شجاعی، یکی از مهم‌ترین شاعران شعر فارسی پس از نیما بود که در دهه 40 بالید و بعدها با انتشار کتاب «از آبی نفس‌های کوتاه»، به‌عنوان یکی از شاعران هسته اولیه «شعر دیگر» تثبیت شد. 40 سال بعد از این، سال 1392 دومین کتاب شعرش را منتشر کرد، در حالی که چهار سال پیش از آن، نمایشنامه «مرگ‌های پس از شنوایی» را هم منتشر کرده بود. شعر شجاعی، یکی از خیره‌کننده‌ترین مابه‌ازاهای شگفتی و حیرت در بدنه زبان فارسی است؛ مهیج، ذات‌گرا و خودبسنده در زبان.

او معماری خوانده بود و یکی از نخستین خروجی‌های دانشکده معماری با مدرک فوق لیسانس محسوب می‌شد. این روزها دخترش، نیم‌قرن پس از پدر، در همان رشته تحصیلی در حال فارغ‌التحصیلی است؛ پریزاد، دستی هم در عکاسی دارد و چه خوب. ادبیات ایران حالا بیش از دو سال است آقای شاعر، نمایشنامه‌نویس، نقاش و معمار خود را از دست داده، اما یادگارهایش گاهی این‌‌سو و آن‌سو منتشر می‌شوند و دل دوستدارانش را خوش می‌دارند؛ یادگارهایش مثل همین عکس که به همت مهدی یزدی شاعر در کانال «آنان» منتشر شده است.