محرومیت شش‌ماهه علیرضا کریمی کشتی‌گیر جوان ایرانی یک بار دیگر موضوع عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رقبای اسرائیلی‌شان را به موضوع روز تبدیل کرد. این بار این عدم تقابل باعث محروميت شش‌ماهه ورزشکار ایرانی و دوساله مربی‌اش شد. داستان از این قرار بود که کریمی و مربی‌اش در مسابقات کشتی امیدهای جهان تصور نمی‌کردند کشتی‌گیر اسرائیلی حریف قدرتمند آمریکایی‌اش را شکست دهد. در اواسط کشتی کریمی با حریف روسش، مربی ایرانی متوجه پیروزی کشتی‌گیر اسرائیلی می‌شود و در شرایطی که کریمی از حریفش پیش بود، از کنار تشک دستور می‌دهد: «باید ببازی». کریمی شانس اول قهرمانی تعمدا می‌بازد تا با حریف اسرائیلی روبه‌رو نشود. البته این دو در جدول بازنده‌ها به‌ هم می‌رسند که کریمی روی تشک حاضر نمی‌شود. فیلم «باید ببازی» آنچنان در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب پیدا می‌کند که حتی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هم اظهارات مداخله‌جویانه‌ای درباره آن انجام می‌دهد. این تحرکات ضدایرانی در نهایت کمیته بین‌المللی المپیک را به این موضوع حساس کرد. در نهایت اتحادیه جهانی محرومیتی شش‌ماهه برای کریمی در نظر گرفت. مسئولان فدراسیون کشتی در چند روز اخیر بارها عنوان کردند این محرومیت حداقل مجازاتی بود که برای کشتی ایران در نظر گرفته شد. رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی ایران که عضو اتحادیه جهانی کشتی است، با لابی، ایران را از تعلیق نجات داده است. مدیران فدراسیون همچنین هشدار دادند در مرتبه بعد دیگر لابی جواب نمی‌دهد و در صورت عدم رویارویی با کشتی‌گیران اسرائیلی، کشتی ایران تعلیق خواهد شد.  مهم‌ترین موضع‌گیری در این زمینه را اما رسول خادم داشت، او دوشنبه در اظهارنظری تند که سایت فدراسیون آن را منتشر کرد، از سیاست کشور در این زمینه انتقاد کرد. «اگر سیاست کشور بر عدم به‌رسمیت‌شناختن ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس و عدم رویارویی با ورزشکاران تیم‌های منتخب این رژیم است، پس پنهانی به حریف پیشین باختن و برای تهیه گواهی بیماری یا ضرب‌خوردگی، به درمانگاه‌ها و پزشکان در خارج از کشور مراجعه‌کردن چه معنایی دارد؟ اگر قرار است عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس اصل باشد، پس چرا باید زمین و آسمان را به هم دوخت و هرآنچه داشت هزینه کرد تا بتوان با توجیه چرایی موضوع عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس، برای نهادهای بین‌المللی که به لطف ارسال فوری تمامی اخبار از داخل کشور، مستنداتی بیش از ما در اختیار دارند، از تعلیق گریخت؟». در سال‌های اخیر ورزشکاران ایرانی برای عدم رویارویی با حریفان اسرائیلی دو راه پیش‌روی خود دیدند؛ با شکست در مرحله قبل به حریف اسرائیلی نرسند يا اینکه با ارائه گواهی پزشکی در مسابقه شرکت نکنند. رئیس فدراسیون کشتی از همان فردای مسابقه علیرضا کریمی به این رویه انتقاد کرد. او در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد گفته بود: «به نظر می‌رسد مردم فلسطین هم از این‌گونه ایثارها اطلاعی ندارند. در واقع دستگاه‌های مسئول نمی‌توانند در انعکاس این فداکاری‌ها به خوبی عمل کنند. امروز مهم‌ترین مشکل این است که غیر از خود ورزشکاران اسرائیلی، کسی در دنیا متوجه نمی‌شود که چرا ورزشکاران ایرانی در برابر نمایندگان اسرائیل مبارزه نمی‌کنند و در نتیجه نه در ابعاد بین‌المللی برد لازم را دارد و نه در داخل تأثیر‌گذاری گذشته را. برای همین به نظر می‌رسد اگر تصمیم به ادامه این سیاست است، باید به‌روز شود و راهکار دیگری برای این موضوع اندیشید. امروز دنیا نمی‌گوید که کریمی در اعتراض به رژیم اسرائیل و حمایت از فلسطین مبارزه نکرده است، چون به هیچ‌وجه امکان انتشار در فضای مسابقات را ندارد. بلکه چیزی را که دیده‌اند بازگو می‌کنند و می‌گویند کشتی‌گیر روسیه عجب کاری کرد که کشتی باخته را در یک دقیقه نهایی با شش فیتیله‌پیچ به نفع خود تمام کرد».
قهرمان المپیک آتلانتا در ادامه بیانیه روز دوشنبه خود درباره تکرار این اتفاق در آینده هشدار داده است. «از تیرماه ٩٧ تا حدود مهرماه ۹۷، کشتی ایران، هشت مسابقه جهانی در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان در رشته‌های آزاد و فرنگی پیش‌رو دارد. در تمامی این هشت مسابقه، تیم‌های کشتی رژیم اشغالگر قدس حضور دارند و کشتی‌گیران آنها رقابت می‌کنند. نکته قابل توجه این است که با اتفاقی که در جریان کشتی علیرضا کریمی در لهستان افتاد، دیگر نمی‌توانیم گواهی پزشک تهیه کنیم. دیگر نمی‌توانیم به حریف پیشین ببازیم. باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس، براساس سیاست‌های ابلاغی کشورمان، رسما از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم. بعد هم به‌ دنبال هزینه‌کردن همه داشته‌های بین‌المللی‌مان نباشیم که ما را تعلیق نکنند. هشت بار قرعه‌کشی، هیچ «سحری» هم بلد نیستیم تا قرعه‌ها را تغییر دهیم».
