به گزارش خبرگزاری رسا، روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود آورده است:

 اعتماد به بیگانه یكی از سه آفت بزرگ انقلاب اسلامی است كه در دل خود دو ‌آفت دیگر یعنی «اشرافی گری» و «بی توجهی به مستضعفان» را دارد.

اعتماد به بیگانه یعنی اعتماد به تئوری‌های آنها در اداره حكومت!

اعتماد به بیگانه یعنی متابعت از راه‌حل‌های آنها در مناقشات!

اعتماد به بیگانه یعنی اعتماد به قول و قرارها و پیمان‌های آنها!

اعتماد به بیگانه یعنی نفی اقتدار ملی و مصادره امنیت ملی به نفع دشمن!

اعتماد به بیگانه یعنی خودی انگاشتن آنها و غیرخودی تلقی كردن نیروهای اصیل اسلامی و ملی!

اعتماد به بیگانه یعنی اعتماد به اتباع دوتابعیتی و سه تابعیتی در اداره كشور!

مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان شرقی به مناسبت سالگرد حادثه عظیم 29 بهمن سال 56 از «اعتماد به بیگانه» به عنوان یكی از سه آفت و سه خطر بزرگ انقلاب یاد كردند.

دانش حكمرانی خوب ما، در بعد سیاست خارجی و نظام بین الملل در رشته‌های علوم سیاسی، حقوق بین الملل و... در دانشگاهها‌ به متونی برمی‌گردد كه اولاً؛ سكولار است! ثانیا؛ مدام تشویق به پذیرش نظم ناعادلانه فعلی نظام بین الملل می كند و توصیه به قفل شدن به اقتصاد جهانی! ریشه هر دو رویكرد در اعتماد به بیگانه و سلب اعتماد از سیاست ورزی مستقل متكی به متون دینی و الهی است.

توصیه ها و رهنمودهای دكتر محمود سریع القلم در سمینار بررسی چشم انداز اقتصاد ایران و جهان در سال 97 در باب سیاست خارجی از این دست است.

بر اساس این توصیه‌ها بود كه مسئولین كشور به آمریكا اعتماد كردند و محصول این اعتماد شد؛ «تقریباً هیچ»! حالا كه تجربه برجام را پشت سر گذاشته ایم وی نسخه «اعتماد به اروپا» را می‌پیچد و صیانت از منافع ملی را به ناكجاآباد حوالت می دهد.

او سال‌هاست در معتبرترین دانشگاه‌های ایران تدریس می كند و اكنون استاد دانشگاه شهید بهشتی است. در رهنمودهای او نشانی از دیدگاه‌های انقلابی و جهادی نیست. اثری از رهنمودهای قرآنی و روایی نیست. حتی او دیدگاه اجتهادی از دریافت های خودش از آموزه های غربی ندارد.

او می گوید با تانك و جنگنده نمی توان قاعده نظم بین الملل ساخت. این حرف درستی است اما چرا آمریكایی‌ها و اروپایی‌ها بیش از 2 قرن است ساخته‌اند و دورتادور آب‌ها و خشكی‌های جهان پر است از ناوگان دریایی با ظرفیت‌های پرتاب موشكی و هواپیمابر و... كافی است او چشم باز كند اطراف مرزهای ایران را ببیند. آمریكایی‌ها و ناتو مغز خر نخورده اند که هزینه های میلیاردی این لشکركشی را تحمل كنند و ندانند با تانك و ناو و جنگنده نمی توان قاعده در نظم بین الملل ساخت.

او حتی برای «آزادی» تعریف و قرائت جدیدی به نقل از «فریدمن» دارد و می گوید: «اگر قدرت سیاسی از قدرت اقتصادی جدا نشود، آزادی محقق نمی شود.»

آیا واقعا «سیاست» یك مسیر و «اقتصاد» مسیر دیگر می رود و در هیچ نقطه‌ای به هم نمی‌رسند؟ با همین توهّم رفتند سر میز مذاكره برجام نشستند و میلیاردها دلار به مملكت ضرر زدند. آن طرف میز مذاکره وزیر خزانه‌داری كل آمریكا در مجموعه سیاستمداران و نظامیان آمریكا نشسته بود و این طرف میز چنین مقامی معادل او وجود نداشت!

چرا باید برای یك استاد دانشگاه كه فوق دكترای روابط بین الملل دارد نظر توماس فریدمن، ستون‌نویس نیویورك تایمز و وكیل مدافع رژیم صهیونیستی در نظام بین الملل حجت باشد اما نظریه‌پردازی امام و رهبری و ده‌ها تئوریسین در ایران و جهان اسلام در مورد نظم جدید نظام بین‌الملل كه متأثر از انقلاب اسلامی است گوشه چشمی نداشته و به هیچ انگاشته شود؟

آقای سریع القلم 40 سال است نان این مردم را می خورد، برای اجانب تئوری‌پردازی می‌كند.40 سال سیاست ورزی امام و رهبری را كه معادلات منطقه و جهان را به هم ریختند و در تئوری و عمل توفیق دیدگاه‌های خود را به اثبات رساندند، نادیده می گیرد و از فریدمن شاهد مثال برای صحت دیدگاه‌های خود می آورد؟

ملت چهل سال است انقلاب كردند و فریاد می‌زنند ما نمی خواهیم در معده نظم و نظام بین الملل هضم شویم، ما نمی خواهیم اقتصاد ما با اقتصاد بین الملل تحت سلطه آمریكا‌یی‌ها «قفل» شود. ما اقتصادی درون‌زا و برون‌نگر می خواهیم، ما نه به كسی ظلم می كنیم و نه از كسی ظلم می پذیریم و پای هزینه های آن هم ایستاده‌ایم.

امروز پس از 40 سال اگر بخواهیم با زبان هزینه- فایده هم سخن بگوییم مشاهده می كنیم فایده این رویكرد انقلابی بیش از پذیرش ستم و ظلم نظم بین الملل و قفل شدن در اقتصاد جهان است.

انقلاب اسلامی نه شبیه انقلاب كبیر فرانسه است نه شبیه انقلاب كبیر روسیه و نه شبیه قیام گاندی در هند یا قرائت نوعی از سوسیالیسم در زبان مائو و جانشینان او در چین. انقلاب اسلامی در ریشه با مبانی مدرنیسم و آموزه‌های الحادی لیبرالیسم اختلاف دارد و قابل جمع نیست. اگر ما هم بخواهیم با آن جمع کنیم  آنها دل به این جمع نمی‌دهند. آنها اگر در توانایی ثروت، خورشید را در دست راست و ماه را در دست چپ ما هم قرار دهند كه هرگز قرار نخواهند داد، پاسخ ما یك چیز بیش نیست؛ «لكم دینكم ولی دین». این پاسخ پیامبر ما به زیاده‌خواهان مشرك و كافر مكه بود! ما گریزی از این پاسخ نداریم./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: رسالت