تورج عاطف


گوئي حکايت هميشگي نوابغ پايان ناپذير است و آنها همواره نشان مي دهند که استعداد عجيبي نه تنها در خلق زيبائي ها که در نابودي آنها نيز دارند و استعداد هايشان در راس آنها است. هيچ فرقي ندارد که موتزارت باشي و يا ون گوگ يا مارلون براندو بي شک اصل اول نابغه بودن خود تخريبي است. جهان ورزش و فوتبال هم از اين قاعده مستثني نيست . به خود تخريب هاي جهان فوتبال نظري بيافکنيم مرداني چون گارينشا برزيلي که با نقص پايش توانست قهرمان جام جهاني شود اما به چه سهولت خود و خانواده اش را نابود کرد همين حکايت براي جرج بست و پل گاسکوين و ... وجود داشت .آنها مردان بد شانس روزگار خويش بودند که کسي نتوانست خصلت خود تخريبي را از آنها بگيرد و يا برايشان چون گرد مولر و توني آدامز جبران کرده و فرصت دوباره اي به آنها بدهد . سالهاي اول  قرن 21 بود و از ديار سامبا و قهوه و بي شک کارناوال و فوتبال پسرکي ديگر به جهان فوتبال معرفي شد . او با دندان هاي خرگوشي اش از گرميو مي آمد و در جام جهاني 2002 با آن ضربه فوق العاده اش ديويد سيمن انگليس ها را مضحکه جام جهاني کرد . او به پاريس رفت جائي که برزيلي هاي مشهور را در خود جاي مي داد اما برق زيباترين شهر دنيا به زعم فرانسوي ها او را به خود تخريبي وا داشت اما زندگي به او فرصت ديگري داد وقتي که لاپورتا مدير مشهور بارسلونا در پي ناکامي که در جذب ديويد بکام نصيبش شد مجبور به استخدام رونالدينيو شاعر فوتبال روزگار ما شد . شاعر فوتبال با آن لبخندهاي جادوئي و دريبل ها و حرکات تماشائي اش در کنار اتئو و کوچولوي با استعداد آن روزگار بارسلونا يعني مسي آتش بازي فراواني در نوکمپو راه انداختند . نابغه برزيلي هيچگاه علاقه اش را به موسيقي و رقص و خوش گذراني از دست نداد ووقتي که گوارديولا فهميد که در روزگاري که گفته مي شد او مصدوم بوده است اما در يکي از کلوپهاي مشهور در شب تلخ بازي نيمه نهائي منچستر يونايتد و بارسلونا براي کاتالان ها مي رقصيده است او را براي هميشه از بارسا بيرون انداخت کاري که با دکو هم انجام داد و خودش تبديل به اسطوره اي شد که کسي را به ياد رونالدينيو نيانداخت . ميلان هم شهر رونالدينيو نبود او آنجا هم هنر منفي خود تخريبي را انجام داد و بعد راهي وطنش شد و امروز خبر رسيد که شاعر فوتبال براي هميشه غزل هايش را در مستطيل سبز به پايان رسانده است .
رونالدينيو از جهان فوتبال چون بسياري غريبانه رفت تا يادمان آورد نوابغ چه دردناک مي سوزندو عاشقان خودشان را هم مي سوزانند