چکیده مقاله: 
یکی از عوامل ارتقای امنیت شهری شیوه طراحی محیطی به عنوان نیاز اساسی است که ویژگی هایی چندبعدی دارد. تأمین و احساس امنیت به کمک قابلیت های مکانی یکی از راهبردهای اصلی در این زمینه محسوب می شود. رویکرد تأکیدشده در این مطالعه، ارتقای امنیت محله از محیط به محیط به کمک ابزارهای سیاست محور پشتیبان آن در مدیریت فضاهای امن شهری است. روش تحقیق مطالعه کیفی و مبتنی بر شناخت و تحلیل آسیب‌های محیطی در دو محله از بافت های نوسازی‌شده منطقه 8 شهرداری تهران است. روش شناخت مطالعه نیز قیاس است. یافته های حاصل از به‌کارگیری سطح تحلیل میانی جرم و مکان در محله‌های لشکر شرقی و لشکر غربی، بیانگر وجود پنج آسیب است که شامل نارسایی های عملکردی فضاهای سبز، فضاهای ورزشی، فضاهای سبز رهاشده، فضای باز رهاشده و پنجره‌های شکسته شده در محیط است. تصویر ذهنی ناهماهنگ از محیط، عدم انسجام کالبدی و کارکرد نادرست در عملکرد فضاهای شهری بخشی مهم از تجلی آسیب های اشاره‌شده در جهت کاهش امنیت محله‌های شهری است. انتخاب رویکرد فعال به محیط در دو سطح شناخت و تحلیل محیط از زاویه امنیت محله ای، می تواند ضمن مدیریت معضلات عمده فضاهای امن شهری، به عنوان یک سیاست مکان محور برای مطلوب‌بودن و کیفیت‌بخشی به محیط عمل نماید. افزون‌بر تزریق این رویکرد و تحلیل محیطی امنیت محله ای، پیشنهادهایی نیز در راستای ارتقای هماهنگ و چندبخشی فضاهای امن شهری در سطح محله‌های شهری ارائه شده است.

کلیدواژگان:  امنیت، سیاست مکان محور، کیفیت محیط، جرم و مکان.

نویسندگان: 

محسن عسگری ,آزیتا رجبی

فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم  -  شماره 38, دوره یازدهم، بهار 1395.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.