خبرگزاری«حوزه» - اراک/ امروز، عشق به شهدا، مردم آشتیان را به صحنه کشانده است؛ همه آمده‌اند تا ارادتشان را به شهدا نشان دهند. آری! همه آمده‌اند تا دین خود را به شهدا ادا نمایند. یکی اسپند دود می‌‌کند و دیگری گلاب می‌فشاند.

صدای گریه‌هایی از جنس حسرت و جاماندگی، با مداحی مداحان و نوای «یا زهرا(س)» در هم آمیخته است و حال و هوای دوران دفاع مقدس و ذکر «یا زهرا(س)» رزمندگان را در اذهان تداعی می‌کند. چشم‌های اشک‌آلود خانواده‌های شهدای جاویدالاثر در میان شهدای گمنام تازه‌تفحص‌شده، دلسوزتر از همه صحنه‌هاست.

پیکر دو شهید گمنام بر شانه‌های مردم این شهر، به سوی آرامگاه ابدی‌شان در جامعه‌المصطفی- واحد آشتیان روانه می‌شود. در این میان، جلوه‌های نابی از عشق و دلدادگی موج می‌زند. در میان جمعیت، حضور طلاب ملیت‌های گوناگون جلوه‌ای دیگر دارد.

«مصطفی امیری» از افغانستان، از احساس خویش در این فضای معنوی می‌گوید: امروز میزبان یکی از فرزندان حضرت فاطمه(س) هستیم. میزبانی شهدای گمنام در این مرکز برای ما افتخار است. وی ادامه می‌دهد: حضور این شهدا در این واحد، معنویت ویژه‌ای برای طلاب به همراه دارد که سبب افزایش شور و انگیزه آنان در راه یادگیری و نشر معارف اسلام ناب می‌شود.حضور این شهید گمنام، احساس غربت را از یاد ما می‌برد.

یکی دیگر از طلاب غیرایرانی، که از مراکش برای درک اسلام ناب به این جا آمده و امروز میزبان این شهید است، اظهار می‌دارد: حضور این شهید گمنام احساس غربت را از یاد ما می‌برد. ما از راه دوری آمده‌ایم؛ همان گونه که این شهدا از راه دوری آمده‌اند. ما از خانواده خود دوریم و این شهدا نیز از خانواده خود دور هستند. آنان برای اسلام فداکاری کردند و ما نیز از آنان، فداکاری در راه اسلام را می‌‌آموزیم. شهدا الگوی ما هستند که در راه دین جان‌نثاری کردند.

مردم و دانش‌پژوهان پس از تشییع و تدفین شهدا نیز گرد مزارشان حلقه می‌زنند. یکی زیارت عاشورا با خود زمزمه می‌کند و دیگری، الرحمن می‌خواند. در این لحظات، همه ذکر خدا می‌گویند و حاجت می‌خواهند.

شایان ذکر است یکی از این شهدای گمنام، ۲۳ ساله است و در منطقه عملیات تک دشمن در سال ۶۷، در منطقه عملیاتی «زبیداتبه» به درجه رفیع شهادت نائل آمده و دیگری، لاله بی‌نشان ۲۴ ساله، در عملیات تک دشمن در سال ۶۷، در منطقه عملیاتی «فاو» به شهادت رسیده است.