علی نعیمی: آیین پایانی هفتمین دوره اهدای جایزه کتاب سال سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش صمت، در این آیین که در تالار زنده‌یاد سیف‌اله داد خانه سینما برپا شد جوایز بهترین ترجمه، بهترین تالیف و ناشر برتر که ازسوی هیات داوران این دوره انتخاب و معرفی شدند، اهدا شد. شامگاه یکشنبه، ۲۹ بهمن هفتمین جشن کتاب سال سینمای ایران با دبیری خسرو دهقان در تالار سیف‌اله داد خانه سینما برگزار شد. هفتمین جشن کتاب سال سینمای ایران با یاد محمد توکلی، طراح تندیس این جشن و همچنین تسلیت به درگذشتگان سانحه هوایی همراه شد.
خسرو دهقان دبیر این دوره از جشن نخستین سخنران این آیین گفت: خانه سینما دو وظیفه اصلی دارد که شامل مسائل صنفی در کنار امور فرهنگی از جمله ترویج کتاب و کتابخوانی است. از بین مدیرعاملان خانه سینما منوچهر شاهسواری نسبت به همه متفاوت‌تر و اهل مطالعه است. من خودم سینما را با نوشتن شروع کردم و بعد به سمت فیلم دیدن رفتم.
وی افزود: هیات داوران این دوره بسیار متنوع بودند و باتوجه به اینکه من بسیار جوان‌دوست هستم از داوران جوان نیز استفاده کردم. این افراد درکنار آنها که دارای سواد بالا هستند، توانستند انتخاب‌های خوب و ارزشمندی داشته باشند.
دهقان گفت: خانه سینما یک کتابخانه خوب دارد که بهتر است سری به آن بزنید.
در ادامه هیات داوران جشن کتاب سال سینمای ایران متشکل از علی لقمانی، حسن حسینی، اصغر یوسفی‌نژاد، علیرضا محمودی، امیررضا نوری‌پرتو و شهریار توکلی روی صحنه آمدند تا جوایز این دوره را اهدا کنند. این هیات بیانیه خود را درقالب یک کلیپ تصویری ارائه کردند.
جایزه بهترین ترجمه با همراهی گلی امامی که به جمع حاضر ملحق شد به کتاب «سینما و امر تجربی» زیر نظر مازیار اسلامی تقدیم شد. وی بعد از دریافت این جایزه از زنده یاد علی اشرف درویشیان تجلیل کرد.
جایزه بهترین تالیف با همراهی اکبر نبوی و خسرو سینایی به کتاب «یک عمر، یک راه، یک عشق: خسرو سینایی» به قلم همایون امامی اهدا شد.
جایزه ناشر برتر نیز ازسوی خسرو دهقان، مرتضی رزاق کریمی، مسعود مهرابی و سیروس الوند به محمد مهدی فخری‌زاده از نشر روزنه کار اهدا شد.
سیروس الوند نیز در ادامه این آیین بیان کرد: ما نیاز داریم به سینما به‌طورجدی نگاه شود. کتاب نیز مسئله مهمی است و این جشن اتفاق خوبی است و باید آن جدی‌تر نگاه شود.

در ادامه آیین سیدرضا میرکریمی که به‌عنوان بنیانگذار این جشن ازسوی مجری روی صحنه دعوت شد، گفت: خیلی خوشحالم که جشن کتاب سال سینمای ایران به یک درخت تنومند تبدیل شده است. برگزاری چنین آیینی ربطی به حاکمیت ندارد و کاملا مردمی است و از بسیاری از جشن‌های پر زرق و برق بهتر و مهم‌تر است.
وی همچنین باتوجه به حضور ماهور الوند در این آیین تصمیم گرفت به‌طور غیرمنتظره‌ای جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره مالزی را که برای بازی در فیلم «دختر» به ایشان اختصاص یافته بود، به او اهدا کند.
در ادامه آیین بزرگداشت روبرت صافاریان، نویسنده و فیلمساز برگزار شد. رامتین شهبازی در این بخش گفت: همکاری خود با آقای صافاریان را در مجله گزارش فیلم آغاز کردم و این را می‌دانم که بسیار خوب فارسی می‌نویسد.
سعید عقیقی نیز درباره صافاریان بیان کرد: نخستین بار این منتقد و مترجم را ۲۵ سال پیش دیدم. وی در همه زمینه‌ها کارهای بسیار جالبی انجام داده و همیشه بی‌سروصدا کارهای خود را انجام می‌دهد.
در ادمه امیر اثباتی، محمدعلی سجادی، محمد گذرآبادی، مهدی رحیمیان و منوچهر شاهسواری روی صحنه آمدند تا آیین نکوداشت روبرت صافاریان را برگزار کنند.
منوچهر شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما) به‌عنوان آخرین سخنران این آیین با بیان اینکه «دبیری هشتمین جشن را هم به خسرو دهقان تقدیم می‌کنم» گفت: رضا میرکریمی بنیانگذار خیری بود برای این آیین، خانم پیشنماز هم فعالیت زیادی داشتند و با عشق و علاقه این‌کار را انجام می‌دهند و از نیما عباسپور هم برای برگزاری این آیین تشکر می‌کنم.
 او ادامه داد: این نقطه پایان برای هفتمین جشن کتاب سال سینمایی است. روبرت صافاریان در گفته‌های خود از نوشتن حرف می‌زد؛ آن هم در دورانی که نویسندگان بدون نوشته و فیلمسازان بدون فیلم فراوان‌اند. از اساس افعال بی‌فاعل زیاد شده‌اند. خسرو سینایی هم از عشق به سینما حرف می‌زد و سیروس الوند هم گفت اینقدر درگیر حاشیه شدیم که فرصت‌های گفت‌وگوهای سازنده را از خودمان گرفته‌ایم. در بازار مسگرها سخن از آرام بودن چقدر سخت است، گفتن اینکه می‌شود در آرامش سخن گفت و از خشم پرهیز کرد. گاهی اوقات اینقدر نسبت به دیگران خشمناکیم که چاره‌ای نداریم جز اینکه باور کنیم این خشمی است نسبت به خودمان که خروجی‌اش نسبت به دیگران است. من در آن لحظات فکر می‌کنم چه کنم این همکار من اینقدر به خودش خشمگین نباشد. جهان سینما جهان تلاش و بالا و پایین است و در آخرش همه تماشاگر محض این جهانیم به‌طور مثال خیام بخوانیم آسوده تریم.

مدیرعامل خانه سینما ادامه داد: ممکن است دلگیر و غمگین شویم اما یادمان باشد که سینما قرار است رویای و دغدغه‌های ما را حمل کند. شوکت فضای فرهنگی سینمای ایران به همبستگی سینماگران و اندیشمندان بستگی جدی دارد و به معلمان ما نیز وابسته است. سینمای ایران مدیون کسانی است که دست به قلم شدند. شاهسواری اضافه کرد: چقدر بد است در روزگاری یادمان می‌رود ما از چه کسانی آموختیم. گاهی به خودم می‌گویم از که آموختیم این همه نامهربانی به یکدیگر را. من غصه کسانی را می‌خورم که امشب در کنار ما نبودند تا مقداری از خشم‌شان کاهش پیدا کند، کمی از دل‌نگرانی‌هایشان کاهش یابد. سینمای ایران سینمای بزرگی است و هیچ‌کس از آن قابل حذف نیست؛ بنابراین ما هم تمایلی به حذف دیگری در این سینما نشان ندهیم، کمی توجه کنیم.