به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز آذربایجان غربی، در روستای قره قوین و 20 روستای منطقه بورالان ماکو ترک تحصیل به علت وضعیت مالی و فرهنگی طبیعی است، شهلا یکی از این دانش آموزان است که پس از اینکه مقطع اول ابتدایی رو تمام کرد با تمام وجود تلاش کرد پدرش را راضی کند تا مانع درس خواندن او نشود اما موفق نبود البته شهلا تنها دانش آموزی نبود که مجبور به ترک تحصیل شده بود.
برخلاف سایر بازمانده ها از تحصیل در بورالان، شهلا و سایر دوستانش یکسال بعد به واسطه تلاش معلمان جدید که به روستا آمده بودند دوباره به مدرسه برگشت.
آقای سهیلی و خانم امیرپور زوج معلم پس از 12 سال تدریس در مدارس تهران تصمیم می گیرند برای کمک به بچه های مناطق محروم بارسفر ببندند و بورالان را برای کار وزندگی انتخاب کنند.
این زوج معلم در همان روزهای نخست تمام بچه های ترک تحصیل کرده را به کلاسهای درس برگرداندند و سپس با بهره گیری از جدیدترین شیوه های آموزش با کمک خیرین منطقه مدرسه روستای قره قوین را به یک مدرسه هوشمند تبدیل می کنند.
این زوج معلم در همان روزهای نخست تمام بچه های ترک تحصیل کرده را به کلاسهای درس برگرداندند و سپس با بهره گیری از جدیدترین شیوه های آموزش با کمک خیرین منطقه مدرسه روستای قره قوین را به یک مدرسه هوشمند تبدیل می کنند.
آقای سهیلی می گوید، همیشه دوست داشتم به کودکان مناطق محروم کمک کنم و کاری کنم که به لحاظ آموزشی هیچ فرقی با دانش آموزان شهرهای بزرگ نداشته باشند که خوشبختانه به این آرزو رسیدم.
خانم امیر پور هم معتقد است، معلم باید عاشق کارش باشد چرا که کارش تعلیم و تربیت است.
وی که با رابطه خوبی که با دانش آموزان و اولیاء آنها دارد می گوید، برای تک تک دانش آموزان و بازگشت آنها به کلاس درس شبانه روز تلاش کردم چرا که انها همچون بچه های خودم هستند.
این زن وشوهر معلم با دور شدن از زندگی پرزرق و برق شهری در یک خانه پشت مدرسه زندگی می کنند و اوقات فراغات خودشان را با پرورش مرغ و خروس و گاوداری پر کرده اند و از این نوع زندگی لذت می برند.
این زوج تصمیم دارند بعد از بازنشتگی هم کنار بچه ها بمانند و با ایجاد کارگاههای قالیبافی و صنایع دستی با کمک مردم روستا درآمد آنها را بیشتر و عواید اقتصادی کارگاهها را در راه آموزش دانش اموزان محروم هزینه کنند.
مردم روستای قره قوین الان دو معلم دارند که مثل خودشان لباس می پوشند و رفتار می کنند و مردم منطقه آنها را جزئی از خودشان می دانند.
به همت خانم امید پور و آقای سهیلی تا فرسنگ ها دورتر از این مدرسه دانش آموز بازمانده از تحصیلی وجود ندارد و ترک تحصیل در این منطقه واژه غریبی است.
اینجا همه صندلی ها پر است ...جای خالی نیست.
این زوج تصمیم دارند بعد از بازنشتگی هم کنار بچه ها بمانند و با ایجاد کارگاههای قالیبافی و صنایع دستی با کمک مردم روستا درآمد آنها را بیشتر و عواید اقتصادی کارگاهها را در راه آموزش دانش اموزان محروم هزینه کنند.
مردم روستای قره قوین الان دو معلم دارند که مثل خودشان لباس می پوشند و رفتار می کنند و مردم منطقه آنها را جزئی از خودشان می دانند.
به همت خانم امید پور و آقای سهیلی تا فرسنگ ها دورتر از این مدرسه دانش آموز بازمانده از تحصیلی وجود ندارد و ترک تحصیل در این منطقه واژه غریبی است.
اینجا همه صندلی ها پر است ...جای خالی نیست.
نظر شما