صاحب‌خبر - مارک اوگدن زمانی او پسری تازه وارد در محله ای جدید بود، توفان پرتغالی که قدیمی‌ترین مسابقات اروپا را در می‌‌‌نوردید اما حالا بعد از اینکه منچستریونایتدش با یک نمایش ضعیف مقابل سویا حذف شده، ژوزه مورینیو در قامت مردی ناآگاه در داخل و خارج زمین بازی به نظر می‌رسد. برق چشمان او رفته است و تمام چیزی که ما الان از او داریم فوتبال منفی و تلاش‌های بیهوده او برای بی‌اهمیت نشان دادن حذف تیمش از مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان است. هرچه نباشد او قبلا دو بار این جام را برده است، همان چیزی که خودش بعد از باخت تیمش در اولدترافورد به آن اشاره کرد، ضمن اینکه او مغز متفکر بردهای خارج از خانه تیم‌هایی مانند پورتو و رئال مادرید در اولدترافورد طی سال‌های گذشته بوده است. مشکل الان اما این است که ناکامی‌های خانگی منچستریونایتد در لیگ قهرمانان حتی بعد از روی کار آمدن خود او هم همچنان ادامه دارد – از هواداران بپرسید که درباره رویکرد او و شیوه بازی من‌یونایتد چه نظری دارند – اما آیا او به‌عنوان سرمربی تیم واقعاً باید این کار را انجام دهد؟ او بعد از آنکه دو گل ویسام بن‌یدر سویا را برای اولین بار در جمع 8 تیم برتر لیگ قهرمانان اروپا قرار داد، به خبرنگاران گفت: «ما زمانی برای غصه خوردن نداریم. فوتبال همین است. این آخر دنیا نیست. من در لیگ قهرمانان دو بار روی این صندلی نشستم در حالی که تیم‌هایم، پورتو و رئال مادرید، یونایتد را از لیگ قهرمانان حذف کردند پس فکر نمی‌کنم که حذف شدن از لیگ قهرمانان اروپا برای این باشگاه چیز جدیدی باشد. من بابت چیزی پشیمان نیستم. تمام تلاشم را کرده‌ام. بازیکنان هم تمام تلاش‌شان را کردند. باختیم و فوتبال همین است.» هر هوادار یونایتد که حرف‌های مورینیو را می‌شنید فوراً از بی‌تفاوتی او نسبت به باختن تیمش به سویا و این جمله‌اش که «این باخت پایان دنیا نیست» خشمگین می‌شد. در دنیای واقعی، حق صد درصد با مورینیو است اما هواداران فوتبال هنوز هم به خودشان اجازه می‌دهند که در دنیای خیالی زندگی کنند، دنیایی که در آن فوتبال برای 90 دقیقه از هر چیز دیگری مهم‌تر می‌شود. با این حال مورینیو زمان زیادی برای این رویاپردازی‌ها ندارد و اگر این به معنای انتخاب مروان فلاینی به جای پل پوگبا یا خوان ماتا است، خب باشد و اگر این به معنای پشت پا زدن به اصول و فلسفه بازی شوالیه‌گونه و هجومی منچستریونایتد برای کسب نتیجه است، خب آن وقت این همان چیزی است که باید انجام شود. هواداران یونایتد می‌توانند این شیوه بازی را بپذیرند به شرط اینکه برای تیم نتیجه بیاورد، مثل بازی ابتدای هفته برابر لیورپول اما صبر آنها هم به زودی تمام خواهد شد اگر با وجود ارائه این بازی‌های نه چندان دلچسب، تیم‌شان نتیجه هم نگیرد و این دقیقاً همان اتفاقی بود که برای آنها در بازی برابر سویا رخ داد. حتی سه هفته پیش در بازی رفت در اسپانیا، زمانی که در نیمه اول من‌یونایتد به تساوی بدون گل رضایت داده بود هم مورینیو نشان داد که او مربی است که نتوانسته خودش را به اقتضای فوتبال مدرن تغییر دهد. یک تساوی بدون گل در بازی خارج از خانه بدون گل زده در خانه حریف، دیگر در سطح اول از رقابت‌های باشگاهی فوتبال اروپا، نتیجه مثبتی تلقی نمی‌شود چون اکثر تیم‌ها در بازی برگشت خارج از خانه حمله می‌کنند به امید اینکه برگ برنده‌ را از آن خود کنند. سویا همین کار را کرد و زمانی که بن یدر گل اول بازی را در اواخر نیمه دوم زد، اشتباه بودن برنامه بازی مورینیو برای دیدار رفت به همه ثابت شد. مربی یونایتد تلاش کرد که اوضاع را با فرستادن آنتونی مارسیال و خوان ماتا به نفع تیمش تغییر دهد اما او زمانی تصمیم به این تغییر تاکتیکی گرفت که کار از کار گذشته بود و زمانی که باخت یونایتد قطعی شد، آن وقت مورینیو برای شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت مدعی شد که دنیا به آخر نرسیده است. اگر مربی مانند دیوید مویس چنین جمله‌ای را بعد از باخت تیمش در همان مقطع کوتاهی که مربی یونایتد بود به زبان آورده بود، قطعاً با انواع و اقسام انتقادات بمباران می‌شد اما حتی مویس هم توانست یونایتد را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برساند. مورینیو دو قهرمانی‌اش در این رقابت‌ها را یادآوری می‌کند که آخرین آنها 8 سال پیش بوده است اما از آن روزها زمان زیادی گذشته و در حالی که رقیب همشهری با پپ گواردیولا گوی سبقت را از هر جهت از پرافتخارترین تیم انگلیس ربوده است، دیگر توجیه ناکامی‌ها دردی را برای هواداران دوا نمی‌کند و تاریخ می‌گوید کم بوده تعداد رهبرانی که نجات پیدا کرده‌‌اند وقتی بیش از اندازه از آنچه دور و برشان می‌گذرد بی‌اطلاع باشند یا تظاهر به بی‌اطلاعی می‌کنند. منبع: ESPN∎​