به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «علی جواهری» سال ۱۳۳۵ چشم به جهان گشود. وی همواره در راهپیمایی‌ها و تظاهرات علیه رژیم پهلوی شرکت می‌کرد و با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۹ بهمن ۱۳۵۹ در منطقه عملیاتی میمک به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است در ادامه می‌خوانید:

«بسم الله الرحمن الرحیم

وصیتم به همسرم:

چنان‌چه به تو گفته‌ام فرزندمان را چنان‌چه آرزو داشتم تربیت و بزرگ کن، به او بگو که پدرش در اولین ماه پیروزی امت مسلمان ایران چه فعالیت‌هایی با ضد انقلابیون این اجیر شدگان استعمار که نکرده است.

ضد انقلابیونی که مردم بی‌گناه کردستان را زیر آتش گلوله‌ها قرار داده‌اند و چه‌ها نکردند چگونه پاسداران جان بر کف را سر بریدند و آخر که با سربازان اسلام چگونه به جنگ با اشغالگران به مرز‌ها رفت.

همسرم در رابطه با فرزندمان اگر دختر بود زینب و اگر پسر بود منوچهر نام بگذار و چنان او را تربیت کن که راه پدرش که همان راه حق و اسلام است ادامه دهد و با مستکبران بجنگد و راه انحراف را پیش نگیرد که راه پدرش و هزاران شهید دیگر را زیر پا بگذارد و رهبرش خمینی بزرگ و وطنش ایران و به ملتش خیانت کند، فرزندی داشته باشیم که مایه افتخار و سربلندی ما باشد.

مادرم‌ ای طپش دهنده‌ی قلبم امیدوارم که بعد از شهادتم برایم اشکی نریزی و هیچ‌گونه ناراحتی نداشته باشی، تو شاد باش که فرزندت را در راه حق داده‌ای.

اما برادرانم هیچ وقت بعد از شهادتم ناراحت نباشید. شما باید افتخار کنید که برادری را برای اسلام هدیه کرده‌اید و با ادامه دادن راهم مرا شاد نمایی، خداوند شما را حفظ کند و مرا به آرزویم برساند.

رهبرم را تنها نگذارید رهنمود‌های او را اطاعت کنید به امید پیروزی حق بر باطل.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

همسرت علی جواهری»

انتهای پیام/ ۱۱۱