گروه سیاسی
جهان نيوز: پس از خاتمه اغتشاشات در کشور، رسانه‌های معاند با مانور روی بخش‌هایی از فیلم جلسه تعیین رهبری نظام در خردادماه سال 68، تلاش مذبوحانه‌ای را برای زیر سؤال بردن جایگاه امروز آیت الله خامنه‌ای به کار بستند. پس از توضیحات مراجع ذی صلاح درباره این فیلم 19 دقیقه‌ای، حربه عناصر مغرض افشا شد اما این تازه آغازی بر یک پروژه بود.
روز گذشته «سعید حجاریان» ایدئولوگ جریان اصلاحات طی مقاله‌ای در روزنامه «وقایع اتفاقیه» با عنوان «شبهه عَبائیه» بار دیگر نهاد خبرگان رهبری را بر سر زبان‌ها انداخت. حجاریان در بخشی از این مقاله با زیر سؤال بردن نهاد خبرگان رهبری، فلسفه وجودی این مجلس را در واقع نسخه برداری از حکم فقهی انتخاب مرجع تقلید توسط سائل - با استناد به رجوع به اهل خبره، در صورت نداشتن قدرت تشخیص - تفسیر و تصریح کرد: «به دلیل آنکه در زمان تدوین قانون اساسی، اساساً بحث‌های مربوط به حقوق طبیعی بالمره از ذهن مبارک آقایان به دور بوده است، آنان نتوانسته‌اند رابطه قراردادی میان دولت و ملت را تنظیم کنند و به همین جهت، مردم به خبرگان حواله داده شده‌اند که وظیفه‌شان کشف شرایط رهبری در فردی خاص است. این رفع تکلیف سرآغاز مشکلات شد.»
بر پایه گزارش صبح نو، حجاریان پس از زیر سؤال بردن کارکرد و عملکرد مجلس خبرگان رهبری، ضمن پرداختن به سوژه نخ نماشده ردصلاحیت آقای سیدحسن خمینی در انتخابات خبرگان پنجم، تلاش کرد تا ردصلاحیت نوه حضرت امام (ره) را موضوعی تشتت زا در درون شورای نگهبان جلوه دهد.
در همین باره، حجاریان به اظهارنظر «سید سراج الدین موسوی» از نزدیکان تولیت آستان حضرت امام (ره) خطاب به آیت الله «محمد مؤمن» پرداخت؛ موسوی به آیت الله مؤمن گفته بود: «آیا آیت الله محمد یزدی از اعضای شورای نگهبان بارها تاکید نکردند که سیدحسن خمینی را به سبب مقاله‌ای که چندین سال قبل درباره «شبهه عبائیه» نوشته است، مجتهد می‌داند؟»
حجاریان همچنین در بخش دیگری از مقاله‌اش، در ادعایی بی پشتوانه، حضور پیدانکردنِ به قول خودش «عده‌ای از مجتهدین» در آزمون شورای نگهبان برای تأیید صلاحیت در انتخابات را «ترس از آبرو» ارزیابی و تاکید کرد:«واقعیت این است از زمانی که این آزمون‌ها باب شده است، عده‌ای که واقعاً مجتهد هستند، از ترس آبرو در آزمون شرکت نمی‌کنند؛ چراکه معتقدند شورای نگهبان عده‌ای را که به لحاظ سیاسی با آن‌ها زاویه دارد، با برچسب بی سوادی رد صلاحیت می‌کند و آنگاه افرادی که از فضلا هستند، میان شاگردانشان شرمنده می‌شوند.»
عضو سابق حزب منحله مشارکت در حالی قصد دارد با نیت خوانی کاذب، ردصلاحیت سیدحسن خمینی و نمونه‌های دیگر در آزمون شورای نگهبان را «سیاسی» و «باندی» جلوه بدهد که حضور نیافتن نوه حضرت امام (ره) در آزمون شورای نگهبان، اساساً نه «ترس از آبرو» بلکه نوعی «تفرعن منشی» در بالادیدن جایگاه علمی و فقهی بود.
