نتايج ضعيف تکواندو ايران از المپيک ريو آغاز شده و به نظر ميرسد که مليپوشان ما به باخت عادت کردهاند. يکي از دلايل موفقيت تکواندو ما همدلي اهالي اين رشته بود که متأسفانه در يکي، دو سال اخير با کنار گذاشته شدن برخي پيشکسوتان و قهرمانان، اين اتحاد و يکدلي از بين رفته است. با اين حال انتخاب مجدد محمد پولادگر به عنوان رئيس فدراسيون و تغيير نگرش او اميدها را دوباره زنده کرده است. از بين رفتن اتحاد و همدلي به تيم ملي و به تکواندو ايران ضربه زد تا جايي که در حال حاضر اصليترين گام براي بازگرداندن تکواندو به مسير اصلي، ايجاد همدلي بين خانواده تکواندو است، گامي که بايد برداشته شود و اين مسئله حتي از تغيير کادر فني نيز مهمتر است.
از سوي ديگر اينکه بيباک در رأس تيم ملي تنهاست و بايد با تشکيل اتاق فکر از نظرات کارشناسان استفاده کند. رئيس فدراسيون پس از پيروزي در انتخابات تغيير ديدگاه داده و تلاش ميکند با استفاده از کارشناسان و قديميها تکواندو را به روزهاي خوش گذشته بازگرداند و اين در حالي است که تکواندو ايران پتانسيل بالايي دارد و جوانهاي باانگيزه زيادي منتظر اعتماد مربيان هستند. براي استفاده از اين استعدادها نيازمند برنامهاي قوي هستيم. از سوي ديگر اينکه مربيان خوبي داريم که ميتوانند به کمک تيم ملي بيايند. بازي گرفتن از بازيکنان يکي از نکات اصلي است، نکتهاي که در تيم ملي به چشم نميخورد و به نظر ميرسد هوگوپوشان کشورمان به باختن عادت کردهاند. اگر همين امروز کار را براي جبران گذشته آغاز کنيم، يک روز پيش افتادهايم، چراكه هم پتانسيل پيشرفت و هم ابزارش را داريم، اما متأسفانه نحوه استفاده از آنها را بلد نيستيم. فراموش نکنيم که کشورهاي زيادي در تکواندو سرمايهگذاري کردهاند و ديگر گرفتن مدال در اين رشته کار سادهاي نيست. مدعيان زيادي براي کسب سهميه المپيک ميجنگند و ما نيز نبايد از آنها عقب بمانيم. تکواندو ديگر دوبعدي نيست و با اين همه مدعي، ما نيز بايد تلاش کنيم تا موفقيتهاي گذشتهمان را تکرار کنيم.
نظر شما