به گزارش صبحانه، سال 96 را می توان یکی از سال های پر التهاب برای صنعت و بازار خودرو توصیف کرد چراکه مباحثی چون تولید خودروهای جدید و سهم و نقش داخلی ها در روند توسعه این صنعت با حاشیه های فراوانی همراه شد و صدالبته، بیشترین حاشیه در این حوزه مربوط به داخلی سازی خودروهایی چون رنو توسط شرکت مادر بود.

اما در بخش بازار و خودروهای وارداتی بحث کمی فرق می کرد. ابتدا پس از سال ها فعالیت بدون اشکال، واردات خودرو و ثبت سفارش برای گری مارکت ها که نقش مهمی در تعادل قیمت خودروهای خارجی داشتند، ممنوع شد، سپس کل واردات تا مدتی ممنوع شد، دست آخر واردات آزاد و البته تعرفه ها صد برابر شد!

تمام این اتفاقات در عرض چند ماه رخ داد و این سوال همیشه وجود داشت که تصمیم گیران و تصمیم سازان کشور با چه شخصی مشورت می کنند که این مقدار شوک به بازار وارد کرده و در آخر نیز در برابر انتقادات جامعه تنها روزه سکوت می گیرند.

از ماجرای فقدان مشاور متخصص و امین که بگذریم، هیچ کدام از انجمن ها و کارشناسان جز عده معدودی، در این مدت برای گرفتن جواب این سوالات مجهول اقدام نکردند و به دلیل مختلف و پنهان و آشکار، موضع نگرفتن قاطعانه آنها در مقابل این تصمیم و تنها انجام چند مصاحبه روتین زیاد عجیب نبود.

در این میان بودند افرادی که در مورد تصمیمات یک شبه و بدون کارشناسی دولت هشدار داده و از افزایش پلکانی قیمت های بازار سخن گفته بودند و شاید دلیل ادامه دار نشدن برخی از تصمیمات، نتایج موثر همین هشدار ها بود، هرچند که برخی از تصمیمات در بخشنامه های جدید این مطلب را نشان می دهد که برخی دولتی ها، بخشی از هشدارها را جدی نگرفته اند.

میثم رضایی یکی از معدود افرادی بود که در قامت یک بازرگان موفق( که البته گویی موفقیت وی خوشایند برخی از دوستان نبوده) به عنوان رییس انجمن صنفی واردکنندگان خودرو بارها نسبت به نتایج تصمیمات عجیب دولتی ها هشدار داد و سعی کرد در جلسات مختلف با نمایندگان و برخی از مدیران این مهم را گوشزد کند که در میان هیاهوهای بازار خودرو، تنها مردم هستند که ضرر می کنند و گرنه واردکننده خودرو در هر حال سود خود را می برد.

در عین حال، محمد شریعتمداری وزیر صنعت دولت دوازدهم نیز، این بازرگان موفق و البته جوان را بر عکس برخی تفکرات که معتقدند باید بخش خصوصی فعال و جوان را زیر پا له کرد، به عنوان عضوی از شورای مهم و تاثیرگذار اندیشه ورزی در وزارت صنعت، معدن و تجارت منصوب کرد.

حضور رضایی در نشست کمیسیون اصل 90 مجلس پیرامون مدیریت واردات خودرو

از سوی دیگر، تصاویر و مستندات نشان می داد، رضایی با بهره گیری از تجربیات خود در بخش خصوصی و اطلاع از دغدغه ها و محذوریت های مسئولان ارشد وزارت صنعت، در مراکز تصمیم سازی دیگری چون کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی حضوری فعال دارد و به نمایندگان این بخش در باب مسائل خودرویی مشاوره می دهد.

خودرویی ها این اتفاق را به فال نیک گرفتند زیرا نشان می داد، در معدود دفعاتی که بدنه تشکیل دهنده بازار خودرو برای تصمیم گیری ها دیده شده اند، انتخاب مسئولان قوای مقننه و مجریه، مفید و بجا بوده است.

اما در کمال تعجب، برخی رسانه های تازه ظهور کرده، انتخاب یک بازرگان موفق برای مشاوره به مسئولان را نادرست دانسته و با طرح این سوال که "مگر یک تاجر می تواند درتصمیماتی که برای مردم و تولید گرفته می شود؛ مفید باشد؟" تلاش کردند این حضور موثر در دولت و مجلس را زیر سوال ببرند.

شاید اولین ایراد به طرح چنین انتقادی، این باشد که چطور نقش اتاق بازرگانی صنایع و معادن ایران یا همان پارلمان بخش خصوصی که سالهاست به مسئولان ارشد کشور، مشاوره می دهد و اکثر آنها از تجار بزرگ کشور هستند، با حضور میثم رضایی مقایسه نمی شود تا مشخص شود پیش از این نیز، بازرگانان موفق نقش مهمی در تصمیم سازی و کمک به مسئولان و دستگاهها داشته اند.

از سوی دیگر، در این نوشته، دلیل اعلام نشدن مشاور بودن میثم رضایی از سوی کمیسیون را ممانعت نهادهای نظارتی تفسیر کرده اند، در حالی که مشخص است برای گرفتن هر مجوزی مانند تاسیس انجمن آن هم در حوزه واردات نیز از همان نهادهای نظارتی استعلام می شود و اگر جواب منفی باشد برای همه جا منفی است!

یادمان نرود برای کمک به ایران و ایرانی تفاوتی نمی کند که یک تاجر باشی یا یک کارگر ساده، لذا همه افراد در جایگاه خود اگر دلشان برای کشورشان بتپد، می توانند مشاوران خوبی باشند، چه بهتر که یک جوان که با همت خود، توانسته یک بازرگان موفق شود، در این جایگاه خطیر قرار بگیرد.

آیا دوست بودن با یک وزیر و بسیاری از نمایندگان مجلس، نقطه منفی و سیاه کارنامه افراد است؟ قطعا اما اگر این رفاقت برای کمک به رفاه بیشتر مردم و توسعه بخش خصوصی واقعی هزینه شود، نه فقط مذموم نیست که مطلوب هم خواهد بود.

و در آخر امیدواریم روزی را در ایران ببینیم که همه از پیشرفت رقبا خود خوشحال شوند و دیگر نیازی به نوشته های فرمایشی برای تخریب نباشد؛ حتی شما دوست عزیز.