چکیده مقاله:
رفتار رانندگی، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات رانندگی می‌باشد. پژوهش حاضر سعی در شناخت دقیق این پدیده در بین رانندگان حمل‌ونقل عمومی دارد و همچنین اثر مشخصات جمعیت شناختی و رفتار رانندگی بر ریسک تصادفات را مورد بررسی قرار می دهد. نمونه موردمطالعه در این تحقیق رانندگان اتوبوس‌های شرکت واحد اتوبوس‌رانی در منطقه 7 تهران می‌باشد. روش تحقیق، پیمایش و ابزار گردآوری داده‌ها در این تحقیق علاوه بر داده‌های تصادفات رانندگان مقصر اخذشده از شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران، پرسشنامه است که داده‌های آن به‌صورت مصاحبه انفرادی با 242 راننده جمع‌آوری‌شده است. نتایج نشان داد رانندگان دارای کارت شهری در طی سه سال بطور میانگین 16.3 درصد بیشتر از رانندگان پایه یک تصادف داشته‌اند. همچنین بررسی ساعات کاری نیز نشان داد که رانندگان با 11 ساعت کاری بطور میانگین طی سه سال 20.1 درصد تصادفات بیشتری داشته اند. نتایج این پژوهش همچنین نشان داد که با افزایش سن و سابقه رانندگی میانگین تصادفات ابتدا روندی افزایشی و سپس روندی کاهشی دارد. برای آزمون فرضیات نیز از آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داده که بین ریسک تصادف واقعی رانندگان با خطاها و تخلفات آن‌ها ازلحاظ آماری رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین سن رانندگان و ریسک تصادف آن‌ها نیز ارتباط معناداری یافت شد. بعلاوه، نتایج نشان می‌دهد که بین نوع گواهینامه (پایه‌یک و کارت شهری) رانندگان اتوبوس و ریسک تصادف ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژگان: رفتار رانندگی، رانندگان اتوبوس، ریسک تصادف

نویسندگان:

حمزه منصوری کارگر ,علی توکلی کاشانی

فصلنامه مطالعات پژوهشی راهور - سال پنجم، شماره 16، بهار 1395.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.