به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل ازصاحب نیوز؛ چندی پیش اجرای یک نمایش طنز که با حوادثی ناخوشایند همراه بود، حاشیه هایی را در شهرستان ایجاد کرد. این حوادث زشت و زننده در طول چند شب اجرای این نمایش ادامه داشت و حتی پای نیروی انتظامی را نیز به میان کشید.

تب و تاب این رویدادها مدتی در شبکه های اجتماعی بالا بود و بحث های مختلف پیرامون آن فرصت تحلیل مبنایی و ریشه ای آن را سلب می کرد. از این رو خطب شکن کمی پس از فرونشت این تب و تاب ها، به بهانه این رویداد به وضعیت تئاتر شهرستان و وظایف برخی نهادهای مسئول در این زمینه نگاهی انداخته است.

*****

کار از مردم، بهره‌برداری از مسئولان!

شهرستان آران و بیدگل از نظر فعالیت های فرهنگی و مردمی یکی از شهرستان های برجسته کشور به شمار می آید. در این شهرستان چندین کانون فرهنگی هنری در مساجد فعالیت می کنند که هر سال رتبه های برتر استانی را در زمینه های مختلف به دست می آورند. علاوه بر آن برگزاری جلسات و مجامع قرآنی هر هفته در تمام محلات شهرستان جریان دارد. برگزاری این جلسات در ماه رمضان به اوج می رسد، زمانی که در هر کوچه و خیابانی جلسه قرائت قرآن برپاست و صوت قرآن از هر جهت به گوش می رسد.

با این وجود این ها همه کار مردم است و نهادهای مسئول نقشی در آن ندارند. در آران و بیدگل برخی نهادهای فرهنگی دولتی که هزینه های بسیاری برای بیت المال می تراشند، تقریبا کاری نمی کنند و تنها با بهره برداری از فعالیت های مردمی، خود را در نگاه مسئولان بالادستی کوشا و زحمت‌کش معرفی و جایگاه مدیریتی خود را مستحکم می‌کنند، به طوری که چندین سال بدون این که قدمی در مسیر ارتقاء سطح فرهنگ شهرستان بردارند، در مناسب مدیریتی و «ریاستی» جا خوش می کنند و از برکناری در آینده هم هراسی ندارند!

گریزان از حمایت، ناتوان از نظارت

آن چه رهبر معظم انقلاب بارها فرموده اند در این شهرستان نمود عینی دارد و مردم آران و بیدگل از مسئولان دولتی دل بریده و خودشان وارد عرصه جهاد فرهنگی شده اند. در مقابل مسئولان فرهنگی نه تنها با آنان همراه نیستند، بلکه گاهی موانعی هم در مسیر مردم به وجود می‌ آورند و آنان را در فرایندهای بیهوده اداری، دلسرد می کنند.

اگر کسی گذرش به برخی نهادهای فرهنگی شهرستان بیافتد، همیشه در مقابل درخواست کمک با توجیهاتی تکراری مواجه می شود که از فقدان بودجه حکایت دارد! البته این توجیه تا اندازه ای درست است، بی توجهی به مسائل فرهنگی یک عارضه عمومی در تمام مسئولان دولتی است و کسی برای فرهنگ پول خرج نمی کند.

ولی تاسف بارتر این که کار به جایی رسیده که مسئولان برخی نهادهای فرهنگی شهرستان حتی اگر بودجه و امکانات هم داشته باشند، به خاطر آن که زندگی آرام آنان در پشت میزهای اداره به خطر می افتد، حاضر نیستند قدم از قدم بردارند و با «فعالان فرهنگی» همراهی کنند. از این هم بدتر این که مسئولان شهرستان ما نه تنها از اقدامات حمایتی و ایجابی به بهانه های مختلف شانه خالی می کنند، بلکه در کارهای نظارتی و سلبی نیز به دلیل بی کفایتی، ناتوان هستند.

نمایش هنری یا نمایش بی‌هنری؟!

