صاحبخبر - فاطمه رنجاندیش
گرانی بلیتهای سینما و تئاتر حکایت تکراری است که همواره مخالفان بسیاری دارد. جالب است که اهالی سینما و تئاتر و به خصوص سرمایهگذاران این حوزهها اغلب به روند گرانی بلیت نقد دارند. چراکه پر واضح است در شرایط حال حاضر افزایش چند درصدی بلیت در آمار فروش و استقبال مخاطبان تاثیر مستقیم دارد.
در سالهای اخیر که بلیت سینما از 8 هزار تومان به 12 هزارتومان رسید، تعداد سینما بروها به نسبت چشمگیری کاهش یافت. در حالی که سینماها در سهشنبههای نیمبها همچنان با صفهای فروش بلیت و سالنهای شلوغ مواجه میشوند. از سویی دیگر سالندارها و تماشاخانههای خصوصی تئاتر مدعی هستند که با افزایش هزینهها در جریان خصوصیسازی، فروش بلیت به قیمت سابق برایشان صرف اقتصادی ندارد. در این میان جشنوارههای فیلم و تئاتر فجر در سال جاری به نسبت چند سال گذشته افزایش قیمت داشته است.
بلیت 15 هزار تومانی سینما، گران است
محمدرضا فرجی در جلسه هماهنگی مدیران سینماهای جشنواره ملی فیلم فجر درباره قیمت بلیتهای جشنواره سی و ششم گفت: «قیمت بلیت در سالنهای سینمایی راگا، کیان و تماشا به صورت سری هشت هزار تومان و به صورت تک ۱۰ هزار تومان خواهد بود، قیمت بلیت در سایر سینماها نیز به صورت سری ۱۲ هزار تومان و به صورت تکی ۱۵ هزار تومان در نظر گرفته شده است.» با وجود اینکه در سیاستگذاری این دوره از جشنواره فیلم فجر سه برای سینماهای راگا، کیان و تماشا قیمت معقولتر در نظر گرفته شده است اما باید در نظر گرفت که اکثر قریب به اتفاق مخاطبان جشنواره را جوانان و دانشجویان تشکیل میدهند که همه آنها به این سینماها دسترسی نداشته و مهمتر اینکه قادر به خرید بلیتهای جشنواره به صورت سری نیستند تا از تخفیف دانشجویی بهرمند شوند. بنابراین برای تماشای فیلمهای جشنواره باید در صفهای فروش بلیت بایستند و بلیت فیلمهای حاضر در جشنواره را به قیمت 15 هزارتومان که سه هزارتومان گرانتر از قیمت بلیت در اکران عمومی است را خریداری کنند. این هزینه برای دانشجویانی که معمولا درآمد چندانی ندارند و علاقهمند به تماشای فیلمها در جشنواره هستند، زیاد است. بنابراین در اولین اقدام تصمیم میگیرند از خیر حضور در جشنواره بگذرند و تا اکران عمومی صبر کنند. بر همین اساس یکی از مهمترین دلایل کاهش استقبال مخاطب در جشنواره فیلم فجر افزایش قیمت بلیتها است که نیاز به بررسی و برنامهریزی بیشتری دارد.
بلیت نیمبها برای دانشجویان تئاتر و سینما
در جریان این موضوع قیمت بلیتهای تئاتر کمی متفاوت است. در سادهترین تعریف هنر تئاتر به دلیل زنده بودن آن در تمام دنیا گران است. در همین راستا فروش بلیتهای تئاتر ایران نیز در نمایشهای عمومی از 30 هزارتومان تا صدهزارتومان به نسبت سالن، نوع و محل صندلی ارزشگذاری شده است. ضمن اینکه همین قیمتها برای دانشجویان و فعالان تئاتر هم گران محسوب میشود. به همین دلیل در گفتوگو با این قشر متوجه میشویم که کمتر به تماشای نمایشها میروند و در بهترین حالت از تخفیفهای محدود دانشجویی که از سوی گروههای نمایشهای در حال اجرا در نظر گرفته میشود، استفاده میکنند. نظر به اینکه در سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر برای دانشجویان تخفیفهای مطلوبی مشخص شد که با استقبال بسیاری از دانشجویان هم همراه بود اما هیچگاه از سوی وزرات فرهنگ و ارشاد طرح مشخص و ثابتی برای تعلق یارانه به قشر فعال هنری و دانشجویان اجرا نشده است که در طول سال بتوانند با هزینه کمتر به تماشای نمایشهای مورد نظرشان بنشینند .