سیدحسن خمینی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس پنجم خبرگان رهبری در اسفند سال 94 در اعتراض به رد صلاحیت خود گفت: «اینکه بعضی از حضرات آقایان محترم فقهای شورای نگهبان نتوانستند از شهادت علمای اعلام که بر بسیاری از ایشان سمت استادی دارند و اساتید معظم که قوام حوزه علمیه به آنهاست و از نوشته‌ها و کتاب‌های اینجانب، صلاحیت علمی را احراز کنند، حداقل برای من و بسیاری دیگر جای تعجب دارد.»
حضرت امام (ره) درباره امکان اعتراض به تصمیم شورای نگهبان تصریح کرد: «بنده فردی ناشناخته نیستم! که اعضای محترم با بررسی مجدد بتوانند هویت یا سندی را به دست آورند؛ لذا تلقی اینجانب آن نیست که شکایت، مسیری جدید را بگشاید و لذا بر آن باورم که اگر آقایان نتوانستند از شهادت مراجع و علما و درس‌ها و نوشته‌ها به احراز برسند، بعید است بتوانند در آینده نیز به چنین مهمی دست یابند.»
همانطور که در سطور قبل گفته شد، حجاریان با استناد به سخن آیت الله محمد یزدی - البته در صلاحیت این سخن تشکیک وجود دارد چراکه از قول یکی از چهره‌های نزدیک به سیدحسن خمینی عنوان شده - که مقاله «شبهه عبائیه» نوشته سیدحسن خمینی را دلیلی بر مجتهدبودن تولیت آستان امام (ره) دانسته، تلاش کرده تا دوگانگی در تصمیم گیری در شورای نگهبان را به مخاطب القا کند، اما شبهه عبائیه چیست؟
حجاریان شبهه عبائیه را این‌گونه توضیح می‌دهد: «فرض کنیم عبایی داریم که قسمتی از آن به نجاست خاصی اصابت کرده و نجس شده است ولی ما دقیقاً نمی‌دانیم آیا قسمت بالای عبا نجس است یا قسمت پایین عبا؛ بعد در حالی که چنین تردیدی داریم، قسمت پایین عبا را می‌شوییم؛ به گونه‌ای که اگر پایین عبا نجس بود، یقیناً پاک شده باشد. حال در چنین وضعیتی اگر دستِ مرطوب به بالای عبا ملاقات کند، نجس نمی‌شود چراکه ملاقی با یکی از اطراف علم اجمالی نجس نمی‌شود.»
وی در ادامه توضیحش از این شبهه می‌نویسد: «طبعاً این عقلانی نیست که بگوییم اگر دست ما فقط با شیء مشکوک الطهاره (بالای عبا) ملاقات کرد، پاک است ولی اگر هم با مشکوک الطهاره و هم با متیقن الطهاره ملاقات کرد، نجس است.»
حجاریان با ذکر «شبهه عَبائیه» ضمن القای وجود ناهمگونی و عدم تجانس میان فقهای شورای نگهبان به خواننده و شنونده خود، هدف مکتوم و مکنون دیگری را هم دنبال می‌کند؛ این هدف بازمی گردد به لوث کردن کارکرد مجلس خبرگان رهبری! حجاریان به طور غیرمستقیم تلاش دارد با محدود و محصورساختن شأنیت فقهی اعضای پارلمان خبرگان به تشخیص «نجاست یک عبا»! در صلاحیت علمی ایشان در انجام وظیفه اصلی خود یعنی تعیین رهبری نظام اسلامی تشکیک وارد آورد.
اگر مقاله روز گذشته «سعید حجاریان کاشانی» که به طرز رندانه‌ای، اساس وجودی مجلس خبرگان و همچنین نحوه انتخاب اعضای آن را زیر سؤال برده را در کنار هجمه هفته‌های اخیر ضدانقلاب به نحوه انتخاب آیت الله خامنه‌ای به عنوان رهبری جمهوری اسلامی در خردادماه سال شصت و هشت قرار دهیم، متوجه می‌شویم که نوشتارِ استراتژیست اصلاح طلب به طرز مرموزانه‌ای در حقیقت تکمیل کننده - با غرض یا بدون غرض - پازل مغرضان و معاندان است.
