به گزارش خبرگزاری فارس، با وجود اینکه بیش از 5 سال از اجرایی شدن فرایند انتخابی تیم‌های ملی کشتی می‌گذرد، اما هنوز باید شاهد تفسیرهای نا به جا از سوی افراد مختلف از این فرایند شفاف باشیم؛ فرایندی که اگر به دقت مطالعه و به کارگیری شود بدون شک منشأ خیرات زیادی برای کشتی خواهد بود، حتی با وجود تبصره‌ها، ماده‌ها و راه‌های فراری که برای دور زدن آن تعبیه و ترسیم شده است، اما باز هم در عین بی‌رحمیِ تمام، شاهد دور خوردن همین 4 برگ نوشته ساده هستیم.

همین چندی پیش بود که قبل از برگزاری رقابت‌های جام تختی که امسال برای نخستین بار به عنوان یکی از تورنمنت‌های رنکینگ‌دار اتحادیه جهانی کشتی مطرح شد؛ علی اشکانی، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس از جام تختی به عنوان مبنای انتخاب فرنگی‌کاران برای حضور در قهرمانی آسیا نام برده بود، در حالی‌که بعد از اعلام اسامی نفرات اعزامی تقریبا در نیمی از اوزان اعلام شده شاهد انتخاب نفراتی خارج از فرایند بودیم.

وقتی کشتی‌گیری مانند سامان عزیزی که در این مدت تقریبا در تمام فرایندها حضوری فعال داشته و حتی در تورنمنتی مانند جام تختی امسال با حضور جمعی از کشتی‌گیران خوب خارجی قهرمان شده و مدال طلای بازی‌های داخل سالن آسیا را یدک می‌کشد، از مسابقات قهرمانی آسیا باز می‌ماند و فردی به جای او اعزام می‌شود که در یک سال گذشته تقریبا در هیچ تورنمنتی (به غیر از قهرمانی کشور گروه ج) حضور نداشته؛ دور از انصاف است.

یا جایگزینی فرنگی‌کاری مانند فرشاد بلفکه با مدال برنز امیدهای جهان و طلای بازی‌های داخل سالن که بهترین عملکرد را در بین فرنگی‌کاران کشورمان در وزن 72 کیلوگرم در جام تختی را داشته با کشتی‌گیری که حتی در این مسابقات هم به میدان نرفته، نمی‌تواند چندان قابل توجیه باشد. در اوزان 63 محمد نوربخش و در 97 کیلوگرم علی‌اکبر حیدری نیز تقریبا چنین شرایطی داشتند و با وجود کسب عناوین سوم جام تختی از اعزام به این رقابت‌ها بازماندند.

اینکه در این مدت چه اتفاقی رُخ داده است که نظر اشکانی و همکارانش تغییر کرده بر ما پوشیده است، اما شاید یکی از دلایل تغییرات در تصمیمات را بتوان ترس از شکست و ناکامی در قهرمانی آسیا عنوان کرد چرا که با توجه به تغییر قوانین و ناشناخته بودن حریفان و از سویی دیگر کشتی‌گیران خودی این احتمال وجود دارد که نتایجی دور از انتظار در آسیا کسب شود و شاید به همین دلیل باشد که اشکانی و همکارانش به دلیل ترس از شکست احتمالی در آسیا و عواقب بد احتمالی آن، از جمله برکناری، در آستانه مسابقات مهمی همچون بازی‌های آسیایی نمی‌خواهند غایب بوده و از خانه نظاره‌گر چنین رقابت مهمی باشند.

شاید توجیه کادر فنی این باشد که از شرایط تمرینی و آمادگی بدنی و روحی روانی کشتی‌گیران در اردوها اطلاع دقیق‌تری دارد و می‌تواند بهترین تصمیم‌گیری را داشته باشد، با این وجود پس همان روند قبل چه مشکلی داشت که کشتی‌گیران با نظر کادر فنی و مربیان بر اساس همین تاکتیک و استراتتژی انتخاب می‌شدند و نیازی به تدوین و اجرای فرایندی به این عریض و طویلی نبود.

اینکه کادر فنی تیم ملی هر قسمت از فرآیند که به نفعش هست را بپذیرد و آن قسمتی که ممکن است به ضررش شود نادیده بگیرد به هیچ عنوان نمی‌تواند قابل قبول باشد و این فرایند را به نوعی تشریفاتی جلوه می‌دهد؛ چه بسا کادر فنی ریسک این موضوع را می‌پذیرد و اگر در اوزان مورد نظر نتیجه مطلوب بدست آمد که فبها المراد و اگر نیامد، دست به دور زدن قانون می‌زند تا مصلحت فدای عدالت شود.

اگر قرار است تیم‌های اعزامی به مسابقات بر اساس فرایندی از پیش نوشته و تعیین شده، انتخاب شوند پس بهتر است بدون هیچ بند و تبصره و چون و چرایی اجرایی شود و از اجحاف در حق دیگر کشتی‌گیران و تضییع حقوق آنها و به مسلخ رفتن عدالت جلوگیری شود تا مباد این ذهنیت مسموم در ذهن کشتی‌گیران، مربیان و اهالی رسانه ایجاد شود که فرایند بهانه‌ای برای رسیدن به مقصود مورد نظر کادر فنی است و تنها تا جایی که به نفعش باشد، اجرایی خواهد شد.

به امید اجرای عدالت...

انتهای پیام/س