صاحب‌خبر - وصال روحانی در سال‌های اخیر به قدری پست دفاع چپ در تیم فوتبال استقلال دستخوش تغییر شده که هیچ‌کس نمی‌داند نفر اصلی این پست کیست و چه کسی در گذشته نزدیک صاحب این پست بوده و کدام بازیکن در حال حاضر میانداری می‌کند. عدم ثبات ایراد اصلی این نقطه در ترکیب‌های استقلال به ویژه از زمان روی کار آمدن علیرضا منصوریان در جمع آبی‌ها بوده و البته پرویز مظلومی هم در دومین مقطع سرمربیگری‌اش در این تیم که فقط یک فصل را پوشش داد، گزینه ثابتی برای این منطقه نداشت و بیشتر به میثم مجیدی بها می‌داد که البته مدافع چپ برجسته‌ای نبود. منصوریان طی زمامداری یک سال و نیمه‌اش هر کسی را که تصور کنید در این پست آزمود. او گاهی از هرایر مگویان که ذاتا مدافع وسط است در این منطقه سود جست و وقتی قصد جوانگرایی داشت میلاد زکی‌پور را دفاع چپ گذاشت و در همه حال حتی نیمی از این توجه‌ها را شامل حال یعقوب کریمی نکرد. شفر هم مشکلی را حل نکرد وینفرید شفر هم که جای علی منصور را در 5 ماه و نیم اخیر گرفته، با دریافت میراث فکری و پرسنل تحت اختیار وی آنقدر به کریمی بازی نداد که وی سرانجام ناامید شد و در نیم فصل به استقلال خوزستان رفت و به سلیقه این مربی ژرمن، زکی‌پور و حتی امید نورافکن در پست دفاع چپ به بازی گرفته شده‌اند. پست اصلی نورافکن هافبک وسط است اما چون وی احتمال می‌دهد که به سبب کثرت هافبک وسط‌های خوب در اردوی ملی کارلوس کی‌روش در این پست به او بازی چندانی ندهد از بازی در دفاع چپ استقبال کرده و این در حالی است که سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران ارادتی کامل به محمدی مدافع چپ ساکن روسیه دارد و اگر وی در دسترس باشد، پست مدافع چپ را نه به سعید آقایی می‌دهد و نه به هر گزینه محتمل دیگری شامل امید نورافکن. ثبات، بی‌ثبات مجموعه مسائل فوق سبب شده هیچ ثباتی در پست مدافع چپ استقلال در سال‌های اخیر رویت نشود و آنجا به محله برو بیا تبدیل شود و این پست بدل به عنصری گمشده در اردوی آبی‌ها گردد. اینک در آستانه دیدار با الهلال همین مساله و به واقع نرسیدن زکی‌پور و مصدومیت نورافکن به دغدغه سرمربی آلمانی آبی‌ها تبدیل شده و او به این فکر می‌کند که به کدام بازیکن در دیدار با این حریف قدرتمند عربستانی روی بیاورد. با این حال این نه یک درد جدید و نه مساله‌ای خلق‌الساعه بلکه مشکلی است که ریشه در عملکرد پر ایراد مربیان استقلال در سالیان اخیر دارد و به این نکته برمی‌گردد که آنها هرگز تکلیف خودشان را با این مساله مشخص نکردند و هر روز فرد تازه‌ای را برای این پست تراشیدند. حتی در واپسین مرتبه حضور امیر قلعه‌نویی در استقلال نیز وی ثبات قدم لازم را در ارتباط با این پست نداشت و گزینش‌هایش برای این پست متنوع و پر تضاد بودند و گاهی از پژمان نوری پر تجربه هم که ذاتا مدافع چپ نیست در این پست سود جست. نداشتن یک بازیکن ثابت برای این پست سبب شده تاکتیک بازی استقلال در این منطقه دایما در حال تغییر بماند و عجیب‌تر از همه استدلال ژنرال در روی آوردن مجدد به علیرضا نیکخت واحدی در فصل آخر حضورش در صندلی مربیگری استقلال و بارها قرار دادن وی در این پست با این بهانه بود که می‌خواهد به آن بازیکن قدری رها شده از حاشیه‌ها زندگی تازه‌ای را ببخشد و وسیله‌ای انسانی برای غلبه نیکبخت بر مشکلاتی باشد که سال‌های درخشان فوتبال وی را محدود و کم شمارتر ساختند! حق تضییع شده کریمی در میان تمامی این رفت و آمدها به نظر می‌رسد بیشترین ظلم به یعقوب کریمی شده باشد زیرا او بالقوه بهترین و فنی‌ترین بازیکن در میان جمع پرشماری بوده که در 5 سال اخیر در پست دفاع چپ به بازی گرفته شده‌اند. کریمی به واقع در هیچ یک از دو مقطع عضویتش در جمع آبی‌ها (او در فاصله زمانی حائل به سپاهان رفت) سهمی را دریافت نداشت که حق مسلم وی بود و حتی موجب ثبت بیش از 5 بازی ملی برای او شد که دوران اولیه کار کی‌روش را هم در بر گرفت. اگر استقلالی‌ها پای او می‌ایستادند و بیشتر به او میدان می‌دادند، شاید سرگردانی امروز را در این پست نداشتند اما خب، استقلال است دیگر!∎​