به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، با خانواده مرادی یکی از آسیب‌دیدگان زلزله اخیر که صحبت می‌کنیم، می‌گویند بعد از گذشت بیش از سه ماه از زلزله و کاهش موج کمک‌رسانی‌ها و توجهات ملی و مردمی، همچنان در چادر زندگی می‌کنند. این خانواده سه فرزند دارند که یکی از آنها به دنیا نیامده است و مادر خانواده بیش از دوماه است که باردار است و شرایط زیست و زندگی آنها در چادرها اصلا مناسب و مساعد نیست.
چادرها به‌خاطر شرایط بد جوی و در معرض باد و باران بودن اغلب یا فرسوده شده‌اند یا کپک زده‌اند و بوی نامطبوعی در آنها جریان دارد که همگی این موضوعات باعث بیماری اهالی خانواده شده است. به گفته این خانواده برخی نیروهای مردمی و جهادی، نیروهای تحت امر حاج سعید قاسمی و قرارگاه مهندسی جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان برای خانواده‌ها به تناوب و به خواست و کمک‌های مالی مردمی و شخصی در حال ساخت و ترمیم منازل هستند و زندگی بسیاری از مردم به روال عادی بازگشته است. اما بسیاری دیگر از مردم همچنان با اینکه در نقطه دورافتاده‌ای هم نیستند در چادرها زندگی می‌کنند و حتی کانکس هم ندارند چه برسد به خانه‌دار شدن. بیماری و سرمای شدید، کمبود وسایل گرمایشی و این نوع معضلات، آسیب‌هایی جدی است که مردم در این مناطق با آنها گریبانگیر هستند.
به گفته شاهدان عینی برخی افراد با مظلوم‌نمایی و زندگی اختیاری در چادرها به‌رغم دریافت کانکس، باعث بروز موج بدبینی و بی‌اعتمادی به همه ما زلزله‌زدگان شده‌اند و نهادهای مسئول ذیل عدم کارایی و رسیدگی و ساماندهی دقیق نمی‌توانند مردم و آنهایی را که کانکس و امکانات دریافت کرده‌اند از آنهایی که دریافت نکرده‌اند تمییز دهند. این افراد با اینکه کانکس دریافت کرده‌اند بازهم در چادر زندگی می‌کنند چراکه کانکس‌های بیشتری را با استفاده از روابط می‌گیرند و به فروش می‌رسانند و برای خود منبع درآمدی ایجاد کرده‌اند. به‌رغم این مشکلاتی که می‌شد با کمی توجه و عمل به وعده‌ها از آنها جلوگیری کرد، مشکلات دیگری نیز سر برآورده‌اند. در تازه‌ترین اینها طی خبری که در رسانه‌ها منتشر شد محله پاونار حاشیه سر پل ذهاب یکی از محله‌هایی است که در آن خانواده‌های زیادی در چادر زندگی می‌کنند و این در حالی است که چادرهای آنها در کنار گودالی است که مرکز جمع‌آوری زباله‌هاست و سگ‌های ولگرد در آنجا تردد می‌کنند.
ساکنان این محله در بدترین شرایط زندگی می‌کنند و علاوه‌بر مشکلات بهداشتی در چادرهایی زندگی می‌کنند که نمی‌توانند از سرما جلوگیری کنند و کودکان بسیاری در این محله بیمار هستند و هر لحظه مرگ، آنها را تهدید می‌کند. شما تصور کنید و به یاد بیاورید، همواره یکی از معضلات و مشکلاتی که در مستندها یا برنامه‌های تلویزیونی در باب نارضایتی مردم نسبت به محل سکونت‌شان وجود داشته نزدیکی به محل دفن و امحای زباله‌ها بوده که مشکلات بهداشتی و معیشتی بسیاری را برای آنها ایجاد کرده است، حالا یک مکان بی‌در و پیکر، قابل نفوذ مثل چادر یا حتی کانکس در کنار چنین محوطه‌ای باشد، چه خواهد شد؟ اینها تنها گوشه‌ای از مشکلات آنهاست، هم‌اکنون برخی خانواده‌ها در این محله فاقد کانکس هستند. این در حالی است که بسیاری از کودکان در چادرها بیماری‌های عفونی گرفته‌اند ضمن اینکه امکانات درمانی در این منطقه نیز بسیار محدود است. به گفته تعدادی از افراد در این مناطق، دولت نیز نتوانسته است به وعده‌های خود عمل کند و اگر کمک‌های مردمی و خیرین نبود چه بسا شرایط بسیار سخت و دشوارتر بود.
نظر شما