فردین خلعتبری در عرصه آهنگسازی چهره مطرحی است و آثار به یادماندنی و موفقی بخصوص در عرصه موسیقی فیلم ارائه کرده است. همچنین زنده‌یاد افشین یداللهی، ترانه‌سرا و شاعر موفقی است که متاسفانه مدتی است درگذشته و دیگر میان ما نیست تا درباره ترانه‌های منتشر شده در این اثر بتوانیم با او گفت‌وگو کنیم. طبعا این سه هنرمند شناخته شده و قوی که هسته اولیه آلبوم امشب کنار غزل‌های من بخواب را تشکیل می‌دهند، هرکدام به تنهایی هم آنقدر جذاب هستند که مخاطب خواه ناخواه به سمت آلبوم جذب شود و بخواهد آن را بشنود.

هجوم خاطره، پل خواب، تار موی پریشان، سکوت بین دو حرف این گل شب بو، زیر سقف خیال، تاکور، اقرار پشت اقرار، بید، آغوش خیال، قرار، با تو غزل بسادگی حرف می‌شود، بدهد بن، بانو، امشب کنار غزل‌های من بخواب، آخرین شعاع آفتاب زمستانی و هوا عناوین قطعات این آلبوم هستند. موسیقی این آلبوم به گفته سازندگانش در فضایی مینی‌مال تولید و برای سازبندی آن کوارتت زهی بعلاوه پیانو، سنتور، دوتار و پرکاشن در نظر گرفته شده است.

بهنام ابوالقاسم،‌ پدرام فریوسفی، پانیذ فریوسفی، پریسا پیرزاده، آتنا اشتیاقی، مهیار طریحی، کاوه صالحی و آئین مشکاتیان در این آلبوم به‌عنوان نوازنده حضور داشته‌اند. مخاطبان همیشگی موسیقی می‌توانند با نگاهی به نام نوازندگان این آلبوم هم متوجه شوند که هر کدام از این هنرمندان در عرصه کاری خود شناخته شده هستند.

با این همه اما جمع شدن همه این بهترین‌ها در کنار یکدیگر اثری را پدید نیاورده که بتوان گفت امشب کنار غزل‌های من بخواب، اثری خاص یا خیلی شنیدنی است. هر چند ترانه‌ها اغلب قوی هستند، آهنگسازی به تنهایی می‌تواند برای شنونده جذاب باشد و همایون شجریان هم قطعات را خوب اجرا کرده، اما این سه ضلع اصلی اثر هرکدام به تنهایی نسبت به زمانی که در کنار هم قرار
می‌گیرند،خیلی بهترند.

در واقع می‌توان گفت آنچه نسل قدیم تر موسیقی کشورمان از آن تحت عنوان تلفیق شعر و موسیقی یاد می‌کنند، در این اثر آن‌طور که باید از آب درنیامده و هر چند هر یک به تنهایی نسبتا زیبا هستند، اما در کنار هم نمی‌توانند چندان دلنشین باشند. همچنین خوانندگی همایون شجریان در این اثر هرچند استاندارد است، اما جذابیت دیگر آثار همایون شجریان را ندارد، خواننده‌ای که هر چند در سال‌های گذشته توانسته قطعات خاطره‌سازی را برای مخاطبان موسیقی اجرا کند، در این اثر نتوانسته درخشش آلبوم‌های گذشته را تکرار کند.

در این آلبوم باکلام شعرهای زنده‌یاد یداللهی تا حدی توانسته مخاطب کلام محور موسیقی ایرانی را با خود بکشاند و همراه کند، اما دیگر بخش‌های آلبوم یعنی موسیقی و خوانندگی آن‌طور که باید و توقع می‌رود، نیستند و مخاطبی را که آثار به مراتب بسیار بهتری را از همایون شجریان و فردین خلعتبری شنیده‌اند، راضی نمی‌کند و مخاطب حرفه‌ای‌تر را هم به این فکر می‌برد که این قطعات می‌توانسته‌اند، تنظیم خیلی بهتری داشته باشند، تنظیم بهتری که لااقل هر کاری نمی‌کرد، از پس این برمی‌آمد که این آلبوم خیلی خیلی متوسط را به یک آلبوم متوسط تبدیل کند.