خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: سختی زندگی در اتاق ۴۰ متری با چند بچه کوچک و دغدغه خالی شدن سفره از نان و پرداخت قبض آب، برق و گاز تنها گوشه‌ای از درد دل بزرگ بانوانی است که به‌تنهایی زندگی را می‌گذرانند.

روزشماری برای رسیدن حقوق کمیته امداد و واریز یارانه تنها دل‌خوشی چند روز زندگی بانوانی است که تحت پوشش نهادهای حمایتی قرار دارند و تنها آرزوی آنان بزرگ شدن فرزندانشان و رهایی از رنج و حصرت است.

شهرستان‌های هشت‌گانه خراسان شمالی دارای ۸۶۲ روستا است که علاوه بر حاشیه‌های شهر در تمامی این روستاها زنان بد سرپرست یا بی‌سرپرست تحت پوشش نهادی حمایتی باشند، زندگی می‌کنند. زنانی روستایی که در میان جامعه زنان از مظلومیت خاصی برخوردار هستند چراکه آنان کارهای متعدد و سخت را انجام می‌دهند.

اصطلاح زن بد سرپرست و یا بی‌سرپرست برای خانمی که همسر ازدست‌داده و فرزندانش را به‌تنهایی بزرگ می‌کند در جامعه ما بیان می‌شود درحالی‌که باید به آنان «بزرگ بانو» گفت 

اصطلاح زن بد سرپرست و یا بی‌سرپرست برای خانمی که همسر ازدست‌داده و فرزندانش را به‌تنهایی بزرگ می‌کند در جامعه ما بیان می‌شود درحالی‌که باید به آنان «بزرگ بانو» گفت چراکه به‌تنهایی با درآمد ناچیز در عصری که وضعیت سخت اقتصادی غوغا کرده زندگی را سپری می‌کنند.

نشستن پای صحبت‌های این بانوان و ارائه مشاوره صحیح برای کاهش دغدغه‌ها و ترسیم آینده‌ای روشن با اشتغال‌زایی و اعطاء وام کمک بزرگی است که می‌توان رویاهای آنان را به واقعیت تبدیل کرد.

حضور در بین بزرگ بانوهای حاشیه‌های شهر بجنورد و برخی از روستاهای خراسان شمالی که از آسیب‌های بسیاری رنج می‌برند، حال و هوای رقت‌آور را ایجاد می‌کند و آن دیدن صورت‌هایی است که باسیلی سرخ نگاه داشته‌اند.

ناامیدی از آینده‌ای امن و نداشتن تکیه‌گاهی در زندگی سبب خجالت و شرمندگی آنان در بین دیگران شده است به‌طوری‌که هنگام صحبت چادر خود را با دستان به روی صورت می‌کشد و یا گوشه چادر خود را با دندان می‌جوند.

گذر زندگی با اشک

یکی از بانوان روستای بیدک که ۲۷ سال سن دارد می‌گوید: ۱۱ ساله بودم که به‌اجبار خانواده‌ام ازدواج کردم و اکنون دارای سه فرزند کوچک در سن‌های ۱۱، پنج و دوساله هستم، همسرم یک سال پیش براثر تصادف به کما رفت بعد از چند ماه فوت شد، اکنون چند ماهی است بدون هیچ درآمدی زندگی را با اشک سپری می‌کنم.

صدیقه اظهار می‌کند: زندگی در روستا و داشتن فرزندانی کوچک، کار کردن را براش دشوار کرده و از طرفی باید برای سیر کردن فرزندانش کار کند، اما شرایط به او اجازه نمی‌دهد.

وی می‌افزاید: تنها منبع درآمدی‌ام یارانه و کمک کمیته امداد است، سرمایه‌ای برای ایجاد اشتغال و یا ضامنی برای گرفتن وام ندارم.

یکی دیگر از بانوان این روستا که ۲۳ ساله است می‌گوید: ۱۳ سالگی ازدواج کردم و اکنون دو فرزند پسر ۱۱ و هشت‌ساله دارم.

فریده اظهار می‌کند: همسرش دچار بیماری کلیوی است و نیاز به پیوند دارد، به همین دلیل به‌تنهایی مجبور به کار کردن در مغازه‌ای کوچک است تا بتواند خرج دیالیز وزندگی را تأمین کند.

راضیه بانوی ۳۰ ساله دیگر روستای بیدک با بغض می‌گوید: همسرش که اهل کشور افغانستان بوده دو سال گذشته براثر تصادف فوت می‌شود و اکنون دارای دو فرزند هفت و چهارساله است که به دلیل نداشتن شناسنامه از دریافت یارانه و کمک کمیته امداد محروم بوده و تا سن ۱۸ سالگی شناسنامه‌ای به آن‌ها داده نمی‌شود.

وی اظهار می‌کند: تنها منبع درآمدی‌اش یارانه خود و کمک کمیته امداد است، که ۱۵۰ هزار تومان هم نمی‌شود.

ای‌کاش دولت توجهی به بچه‌های دو تابعیتی داشت، آن ها در ایران متولدشده‌اند چرا باید از حقوقی که به آنان تعلق می‌گیرد محروم باشندراضیه می‌گوید: با داشتن دو فرزند و نداشتن اشتغال چطور می‌توانم با ماهی ۱۵۰ هزار تومان خرج زندگی را تأمین کنم.