دلیل کناره‌گیری از کرسی بین‌المللی
خادم که عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی است، قصد دارد به خاطر همین حواشی از پست جهانی خود کناره‌گیری کند. او معتقد است هزینه‌کردن از اعتبارش برای حل این موضوع باعث شده که دیگر نتواند در اتحادیه جهانی کارایی داشته باشد. «این‌گونه است که من دیگر نمی‌توانم عضو اتحادیه‌ای جهانی باشم که مجبورم به جای حضور باعزت و مقتدر در دفاع از حقوق کشتی ایران و کمک به توسعه کشتی در دنیا، با خواهش و تمنا، متقاضی چشم پوشی از رویدادی شوم که قهرمان ملی مردمم، با تبعیت از سیاست‌های ابلاغی کشورش، صادقانه از موفقیتش چشم می‌پوشد و تعمدا می‌بازد. اما مسئولانش به جای حضور مستقیم و پاسخگویی در برابر سؤالات و هیجانات مردم، کشتی‌گیر، مربی و فدراسیون را سيبل می‌کنند و کار را به جایی می‌رسانند که از فدراسیون کشتی به عنوان مسئول فن و بند کشتی، بازخواست شود که چرا با استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی خود نمی‌تواند مسئله رژیم صهیونیستی را در مجامع بین‌المللی حل و فصل کند! «گفتی که شاهکار شما در زمانه چیست؛ والله که زنده‌ماندن ما شاهکار است». من توانایی نشستن بر چنین کرسی‌ای را ندارم. من می‌نویسم از کرسی «عدم تفاهم» یا «تفاوت افکار» کناره‌گیری کردم، شما بخوانید «کرسی خواهش»، «کرسی انفعال»».
اختلاف با مدیران ورزش
سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در ادامه انتقادهایش گفته است: «نکته جالب‌تر اینکه همه کسانی که مسئولان اصلی این تصمیم‌گیری هستند، در این شرایط نه‌تنها کوچک‌ترین نقشی در کمک به ورزشکار، مربی و فدراسیون مربوطه ندارند، بلکه کلا آن‌قدر عقب می‌ایستند که اصلا دیده نشوند. آن وقت در صفحات داخلی و خارجی شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم که به علیرضا کریمی ناسزا گفته‌اند، مربی‌اش را تحقیر کرده‌اند و فدراسیونش را بی‌عرضه خوانده‌اند. خیلی جالب است؛ پس از چنین اتفاقاتی فدراسیون کشتی در داخل کشور از سوی مراجع مسئول، با خط و خطوط دادن به برخی رسانه‌ها چوب می‌خورد که چرا کشتی‌گیرت قرعه‌اش به کشتی‌گیر رژیم صهیونیستی افتاده و فدراسیون نتوانسته است با کمک الهامات غیبی، این مسئله را قبل از قرعه‌کشی حل کند؟ یا اینکه اصلا فدراسیون چرا کشتی‌گیرش را به مسابقات جهانی که در آن رژیم اشغالگر قدس شرکت می‌کند، برده است؟ گویا مسابقات جهانی دیگری هم هست که بدون رژیم اشغالگر قدس برگزار می‌شود. فدراسیون و کشتی‌گیرش باید چوب بخورند تا کسانی که مسئولیت دارند و باید سینه ستبر کنند و پاسخگوی افکار عمومی و هیجانات اجتماعی باشند، دیده نشوند. سیاسی‌کاری تا کجا؟». این بخش صحبت‌های رسول خادم نشان می‌دهد که او با برخی از متولیان ورزش کشور دچار اختلاف نظر است. این برای اولین بار نیست که خادم با مدیریت ورزش کشور دچار چالش می‌شود. به نظر می‌رسد طرف مقابل معتقد است که فدراسیون کشتی در موضوع خطر محرومیت بزرگنمایی کرده است. خادم به این اختلاف نظر هم اشاره دارد. «در حالی که فدراسیون در داخل کشور برای اجرای دستوری که در فرایند تصمیم‌گیری آن هیچ کاره بوده، بازخواست می‌شود، نماینده فدراسیون در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی، پیش هرکس و ناکسی باید خواهش کند که ورزش ملی کشورم را تعلیق نکنید. کشتی‌گیر جوان کشورم را محروم نکنید. آن‌وقت در داخل کشور همان مسئولان همیشه‌غایب، موج رسانه‌ای را هدایت می‌کنند که کدام تعلیق؟ اینها همه بزرگنمایی است! یا باور نداریم‌ میلیون‌ها نفر در داخل و خارج از کشور با دقت رفتارهای دوگانه و چندگانه‌مان را می‌بینند. گمان می‌کنیم با «هیس»گفتن و از یک «رویداد» تا «رویداد» بعدی «سکوت‌کردن» در حال مدیریت‌کردن چنین مسئله آشکاری هستیم. اگر توان مردانه‌ایستادن پای اعتقادات و تصمیماتتان را ندارید، حداقل آزادگی کنید و پای کشتی‌گیر و مربی‌اش بایستید. بگذارید بدون منت‌کشی از دیگران، با حفظ عزت، صادقانه تعلیق شویم یا اگر معتقد نیستید، حداقل حرف جدیدی بزنید».