سرویس تجسمی هنرآنلاین: مراسم بزرگداشت صادق تبریزی به مناسبت سالروز تولد این هنرمند روز پنجشنبه سوم اسفندماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. این مراسم با حضور خانواده صادق تبریزی؛ مجید ملانوروزی مدیر کل مرکز هنرهای تجسمی؛ علی محمد زارع رئیس موزه هنرهای معاصر تهران و هنرمندانی چون آیدین آغداشلو، حسین محجوبی، یعقوب امدادیان، عباس مشهدی‌زاده و... همراه بود.

در ابتدای این مراسم مجید ملانوروزی پشت تریبون آمد و درباره صادق تبریزی گفت: در تاریخ هنر ایران بحث‌های زیادی درباره سنت و تجدد شده است. جنبش سقاخانه یکی از مهم‌ترین بزنگاه‌های تاریخی است که میان این دو پیوند برقرار کرد و یک جنبش تاثیرگذار را به وجود آورد که از همه دستاوردهای ایران و غرب استفاده کرد.

ملانوروزی افزود: صادق تبریزی یکی از این افراد تاثیرگذار بود و شاید مهم‌ترین شخص در میان چند هنرمند مکتب سقاخانه بود که توانست کارهای زیادی در آن فضا انجام دهد اما نتوانست از آن خارج شود. او با هنر کلاسیک ایران شامل خوشنویسی، مینیاتور و... آشنا بود و در کنار آنها از هنر غربی که وارد ایران شده بود هم استفاده کرد.

آیدین آغداشلو سخنران بعدی برنامه بود که پس از عرض تسلیت به خانوده تبریزی و خانواده هنر ایران گفت: صادق تبریزی آدم بسیار جنگ‌جویی بود و این صفت بسیار قابل تحسینی است. همیشه میان ما نوعی مهر و ادب و احترام وجود داشت و خوشحالم که به خاطر اهل تسامح بودن من، مشکلی میان ما ایجاد نشد که باعث شود امشب اینجا نباشم.

آغداشلو ادامه داد: در طول 50 سال گذشته بارها محضر صادق تبریزی را درک کردم. صادق تبریزی که من می‌شناختم بسیار آرام و ملایم بود. در سال‌های اخیر که کمتر همدیگر را دیدیم به این فکر کردم چه شد که صادق تلخ شد. چه طور می‌شود آدمی که اهل هنر است و در جامعه‌ای که زندگی می‌کند، شناخته شده است، این قدر تلخ شود. برای درک این موضوع به دورانی بازگشتم که زمان رشد و شکل‌گیری ما بود. دوران پرتلاطمی بود و هر کسی سهم خودش را گرفت که برای بعضی شیرین بود و برای بعضی تلخ. تاثیر آن دوران بر تک تک آن هنرمندان جای مطالعه دارد.

او با اشاره به اینکه امروزه پرفروش‌ترین آثار هنری ایرانی متعلق به کسانی است که در آن زمان کار می‌کردند، افزود: وقتی به زندگی تبریزی نگاه می‌کنم دل شکستگی او را می‌بینم، چون کسی که کار کرده است، انکار می‌شود و در عوض آدم‌های زیادی بی‌جهت بزرگ می‌شوند. تبریزی دنیا را طوری نگاه می‌کرد که خاص او بود. نمی‌خواست بهره‌ور این دنیا باشد و جیب خود را انباشته کند، اما برایش گران بود که در طراز افراد دیگری که هم‌رده او بودند، قرار نمی‌گرفت.

آغداشلو افزود: با وجود اینکه راه رفتن برایم سخت است آمدم تا این چند کلمه را بگویم و تلنگری بزنم که وقتی در مورد آدم‌ها موضع می‌گیریم از یاد می‌بریم که همه آدم هستند و هرکدام یک نوع زندگی کردند و یک طاقتی دارند. آدم برده اتفاقاتی است که در گذشته افتاده است. من احترام خود را نسبت به هنرمندی که جزء هنرمندان پیشگام ایران بوده، تقدیم می‌کنم. میان همه آدم‌هایی که شناخته‌ام صادق تبریزی را به دشواری می‌توانم از یاد ببرم.

پس از آن فیلم مستندی از زندگی و کار صادق تبریزی پخش شد و سپس نوبت به عباس مشهدی‌زاده رسید تا در بزرگداشت تبریزی سخنرانی کند. مشهدی‌زاده پس از مروری بر تاریخ هنر ایران در دهه 30 و شکل‌گیری مراکز آکادمیک هنر، گفت: من از سال 1336 صادق تبریزی را می‌شناسم. او در سال 38 از خط ایرانی به جای همه آن چیزی که در تاریخ هنر استفاده می‌شد، بهره گرفت و کمپوزیسیون جدیدی با خط ایجاد کرد. او خط را نقاشی می‎کرد و نقاشی‌خط را پیش از مکتب سقاخانه ابداع کرد.

مشهدی‌زاده افزود: در دویست سال گذشته دو سبک در هنر ایران به وجود آمد: نقاشی‌خط و سقاخانه. این دو سبک با بن‌مایه‌های فرهنگ ایرانی وارد گلستان هنر شدند و ثمره این جریان‌ها نام‌های بزرگی است که هنوز باقی مانده و در جهان خواستار دارد و یکی از ستاره‌های آن صادق تبریزی است.