و ابتذال در جامعه است.مگر دولت نمي تواند با ابزار هايي كه در اختيار دارد مانع از واردات و توزيع و عرضه اين لباس ها شود؟ورود برخي از دانش آموزان و دانشجويان اعم از پس و دختر با مدل هاي نامناسب و پوشش هاي زننده در محيط هاي آموزشي چه توجيهي مي تواند داشته باشد؟مگر دولت نمي تواند از ورود اين افراد به محيط هاي آموزشي جلوگيري كند؟علي رغم اينكه دولت مي تواند در برخورد با مظاهر بد حجابي و برهنگي در كشور مقابله كند مي تواند خود اقدام به ارائه مدل ها و لباس هاي متنوع،جذاب و مناسب از لحاظ قيمت در بازار و به ترغيب جوانان به تهيه و استفاده از پوشاك متناسب با فرهنگ،مليت و قوميت بپردازد كه متاسفانه در اين زمينه اقدامات در خور توجهي صورت نگرفته است.دولت در زمينه تبليغ و ترويج فرهنگ صحيح پوشش در كشور اقدام مناسبي انجام نداده است.اگر ما با يكي از همين افرادي كه اقدام به استفاده از لباس هاي زننده در جامعه مي كنند صحبت كنيم قطعا اطلاع كافي از فرهنگ پوشش ايراني اسلامي ندارد و ما نيز نتوانسته ايم مزاياي پوشش صحيح را به آنان انتقال دهيم. طي سال‌هاي گذشته "حجاب" همچون بسياري از موضوعات ديگر به دستاويزي براي ديده و انتخاب شدن دولتمردان در رقابت‌هاي انتخاباتي شان تبديل شده است، چنانکه در روزهاي تبليغات انتخابات رياست جمهوري نهم يکي از نامزدهاي ميدان عنوان کرد "وضعيت پوشش و حجاب در جامعه، مسئله اصلي کشور و مردم نيست و بايد از بزرگنمايي آن پرهيز کرد. وي روز ديگر طرح گشت ارشاد نيروي انتظامي را به باد انتقاد گرفت و از تذکر خصوصي و علني خود به وزارت کشور و نيروي انتظامي خبر داد.چيزي شبيه همين رفتار در دولت يازدهم نيز به‌گونه‌اي ديگر تکرار شد. چنانکه رئيس اين دولت نيز پيش از انتخابات با لحني صريح درخصوص برخي برخوردهاي گشت ارشاد گفته بود: "من قطعاً با اين برخوردها مخالفم. " واکنش وي به اين مسئله تنها به زمان تبليغات انتخاباتي محدود نماند و او نيز در موضع‌گيري ديگري عنوان کرد: «نمي‌توان مردم را به زور شلاق به بهشت برد". به هر حال با تاملي اندك مي توان به نقش دولت ها در اين زمينه پي برد كه چگونه مي توانند مروج يك فرهنگ يا منزوي کننده آن در جامعه باشند.دولت نبايد در اين زمينه كوتاهي كند يا وظايف عمده اي كه بر عهده دارد را به ديگران محول كند يا براي عدم فعاليت جدي در اين زمينه بهانه بياورد يا كم كاري خود را توجيه نمايد.چنانچه دولت در نقش و کارکرد خود در زمينه فرهنگي دچار اشتباه و ضعف شود،اين مسئله مي تواند عوارض جبران ناپذيري را به جامعه تحميل کند و حيات فرهنگي آن را دچار اختلال و بحران هاي مهلک گرداند.مشکل اينجاست که دولت ها هر يک براساس برداشت خود سياست ها را پيگيري مي کنند و گاه نيز اعتقاد خود را بر سياست ها و برنامه هاي مصوب ترجيح مي دهند. در موضوع حجاب شاهد بوديم که پيگيري آن براي برخي دولت ها اولويت نداشت و برخي نيز اصولاً به مداخله در موضوع پوشش اعتقادي نداشتند.

نظر شما