گروه حماسه و جهاد دفاع پرس- فرشته حاجی زاده؛ کشتی سانچی نفتکش ایرانی موضوعی که این روزها ورد زبان رسانه ها شده است.

‎به هر جا می‌نگری خبری از سانچی و دریانوردان آن می‌بینی، خبرها و اطلاعات زیاد از شایعه‌ها تا واقعیت‌ها می‌بینی، می‌شنوی و تحلیل می‌کنی.

در بین همه‌ی ابهامات و شایعه های به وجود آمده از جانباختن آتش‌نشان‌ها در پلاسکو و دریانوردان کشتی سانچی ابهامات چیزی که بیش ازهمه دل هر انسانی را می‌سوزاند مرگ نفس گیر انسان‌هایی است که در بدترین شرایط ممکن جان خود را ازدست دادند.

‎پول و نفت و کشتی و دولت چین و کمک و همه ی اینها را که طرفی بگذاریم در طرف دیگر این ماجرا جان انسان‌هایی است که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست و هیچ کس در هیچ دوره‌ای نمی‌تواند جواب این اتفاق هولناک را بدهد.

‎ایران کشور حادثه هاست.

اتفاقاتی که از زمان پیش از انقلاب تا جنگ تحمیلی تا اتفاقات بعد از آن تا شهدای دفاع از حرم، تا دلاورمردی آتش نشان‌ها ، تا حمله‌ی تکفیری‌ها به مجلس، اغتشاشات اخیر در کشور و کشته شدن عده ای بی گناه در  زلزله و جانباختن دریانوردان در بدترین شرایط ممکن افتاده است و می‌افتد.

 غرق شدن در آتش و سوختن در آب غم‌انگیزترین پارادوکسی که این روزها شاهد آن بودیم.

ایران کشور استوار و پابرجایی است، ایران از گذشته تا کنون مهد دلیران بوده وهست.

پرچم این کشور برای همه‌ی مردم مقدس است و هر جا نامی از ایران باشد ایرانی دلش می تپد.

هر جا دشمن نگاه چپی به کشورداشته باشد ایرانی آن نگاه را کور می‌کند.

 هر جا بخواهد گزندی به میهن وارد شود حتما دلاورمردی ورود پیدا می‌کند.

دفاع را همه ی ما از کودکی یاد گرفته‌ایم از زمانی که شاه سنگدلانه مردم را زیر بار گلوله‌ها می‌کشت.

از آن زمان که صدام کشور را بمباران می‌کرد.

 ازهمان موقع که پای تکفیری‌ها با هدف رسیدن به ایران به سوریه و عراق باز شد، دفاع را فهمیدیم.

دفاع واژه‌ی ملموس همه‌ی روزهای ماست.

 دفاع را ققنوس‌های آتش‌نشان ازهمان موقع که می‌دانستند شاید برگشتی در راه نباشد و بمانند و بسوزند اما دل به آتش زدند به ما یاد دادند.

دفاع را دریانوردان دریا دل همان موقع که دل به اقیانوس زدند ماه ها و سال ها در آب ماندند و می‌مانند تا برای معیشت و زندگی مردم کشورشان کاری کنند به ما یاد دادند.

 همان موقع که در اقیانوس آرام، آرام گرفتند مفهوم دفاع را برای ما تداعی کردند.

شهید دفاع از اقتصاد کشور واژه‌ای که برای این پروانه‌های در آتش سوخته و غرق شده دور از ذهن نیست و یاد و خاطره ی آنها هر گاه که به دریا می‌نگری برای همیشه در ذهن ما خواهد ماند.

یادشان گرامی باد.

انتهای پیام/