در همین راستا نظر تعدادی از مخاطبان تئاتر و سینما را جویا شدیم.
علی بازیگر تئاتر میگوید: «بلیتهای بعضی از نمایشها گران است و من به عنوان کسی که باید نمایشهای روی صحنه را ببینم به خاطر نداشتن توان مالی هر ماه یک نمایش را به زور و با بلیت نیمبها میبینم. بنابراین ترجیح میدهم نمایشنامهها را بخوانم.»
آیدا کارمند وزارت بهداشت میگوید: «بلیتهای سینما و تئاتر گران است اما من ترجیج می دهم این هزینه را پرداخت کنم. البته معمولا مجبور میشم تنها برم و چون بسیاری از اطرافیانم راضی نمی شوند بلیتهای گران را بخرند. گاهی هم مهمانشان میکنم (میخندد)».
غزاله روزنامهنگار فرهنگی میگوید: «سینما و تئاتر متفاوت هستند. چراکه مواردی نظیر هزینه تولید و نوع نمایش آنها متفاوت است. به نظرم قیمتگذاریها باید با توجه به تورم، کیفیت آثار و حقوقهای دریافتی در نظر گرفته شود. ضمن اینکه سینما عمومیتر است و می توان گفت سالانه دو فیلم خوب داریم که با بلیت 12 هزارتومان برای همه قابل پرداخت است. درباره تئاتر شرایط فرق میکند، در سالهای اخیر نمایشهای خوب زیادی داریم که ارزش تماشا دارند اما تئاتر درگیر مافیا شده است.
کسانی که در سالنهای گران به صورت بیگ پروداکشن کار میکنند، مخاطب هم باید حداقل 50 هزارتومان هزینه کند به خاطر حضور ستارههایی که در این نمایشها بازی میکنند. به عنوان نمونه چند روز پیش با 6 نفر از دوستانم برای نمایشی در تالار وحدت 700 هزاتومان هزینه کردیم. در حالی که بسیاری از مردم توان مالی ندارند. جالب اینجاست که هیچ نظارتی وجود ندارد که حداقل بر اساس درجه کیفی آثار قیمتگذاری شود نه تعداد سوپراستارهایی که در نمایش هستند. در حال حاضر مخاطبان تئاتر را قشر متمول تشکیل میدهد که به خاطر دیدن سوپراستارها به سالن تئاتر میآیند و همین باعث شده است که کارهای دانشجویی کمتر دیده شود و عرصه برای چهرههای سینمایی در تئاتر باز شود.»
علیرضا کارمند میگوید: «بلیت تئاتر و سینما را با رستوران، لباس و خرجهای دیگر مقایسه کنید. به نظر واقعا گران نیست. اطراف تئاتر شهر فستفودهایی وجود دارد که همیشه شلوغتر از سالنهای تئاتر است. از آنجایی که تماشای تئاتر در دنیا یکی از شاخصهای توسعه است، مردم ما به تماشای تئاتر عادت ندارند. ما ترجیح میدهیم بیشتر به غذای جسممان برسیم و غذای روحمان را فراموش کردهایم.»
مهتاب دانشآموخته ارتباطات میگوید: «بارها به دلیل گرانی بلیت از تماشای فیلم و تئاتر منصرف شدم. معمولا آخر هفتهها به سینما میرویم و باید 24 هزارتومان هزینه کنیم. هر ماه به تماشای تئاتر میروم اما سعی میکنم صندلیهای آخر یا بالکن را انتخاب کنم. اگر توان مالی داشتم و بلیتها ارزانتر بود، بیشتر به سینما و تئاتر میرفتم.»∎
نظر شما