وی می‌افزاید: ای‌کاش دولت توجهی به بچه‌های دو تابعیتی داشت، آن ها در ایران متولدشده‌اند چرا باید از حقوقی که به آنان تعلق می‌گیرد محروم باشند.

فاطمه بانوی دیگر است که در محله حر بجنورد زندگی می‌کند، می‌گوید: در حال حاضر با حقوق کمیته امداد و یارانه ماهانه حدود یک‌میلیون تومان دریافت می‌کند، اگر به سمت وام و اشتغال‌زایی برم، یارانه‌ای که دو برابر دریافت می‌کنم نصف می‌شود.

وی اظهار می‌کند: ضمانتی وجود ندارد با ایجاد اشتغال موفق باشم و بتوانیم وضعیت کنونی زندگی‌ام را تغییر بدهیم.

در میان این بانوان، افرادی هم بودند که از بیان سختی زندگی خجالت‌زده و در نامه مشکلات و خواسته‌های خود را برای مسئولان خراسان شمالی نوشته‌اند.

از طرفی وقتی پای صحبت بانوان موفق که با دریافت وام از کمیته امداد و پشتکار برای خود اشتغال ایجاد کرده می‌نشینیم، کوهی از اراده و اعتمادبه‌نفس را می‌بینیم

بانوانی که با نداشتن مدرک تحصیلی در کنار وظیفه مادری و خانه‌داری به سمت کار تولیدی رفته و امروز دست خود را از حمایت نهادهای حمایتی کوتاه کرده‌اند.

توانمندسازی زنان سرپرست خانوار کمک اساسی است

مدیرکل کمیته امداد خراسان شمالی درباره مشکلات و دغدغه‌های زنان سرپرست خانوار استان به خبرنگار مهر می‌گوید: علاوه بر مستمری که ماهانه به زنان سرپرست خانوار داده می‌شود، توانمندسازی آنان اساسی‌ترین کمک این نهاد است.

عباس اهرابی بابیان اینکه در حال حاضر ۱۷ هزار بانو تحت پوشش کمیته امداد خراسان شمالی قرار دارند، اظهار می‌کند: تمامی بانوانی که به دلیل مشکلات زندگی زیر نظر کمیته قرار می‌گیرند تا زمان رسیدن به توانمندی ماهانه مستمری دریافت می‌کنند.

اهرابی می‌افزاید: طی امسال ۳۵۰ نوع اشتغال‌زایی با مبلغ هفت میلیارد تومان برای بانوان روستایی خراسان شمالی ایجادشده است.

وی تصریح می‌کند: کمیته امداد بر اساس استعداد مددجو و آمایش سرزمین طرح را بررسی و سپس اشتغال ایجاد می‌کند.

مدیرکل کمیته امداد خراسان شمالی تصریح می‌کند: مشاغلی همچون کارگاه خیاطی، جوراب‌بافی، قالی‌بافی، گلیم‌بافی، پرورش گل، پرورش قارچ و سایر طرح‌هایی که مربوط به بانوان باشد برای مددجویان اجرا می‌شود.

مددکاران کمیته امداد جهت آگاه‌سازی این بانوان و ایجاد اشتغال برای درآمدی بیشتر از مستمری و یارانه تلاش می‌کننداهرابی می‌گوید: همچنین با بررسی پیشینه صنایع‌دستی در مناطق مختلف خراسان شمالی تلاش داریم، گروه‌هایی را به این منظور تقویت کنیم چراکه صنایع‌دستی سبب توسعه اقتصادی می‌شود.

وی درباره تمایل نداشتن برخی بانوان از ایجاد اشتغال و نگرانی از دست دادن مستمری و یارانه، بیان می‌کند: مددکاران کمیته امداد جهت آگاه‌سازی این بانوان و ایجاد اشتغال برای درآمدی بیشتر از مستمری و یارانه تلاش می‌کنند.

مدیرکل کمیته امداد خراسان شمالی معرفی ضامن به بانک را از مشکلات دیگری که بالقوه برای مددجویان وجود داشته اعلام می‌کند و می‌افزاید: متأسفانه بانک‌ها سخت‌گیری دارند که کمیته برای رفع این معضل تلاش دارد، اما هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است.

بنابراین گزارش، با توجه به مشکلات فراوانی که در زندگی فردی بانوان بی‌سرپرست یا بد سرپرست وجود دارد، کاهش دغدغه اقتصادی و نگرانی از آینده‌ای ناامن شاید بتواند تسکینی بر دل آن‌ها باشد. مشاوره و راهنمایی از این‌که اگر به سمت اشتغال‌زایی روی‌آورند، درآمدی بیشتر از کمک‌های نهادهای حمایتی را به دست خواهند آورد.

البته توجه کمیته امداد به مددجویان کاری سخت است و یک‌نهاد شاید به‌تنهایی در کمک ۱۰۰ درصدی به آنان موفق نباشد ازاین‌رو می‌طلبد دیگر دستگاه‌ها و نیز بانک‌ها مراحل اعطا وام را تسهیل کنند.