به گزارش جام‌جم، آخوندی در میان وزرای دولت روحانی از همه بیشتر رای اعتماد گرفته است. یک بار در جلسه رای اعتماد وزرای کابینه یازدهم در تابستان 92، دیگر بار در جریان استیضاح اول در پاییز 94، بار سوم در استیضاح دوم در زمستان 95، سپس در تابستان 96 در جلسه رای اعتماد وزرای دولت دوازدهم. اما همه این چهار بار رای اعتماد، دو بار در مجلسی با اکثریت اصولگرا و دو بار در پارلمانی که فراکسیون امید در آن نقش مهمی ایفا می‌کند، باعث نمی‌شود حاشیه‌ها از سر عباس آخوندی دست بردارد؛ حاشیه‌هایی که بیش از آن‌که سیاسی باشد، به وقایع و رخدادهای حول این وزارتخانه بر می‌گردد.

نه عذرخواهی، نه استعفا

این روزها باردیگر موضوع استیضاح وزیر راه دولت تدبیر و امید مطرح شده با این تفاوت که این‌بار، حامیان دولت بر خروج آخوندی از کابینه اصرار دارند.

ماجرای سقوط هواپیمای تهران – یاسوج و بحث‌ها درباره نحوه مدیریت ناوگان هوایی و همزمان آنچه روز گذشته در ایستگاه دیزباد راه‌آهن رخ داد و منتهی به خروج واگن‌های یک قطار باربری از ریل شد و چند ساعتی مسیر ریلی تهران – مشهد را مسدود کرد، بر خشم منتقدان از عملکرد آخوندی افزود تا عرصه بر وزیری که تاکنون توانسته از میان انتقادها به‌سلامت عبور کند، تنگ‌تر شود.

فشارها بر آخوندی فقط به حواشی سقوط هواپیما و خروج قطار از ریل محدود نمی‌شود. پیش از این آتش گرفتن یک قطار در استان سمنان باعث شد تا معاون او و رئیس شرکت راه‌آهن استعفا دهد. در ماجرای زلزله غرب کشور و غیبت چند روزه وزیر هم به‌رغم شدت نقدها، عباس آخوندی باز هم توانست از زیرفشارها به سلامت خارج شود. تنها پس از چند روز جلوی دوربین آمد، به فردی که مقابل دوربین به او انتقاد می‌کرد، نگاه کرد و از کنار همه نقدها گذشت.

وزیر راه در ارتباط با مسکن مهر و احیای بافت فرسوده و مقاوم‌سازی ساختمان‌ها هم با نقدهایی جدی روبه‌روست و نحوه برخوردش با خبرنگاران، بویژه ماجرای درگیری فیزیکی‌اش با یک خبرنگار در حاشیه جلسه دولت، او را با فشارهای شدید افکارعمومی مواجه کرده است.

نسبت آخوندی با دولت

این‌که آخوندی تا چه اندازه به رئیس‌جمهور نزدیک است، سوالی است که برای آن پاسخ‌های متفاوتی وجود دارد. برخی معتقدند آخوندی به‌دلیل گرایش‌های سیاسی در زمره مردان اعتدالی نزدیک به روحانی محسوب می‌شود و اما برخی دیگر می‌گویند آخوندی از آن دست وزرایی است که تا اندازه‌ای، بیرون از دایره تصمیم‌گیری‌های تیم اقتصادی دولت عمل می‌کند. شاید حرف‌های حسن روحانی در روز جلسه رای اعتماد به وزرای دولت دوازدهم به دیدگاه دوم دامن زده باشد: «از روزهای نخست دولت یازدهم، موکدا به آقای آخوندی می‌گفتم نظر من این است مشکل مسکن از طریق بافت فرسوده حل شود اما ایشان نظر دیگری داشتند و آنها را دنبال کردند. ان‌شاءا... در دولت دوازدهم در بخش مسکن شاهد حرکت بسیار خوبی خواهیم بود.»

حتی اگر آخوندی به‌لحاظ سیاسی و اجرایی به دولت نزدیک هم بوده باشد، اما حالا این حامیان سیاسی رئیس‌جمهور هستند که از آخوندی می‌خواهند با استعفای خود، هزینه‌های بیشتری را به دولت تحمیل نکند. البته در ماجرای سقوط هواپیمای تهران – یاسوج،لزوما تقصیرها برگردن آخوندی و شخص وزیر نیست و باید تا مشخص‌شدن نتایج تحقیقات و علل حادثه صبر کرد و قضاوت نکرد اما کارشناسان معتقدند وزیر باید به نمایندگی از مجموعه تحت مدیریتش، همان‌طور که در موفقیت‌ها چهره اصلی وزارتخانه محسوب می‌شود در شکست‌ها و اشکالات نیز همین نمایندگی را عهده‌دار بوده و پیش از آن‌که نوبت به استیضاح برسد، خود با عذرخواهی یا حتی استعفا دست به‌کار شده و نشان دهد که مسئولیت‌پذیر است.

وزیر راه و شهرسازی که نامه استیضاح وی به هیات‌رئیسه مجلس رسیده، یک سال پیش در جلسه استیضاح خود در مجلس شورای اسلامی، با یادآوری چند حادثه تلخ از جمله تصادف دو قطار مسافربری در هفت خوان دامغان که به فوت 49 نفر منجر شد، از مردم و نمایندگان مجلس بابت کوتاهی این وزارتخانه و دستگاه ذی‌ربط عذرخواهی کرد. حالا باید دید در شرایط فعلی که فشارها برای استعفا یا استیضاح وزیر راه به نقطه اوج رسیده و حتی حامیان دولت میداندار این فضا هستند، آخوندی کدام راه را انتخاب می‌کند.