به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، پرویز کرمی دبیر ستاد توسعه علم فناوری و اقتصاد دانش بنیان در یادداشتی به بررسی بحران محیط زیست پرداخت.

متن یادداشت کرمی به شرح ذیل است:

« سالی نو می آید و طبیعت همچنان سازگار است

بهار نویدی است به دل های خسته ما که مرگ عن قریب جایش را به زندگی می دهد

فصل های سال به یکدیگر تقدم ندارند و در چشم طبیعت همان قدری که بهار ضروری است، زمستان هم ضروری است.

فصل ها اعتنایی به خوشامد و بدآمد ما ندارند. میلیاردها سال از پی هم آمده اند و جهان را بر مدار طبیعت پیش برده اند، من بعد هم می آیند و پیش می برند.

تا صدو پنجاه سال، دویست سال پیش فرزندان آدم خودشان را با طبیعت تطبیق می دادند و زندگی و کار خود را با گذر فصل ها هماهنگ می کردند. تجربه های طولانی مدت به ما یاد داده بود با سرمای زمستان کنار بیاییم و گرمای تابستان را نیز تحمل کنیم. یاد گرفته بودیم از بهار و پاییز برخوردار شویم و مدار زندگی خود را بر مدار طبیعت منطبق کنیم.

زندگی کشاورزی گواه روشنی است از این تطبیق. ما با گردش ایام، تغییر وضع می دهیم و ضمن کسب منافع، مضار طبیعت را از خود دفع می کنیم.

اما همین که دست سلطه بشر بر طبیعت دراز شد، به این فکر افتادیم تا در برابر گردش ایام مقاومت کنیم و به جای انطباق، نه فقط دنیا را بلکه طبیعت را دست کاری کنیم. ما قبلا وقتی باران می آمد، تنها کاری که می کردیم، این بود که چتر برداریم و حتی المقدور میزان تر شدنمان را کم کنیم.

اما علم و تکنولوژی بشر را وسوسه کردند تا مداخله جویانه وارد طبیعت شود و مناسبات سرما و گرما را بر هم زند.

خصوصا با هزینه هنگفت با سرما به جنگ گرما رفتیم و با گرما به جنگ سرما. آن قدر با بی مبالاتی سوخت های فسیلی سوزاندیم که زمین را به مخاطره انداختیم. پدران ما از طبیعت آموخته بودند که با سخت و سهل جهان کنار بیایند، اما دانشمندان دوره جدید به سرشان زد که دنیا را آن طور که می خواهند تغییر دهند.

هزینه تغییر را نیز البته از حساب طبیعت منظور کردند. آن ها جهان را بیش از یک قرن تا آن جا که زورشان می رسید، تغییر دادند اما اولا جنگل ها را نابود ساختند، ثانیا حیوانات را با خطر انقراض رو به رو کردند، لایه اوزون را سوراخ کردند و هوا را بیش از ظرفیت مجاز آلودند.

اروپایی ها با استخراج بی رویه نفت، با از بین بردن جنگل ها، با ایجاد دود و سم، با تجاوز به حریم حیوانات و با گسترش بی رویه آسفالت سعی کردند طبیعت را مسخر کنند و در تقدم و تاخر فصل ها دست ببرند، اما بعد از صد و پنجاه سال تنها چیزی که به آن دست یافتند، گرمایش نگران کننده زمین است.

بحران های محیط زیستی جدی اند و بیشتر آن ها دست درازی های بشر باعث شده است. زمین در وضعیت بحرانی قرار گرفته و این بحران را دانشمندان به دست آورده اند.

نظام سرمایه داری دانشمندان را به استخدام خود درآورد تا درآمد طبیعت را بالا ببرند. بالا هم بردند، اما دست آخر جهانی ویران و شکننده روی دست بشر گذاشته اند. از یک طرف بحران آب در کمین مردمان نشسته. علاوه بر آن گونه های مختلف گیاهی و جانوری در معرض خطرند.

حتی بشریت در معرض خطر است. ضمن این که طبیعت قدرتمندتر از آن بود که زور آدمیزاد به آن برسد. هنوز هم زور آدمیزاد به خشم طبیعت نمی رسد. سهل است، زورش به قوانین ساده هم نمی رسد.

امروز دانشمندان بسیاری بر این باورند که کاش به همان مناسبات سنتی تداوم می دادیم و به جای تغییر در تطبیق می کوشیدیم. امروزه دانشمندان زیادی را عقیده بر این است که بهترین کار در روزهای بارانی استفاده از چتر است. ما زورمان به طبیعت نمی رسد.

از پس هزینه های گزافش هم برنمی آییم که بخواهیم حرف و اراده خود را به کرسی بنشانیم. بلکه کافی است از طبیعت درس بگیریم و این توالی و تکرار غیر ملال آور را در زندگی به کار بریم. طبیعت بهترین معلم ماست. پاییز و زمستان زمین را می کشند.

سرما گیاهان را می خشکاند و خاک را سرد و فسرده می کند. اما چه باک که چون نوبت به بهار می رسد، یحیی الارض بعد موتها. دوباره در تن خاک مرده جان می آید، چوب خشک شکوفه می کند و درخت مرده زنده می شود. این مرگ و احیا آن قدر تکرار شده که حالا می شود امید بست، طبیعت از پس گندکاری های بشر مدرن برآید و حیات به تن زمین محتضر برگردد.

بهار نویدی است به دل های خسته ما که مرگ عن قریب جایش را به زندگی می دهد. گیرم که ما زمین را از خود رنجانده ایم، روح حیات را که از او نگرفته ایم. بهار در راه است؛ هم این بهار و هم آن بهار که ربیع الانامش نامیده اند.

منبع: فارس

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.