جلال شباهنگی در گفتگو با خبرنگار ایلنا گفت: حالم زیاد خوب نیست ولی من هیچ‌وقت ناراضی نبوده و نیستم. مدتی بود که با رنگ‌های تینری زیاد کار می‌کردم و مشکلم فقط مشکل ریوی نبوده. تقریباً 48 ساعت به کما رفته بودم و یک‌ هفته‌ای که بعد از آن در بیمارستان بستری بودم، مجبور شدم آنژیو کنم چون تینرها خیلی وحشتناک تمام رگ‌هایم را گرفته بود.

این نقاش پیشکسوت، با بیان اینکه پزشک مجوز ادامه‌ی فعالیتِ هنری را به او نداده، ادامه داد: تقریباً یک ماه است که از بیمارستان مرخص شده‌ام و دیگر کار نمی‌کنم چون دکتر این مجوز را به من نداده است. بنابراین فعلاً دارم استراحت می‌کنم. شاید اگر وضع جسمی و روحی‌ام خوب شد دوباره شروع به کار کردن کنم. ما نمی‌توانیم کار نکنیم و زندگی ما با کار معنا پیدا می‌کند. در حال حاضر فضا و مکانِ مناسبی برای کار کردن ندارم و حساسیت‌‌ام به رنگ معضلاتی را برایم درست کرده که مزید بر علت است.

وی درخصوص آثار اخیرش گفت: آخرین مجموعه‌ای که کار کرده‌ام، مجموعه‌ی گل و مرغ، دشت‌ها و کویرها بود. ما یاد گرفته‌ایم که یک‌جا ثابت نمانیم و مدام در زمینه‌های محتلف از این شاخه به آن شاخه بپریم و هر گرایشی را آزمایش کنیم. من به این‌که به صورت یکنواخت کار کنم، معتقد نیستم. از طرفی چون معلم هستم باید در زمینه‌های مختلف کار کنم و آنچه را به شاگردهایم منتقل می‌کنم باید قبلاً خودم نیز انجام داده باشم.

این استاد دانشگاه افزود: ترم گذشته تدریس نداشتم ولی دانشگاه این ترم را اصرار کرد که حداقل یک جلسه هم که شده به دانشگاه بروم. هر قدر هم که گفتم مریضم و نمی‌توانم فایده نداشت. بالاخره پذیرفتم و همین هفته به کلاس رفتم. واقعاً دیگر توان تدریس را ندارم و از نظر روحی برای این کار آماده نیستم. درس دادن کار سنگینی است و شما با تعداد زیادی دانشجو سروکار دارید که این دانشجویان از شما توقع دارند. من 40 سال است که دارم درس می‌دهم؛ نمی‌شود همین‌طوری  با ذهن خالی به کلاس رفت و هر چه دل تنگت می‌خواهد را به دانشجو بگویی. سروکلّه زدن با دانشجو خیلی کار سنگینی است.

شباهنگی درباره‌ی وضعیت بیمه‌ی هنرمندانِ خود گفت: من بیمه ندارم؛ با اینکه عضو فرهنگستان هنر هستم و یک بار هم نامه‌ای به من دادند که خود را بیمه کنم ولی دنبال آن نرفتم و نمی‌روم و اصلاً نمی‌دانم بیمه هنرمندان چیست.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا در آینده شاهد نمایشگاهی از آثارش خواهیم بود یا خیر، اظهار داشت: مشغول مجموعه‌ی گل و مرغ‌هایم بودم که بیمار شدم و دیگر نتوانستم ادامه دهم. البته فقط تینر باعث مریضی من نیست، بلکه فشارهای روحی مسبب اصلی آن است و روی من اثر می‌گذارد. گمان نمی‌کنم که در آینده نزدیک نمایشگاهی داشته باشم.

جلال شباهنگی متولد سال 1314 در تهران و فارغ‌التحصیل دانشگاه «سن هوزه» ایالت کالیفرنیاست و دارای درجه کارشناسی ارشد طراحی گرافیک و نقاشی معاصر و کارشناس تبلیغات گرافیکی از این دانشگاه است و «خلاقیت در رنگ» و «اصول طراحی سه بعدی» ازجمله مشهورترین آثار اوست.

او در کنار تدریس در دانشگاه که بیش از سی و اندی سال است در سطوح مختلف دانشگاه‌ها و دانشکده‌های هنر بدان مشغول است، به ساخت احجام شیشه‌ای معروف به Blowing Glass در ایران و مورانو ایتالیا پرداخته که حاصل کارهای او مجموعه‌ای ویژه در حوزه حجم‌سازی به حساب می‌آید. 

زمانی مرتضی ممیز، طراح گرافیک برجسته ایران، درباره آثار شباهنگی نوشته بود: «نقاشی‌های جلال شباهنگی آن بخش گمشده از نقاشی معاصر ایران است که تماشاگر ایرانی را به آسانی همراه خود از دوران طبیعت‌سازی به فضا و ذهنیت مدرن امروز دنیا می‌کشاند، بدون آن که تماشاگر طی چنین سفری احساس بیگانگی کند و در فضای مدرن امروز نقاشی دنیا معلق بماند. نقاشی‌های او، به افسانه می‌مانند. بسان قصه‌های کودکی است که همه چیز در آنها زیباست و رنگ‌ها چه روشن چه تیره، چه سرد و چه گرم، همه شیرین و دلکش هستند و یادآوری آنها ما را به غم مطبوعی می‌برند. شباهنگی عیناً خودش را می‌کشد. خودش را که انسانی است گوشه‌گیر اما پرتلاش، زنده و با ذهنیتی باز و امروزی که بدون تکلف و تنها با صفا و فروتنی زندگی ساده‌ای می‌کند».  

از نمونه آثار جلال شباهنگی

از مجموعه کویر