∎
روز گذشته «سعید حجاریان» ایدئولوگ جریان اصلاحات طی مقاله‌ای در روزنامه «وقایع اتفاقیه» با عنوان «شبهه عَبائیه» بار دیگر نهاد خبرگان رهبری را بر سر زبان‌ها انداخت. حجاریان در بخشی از این مقاله با زیر سؤال بردن نهاد خبرگان رهبری، فلسفه وجودی این مجلس را در واقع نسخه برداری از حکم فقهی انتخاب مرجع تقلید توسط سائل - با استناد به رجوع به اهل خبره، در صورت نداشتن قدرت تشخیص - تفسیر و تصریح کرد: «به دلیل آنکه در زمان تدوین قانون اساسی، اساساً بحث‌های مربوط به حقوق طبیعی بالمره از ذهن مبارک آقایان به دور بوده است، آنان نتوانسته‌اند رابطه قراردادی میان دولت و ملت را تنظیم کنند و به همین جهت، مردم به خبرگان حواله داده شده‌اند که وظیفه‌شان کشف شرایط رهبری در فردی خاص است. این رفع تکلیف سرآغاز مشکلات شد.»
بر پایه گزارش صبح نو، حجاریان پس از زیر سؤال بردن کارکرد و عملکرد مجلس خبرگان رهبری، ضمن پرداختن به سوژه نخ نماشده ردصلاحیت آقای سیدحسن خمینی در انتخابات خبرگان پنجم، تلاش کرد تا ردصلاحیت نوه حضرت امام (ره) را موضوعی تشتت زا در درون شورای نگهبان جلوه دهد.
در همین باره، حجاریان به اظهارنظر «سید سراج الدین موسوی» از نزدیکان تولیت آستان حضرت امام (ره) خطاب به آیت الله «محمد مؤمن» پرداخت؛ موسوی به آیت الله مؤمن گفته بود: «آیا آیت الله محمد یزدی از اعضای شورای نگهبان بارها تاکید نکردند که سیدحسن خمینی را به سبب مقاله‌ای که چندین سال قبل درباره «شبهه عبائیه» نوشته است، مجتهد می‌داند؟»
حجاریان همچنین در بخش دیگری از مقاله‌اش، در ادعایی بی پشتوانه، حضور پیدانکردنِ به قول خودش «عده‌ای از مجتهدین» در آزمون شورای نگهبان برای تأیید صلاحیت در انتخابات را «ترس از آبرو» ارزیابی و تاکید کرد:«واقعیت این است از زمانی که این آزمون‌ها باب شده است، عده‌ای که واقعاً مجتهد هستند، از ترس آبرو در آزمون شرکت نمی‌کنند؛ چراکه معتقدند شورای نگهبان عده‌ای را که به لحاظ سیاسی با آن‌ها زاویه دارد، با برچسب بی سوادی رد صلاحیت می‌کند و آنگاه افرادی که از فضلا هستند، میان شاگردانشان شرمنده می‌شوند.»
عضو سابق حزب منحله مشارکت در حالی قصد دارد با نیت خوانی کاذب، ردصلاحیت سیدحسن خمینی و نمونه‌های دیگر در آزمون شورای نگهبان را «سیاسی» و «باندی» جلوه بدهد که حضور نیافتن نوه حضرت امام (ره) در آزمون شورای نگهبان، اساساً نه «ترس از آبرو» بلکه نوعی «تفرعن منشی» در بالادیدن جایگاه علمی و فقهی بود.