هنرهای نمایشی در آران و بیدگل رشد چندانی نداشته است. شاید اصلی ترین دلیل این موضوع، فقدان بسترهای مناسب برای رشد آن است. از نظر سخت‌افزاری در آران و بیدگل حتی یک سالن مناسب برای اجرای نمایش های فاخر و قابل عرضه وجود ندارد و تکمیل سالن اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان، به دلیل فقدان اعتبار به تعویق افتاده است. البته به تازگی یک نمایش آیینی همزمان با روزهای دهه دوم فاطمیه و شهادت حضرت زهرا(س) در این سالن به اجرا درآمد که زحمت تمام کارهای باقیمانده سالن، نه بر دوش پیمان کار و مسئولان دولتی، بلکه بر دوش مجریان تئاتر بود. اگر کسی بخواهد در این شهرستان کاری از پیش ببرد، نه تنها باید زحمت اجرای مقدمات کار را به جان بخرد، بلکه رنج کم کاری مسئولان را هم قبول کند…

اما از نظر نرم افزاری، برنامه های آموزشی مناسب و پشتوانه درستی برای گروه های نمایشی وجود ندارد. به همین خاطر است که برنامه هایی که به عنوان نمایش های طنز در شهرستان بر پا می شود، برای خنداندن مردم بیشتر به حرکات بدنی بازیگران تکیه دارد و بدون آن که متن و نمایشنامه ای در کار باشد، داستانی بی سر و ته را به مردم نشان می دهد.

وقتی متن در کار نباشد، بداهه گویی و به کار بردن الفاظ ناشایستی که گاهی عرق شرم را بر جبین می نشاند، جزء جدانشدنی این نمایش ها می شود. فحاشی، درآوردن لباس و پایین کشیدن شلوار، رقاصی، شوخی های جنسی، توهین به اقلیت های قومی، اعتقادات مذهبی و اقشار کم بضاعت جامعه، بازی مردان در نقش زن، عربده کشی و جست و خیزهای دیوانه وار، تنها بخشی از حرکات و رفتارهای سخیفی است که در نمایش های «طنز» شهرستان ما مشاهده می شود. اخیرا به کار بردن موسیقی های تند نیز برای پر کردن خلأ متن مورد توجه برخی گروه های نمایشی قرار گرفته است، در حالی که این چاله عمیق با این چیزها پر نمی شود.

بدتر از همه…

متاسفانه خواب عمیق مسئولان فرهنگی و اجراهایی که بیشتر از روی ناآگاهی و نابلدی به ارائه آثاری سخیف و بی محتوا منجر می شود، تاثیری بسیار ناگوار بر مخاطب عام به جای گذاشته است، به طوری که در حال حاضر هر کس در هر جای شهر سر از خاک بردارد و تصمیم بگیرد «تیارتی» اجرا کند، با چاپ دو سه بنر و نصب آن در دو سه میدان پر تردد شهر، می تواند ظرفیت سالن اجرا را پر کند.

ذائقه مخاطبان به خاطر استمرار روند نامطلوب اجرای آثار نمایشی تغییر و به آثار بی محتوا و سخیف گرایش پیدا کرده است. به همین دلیل است که اگر کسی بخواهد کار فاخری هم تهیه کند، علاوه بر مسئولان، باید با بحران مخاطب نیز درگیر شود.

مدیران جهادگر می‌خواهیم

اوضاع فرهنگی و اجتماعی شهرستان زیاد رو به راه نیست. درست است آران و بیدگل به نسبت جمعیت خود بیشترین شهید را در جریان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس تقدیم کرده و یکی از شهرستان های مذهبی است، ولی تهاجم فرهنگی در زیر پوست شهر در حال رخنه است و نسل جدید در حال فاصله گرفتن از ارزش ها هستند.

نباید خودمان را با سابقه ای که فداکاری نسل گذشته برای ما بر جای گذاشته گول بزنیم و پشت عناوین و القاب پنهان شویم. مسئولان محترم قضایی بارها از آمار بالای طلاق، آسیب های اجتماعی، اعتیاد و پرونده های قضایی در شهرستان گلایه کرده اند. واقعیت ها با آن چه مسئولان محترم در صدد نمایش آن و تبرئه کردن خود هستند، تفاوت دارد. با وجود تمام ظرفیت های مذهبی، جهت دهی درستی وجود ندارد و نسل جدید در غفلت مسئولان فرهنگی، در حال فاصله گرفتن از اندیشه های اصیل و محکم هستند. در این وضعیت که دشمن از همه جانب در حال تدارک حمله فرهنگی است، مسئولانی برای شهرستان مفید هستند که با هشیاری تمام در مقابل تهاجم ها واکنش نشان دهند. وضعیت فرهنگی و اجتماعی امروز ما مدیرانی جهادگر می خواهد، نه کسانی که در مقابل تمام مسائل موضع گیری هایی راحت طلبانه داشته باشند و خود را از تمام عرصه ها کنار بکشند.

انتهای پیام/