آرمان- قبل از ورود به بحث به کلید واژه‌های زیر توجه شود: 1- در حکمرانی این عصر خیلی بیش از گذشته، مبنای اداره کشورها عقل ابزاری و محاسبه‌گر است. باید در همه کارها محاسبه هزینه-فایده صورت گیرد و کاری را باید انجام داد که سود آن از هزینه‌اش بیشتر باشد. 2- جنگ همان سیاست است اما با ابزار دیگر. 3- جنگ مهم‌تر از آن است که فرمان اصلی آن دست ژنرال‌ها باشد. 4- سیاست خارجی ادامه سیاست داخلی است. حال بین نیازها و مصالح سیاست داخلی یک کشور با امور مربوط به سیاست خارجی اولویت با کدام است؟ اصولا سیاست خارجی می‌بایست تابع سیاست داخلی کشور باشد و یا برعکس؟ همان‌گونه که در بند ۴ ذکر شد، به‌طور کلی اولویت با امور داخلی کشور و حداقل تامین حد وسطی، از نیازهای ملت و تهیه زیرساخت‌ها برای آینده کشور می‌باشد. هزینه نمودن در سیاست خارجی و حتی جنگ، لازم است در راستای تامین منافع و امنیت ملی و اداره بهینه کشور باشد، مگر در مواقع خاص. اکنون این وضعیت را در کشورمان مورد بررسی قرار دهیم: به‌رغم کسب درآمد بیش از هزار میلیارد دلار از نفت که بسیار بیشتر از مدت مشابه در دوران قبل از انقلاب است، هرگاه با دستاوردها مقایسه می‌کنیم، کارنامه قابل قبولی از خود به نمایش نگذاشته‌ایم. شاخص‌های اقتصادی از قبیل رشد تولید ناخالص داخلی، نرخ سرمایه‌گذاری، نرخ سرانه ملی، رشد نقدینگی، نرخ بیکاری و ضریب جینی و ارزش پول ملی در مقابل دیگر ارزها شرایط رضایت بخشی را نشان نمی‌دهد. از طرفی وضع عمران و آبادانی کشور و رفاه، آسایش و معنویت برای مردم نیز چندان تعریفی نیست. بدهی‌های کلان دولت به بانک‌ها و پیمانکاران، کسری بودجه و وجود 10‌ها هزار پروژه نیمه تمام از علامت‌های نا مطلوب اقتصاد کشور می‌باشد. اگر به ناوگان حمل ونقل هوایی، دریایی، ریلی و زمینی کشور از لحاظ توسعه، سرعت عمل و ایمنی توجه شود با استاندارد‌های کشورهای در حال توسعه نیز فاصله دارد و ملت تلفات قابل توجهی را تحمل نموده و خانواده‌های قابل توجهی داغدار گشته‌اند. از باب عدم اقامه عدل و اجرای عدالت، چنان که انتظار می‌رفت، مقام رهبری اظهار ناراحتی کردند. فساد اقتصادی و اداری هم اظهر من الشمس می‌باشد. در عرصه اجتماعی میزان پایبندی به ارزش‌های دینی و حتی ملی هم رضایت بخش نیست. اما بالعکس از آثار و نشانه‌ها هویداست که بیشترین توجه‌ها به عرصه سیاست خارجی کشور است. در بیانات مقامات ارشد نظام، درصدی که به پرداختن و تبیین امور داخلی اختصاص دارد قابل مقایسه با پرداختن به امر سیاست خارجی نمی‌باشد. در سیاست داخلی نیز توجه و پرداختن به اخبار مربوط به نیروهای مسلح، ساخت و یا خرید تسلیحات، مصاحبه‌های فرماندهان سپاه و ارتش قابل توجه است و به عبارتی قابل مقایسه با اخبار بخش‌های دیگر نیست. توجه خوانندگان را به آیه ۶۰ سوره انفال که ارتباط با موضوع یادداشت دارد، برای تبیین بهتر مطلب جلب می‌کنم. خدا می‌فرماید مومنین هر چیزی را که به‌کار جنگ و دفاع بر می‌آید فراهم سازند و هر چه می‌توانند از اسلحه و رزمنده با تجربه و تشکیلات مناسب نظامی و قدرت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و روانی مهیا سازند. اما هدف از آمادگی رزمی این نیست که مردم سرکوب شوند و یا آبادی‌ها ویران گردند و سرزمین‌ها و اموال به تصرف درآیند بلکه هدف ترساندن دشمنان خدا و مسلمین و زهر چشم گرفتن از آنهاست. مفسرین درباره آیه توضیح می‌دهند، البته تهیه نیرو و تجهیزات کافی محتاج سرمایه مالی است بنابراین باید با همکاری عمومی این سرمایه تهیه گردد. اما آیه ۶۱ سوره انفال: ان جنحوا للسلم فانجنح لها و توکل علی‌ا... انه هو السمیع العلیم. اگر دشمن تمایل به صلح و سازش نشان داد تو نیز بعد از بررسی جوانب به سوی آنها متمایل شو و در این کار بر خدا توکل کن تا اگر باز اموری پشت پرده باقی ماند ترا غافلگیر نکنند چون خدا شنوا و داناست و غافلگیر نمی‌شود. لذا تو را موفق می‌گرداند. با بررسی قرآن و سنت پیامبر اکرم و ائمه اطهار معلوم می‌شود که تاکید دین مبین اسلام بر صلح و تفاهم و باز دارندگی و در صورت لزوم دفاع می‌باشد. لذا موضوعی که همواره می‌باید مورد توجه کافی باشد رضایتمندی ملت است. دفاع مقدس تازه‌ترین تجربه موفق در این زمینه می‌باشد. با اینکه بلوک شرق و غرب و کشورهای متمول حوزه خلیج فارس با تمام توان پشت سر عراق داشتند و ایران تنها و با درآمد ناچیز نفتی، اما چون ملت پشتیبان حکومت و نیروهای مسلح و بسیج بودند، دفاع به خوبی پیشرفت. لذا در حال حاضر که ما در شرایط عادی از نظر دفاعی قرار داریم، توجه به سیاست داخلی و تامین نیازهای مردم و اخبار غیر نظامی و به‌ویژه اخبار قوه مجریه از نظر حجم و اهمیت لازم است در راس امور و اخبار کشور باشد.