سیدحسن خمینی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس پنجم خبرگان رهبری در اسفند سال 94 در اعتراض به رد صلاحیت خود گفت: «اینکه بعضی از حضرات آقایان محترم فقهای شورای نگهبان نتوانستند از شهادت علمای اعلام که بر بسیاری از ایشان سمت استادی دارند و اساتید معظم که قوام حوزه علمیه به آنهاست و از نوشته‌ها و کتاب‌های اینجانب، صلاحیت علمی را احراز کنند، حداقل برای من و بسیاری دیگر جای تعجب دارد.»
حضرت امام (ره) درباره امکان اعتراض به تصمیم شورای نگهبان تصریح کرد: «بنده فردی ناشناخته نیستم! که اعضای محترم با بررسی مجدد بتوانند هویت یا سندی را به دست آورند؛ لذا تلقی اینجانب آن نیست که شکایت، مسیری جدید را بگشاید و لذا بر آن باورم که اگر آقایان نتوانستند از شهادت مراجع و علما و درس‌ها و نوشته‌ها به احراز برسند، بعید است بتوانند در آینده نیز به چنین مهمی دست یابند.»
همانطور که در سطور قبل گفته شد، حجاریان با استناد به سخن آیت الله محمد یزدی - البته در صلاحیت این سخن تشکیک وجود دارد چراکه از قول یکی از چهره‌های نزدیک به سیدحسن خمینی عنوان شده - که مقاله «شبهه عبائیه» نوشته سیدحسن خمینی را دلیلی بر مجتهدبودن تولیت آستان امام (ره) دانسته، تلاش کرده تا دوگانگی در تصمیم گیری در شورای نگهبان را به مخاطب القا کند، اما شبهه عبائیه چیست؟
حجاریان شبهه عبائیه را این‌گونه توضیح می‌دهد: «فرض کنیم عبایی داریم که قسمتی از آن به نجاست خاصی اصابت کرده و نجس شده است ولی ما دقیقاً نمی‌دانیم آیا قسمت بالای عبا نجس است یا قسمت پایین عبا؛ بعد در حالی که چنین تردیدی داریم، قسمت پایین عبا را می‌شوییم؛ به گونه‌ای که اگر پایین عبا نجس بود، یقیناً پاک شده باشد. حال در چنین وضعیتی اگر دستِ مرطوب به بالای عبا ملاقات کند، نجس نمی‌شود چراکه ملاقی با یکی از اطراف علم اجمالی نجس نمی‌شود.»
وی در ادامه توضیحش از این شبهه می‌نویسد: «طبعاً این عقلانی نیست که بگوییم اگر دست ما فقط با شیء مشکوک الطهاره (بالای عبا) ملاقات کرد، پاک است ولی اگر هم با مشکوک الطهاره و هم با متیقن الطهاره ملاقات کرد، نجس است.»
حجاریان با ذکر «شبهه عَبائیه» ضمن القای وجود ناهمگونی و عدم تجانس میان فقهای شورای نگهبان به خواننده و شنونده خود، هدف مکتوم و مکنون دیگری را هم دنبال می‌کند؛ این هدف بازمی گردد به لوث کردن کارکرد مجلس خبرگان رهبری! حجاریان به طور غیرمستقیم تلاش دارد با محدود و محصورساختن شأنیت فقهی اعضای پارلمان خبرگان به تشخیص «نجاست یک عبا»! در صلاحیت علمی ایشان در انجام وظیفه اصلی خود یعنی تعیین رهبری نظام اسلامی تشکیک وارد آورد.
اگر مقاله روز گذشته «سعید حجاریان کاشانی» که به طرز رندانه‌ای، اساس وجودی مجلس خبرگان و همچنین نحوه انتخاب اعضای آن را زیر سؤال برده را در کنار هجمه هفته‌های اخیر ضدانقلاب به نحوه انتخاب آیت الله خامنه‌ای به عنوان رهبری جمهوری اسلامی در خردادماه سال شصت و هشت قرار دهیم، متوجه می‌شویم که نوشتارِ استراتژیست اصلاح طلب به طرز مرموزانه‌ای در حقیقت تکمیل کننده - با غرض یا بدون غرض - پازل مغرضان و معاندان است.
نظر شما