تأثير سن و چاقي در سلامت دوران بارداري

مسئول کلينيک ناباروري پژوهشگاه ابن سينا با اشاره به اينکه ابتلا به ديابت دوران بارداري به سن مادران بستگي دارد، گفت: بين 30 تا 35 درصد مادران بالاي 35 سال که دچار چاقي و بيماري سندروم تخمدان پلي کيستيک هستند، به ديابت بارداري مبتلا مي شوند.

ديابت بارداري؛ يکي از انواع ديابت است که افزايش قندخون براي اولين بار در دوران بارداري رخ مي دهد. علت دقيق ديابت بارداري مشخص نيست اما وجود برخي علائم در تشخيص زودرس اين بيماري مؤثر است. با توجه به عوارضي که ديابت براي جنين و مادر باردار مي‌تواند داشته باشد، پيشگيري و کنترل ديابت در دوران بارداري ضروري است.

دکتر افسانه محمدزاده در گفت و گو با ايرنا در اين خصوص اظهار کرد: ارزيابي هاي لازم براي مادران بارداري که به ديابت بارداري مبتلا شده اند شامل کنترل بهتر قندخون و نيزعوارض چشمي و کليوي و فشارخون بايد انجام شود تا آنان دچار عوارض و مشکلات ديابت بارداري نشوند.وي با اشاره به اينکه ديابت بارداري شامل دو نوع، آشکار و مخفي است، گفت: در نوع ديابت مخفي ميزان قند ناشتا طبيعي است اما قندخون بعد از خوردن گلوکز مختل مي شود و نياز است اين افراد به متخصص غدد مراجعه کنند.فوق تخصص زنان و زايمان ادامه داد: ممکن است زنان قبل از بارداري دچار ديابت نباشند و در بارداري مبتلا به آن شوند اما عده اي ديگر، قبل از بارداري به اين بيماري دچار هستند که اين افراد قبل از بارداري بايد با پزشک معالج خود مشاوره کنند.

محمدزاده ادامه داد: ديابت بارداري مانند نوع هاي ديگر اين بيماري، مي تواند عوارضي همچون عوارض چشمي و قلبي و عروقي براي مادران باردار داشته باشد که به محض مشاهده علائم بايد به پزشک مراجعه کنند.وي، کنترل ديابت در دوران بارداري را نيازمند کار تيمي پزشکي دانست و گفت: متخصص زنان به تنهايي نمي تواند اين کار را انجام دهد و بايد متخصصان غدد و داخلي در اين زمينه کمک کنند.مسئول کلينيک ناباروري پژوهشگاه ابن سينا به عوارض ديابت بارداري روي مادر و جنين اشاره کرد و افزود: اگر ديابت در دوران بارداري کنترل نشود، مي تواند به جنين به ويژه مغز جنين آسيب برساند.وي، رشد زياد جنين را از ديگر عوارض ديابت بارداري اعلام کرد و افزود: ديابت سبب رشد زياد جنين مي شود که به آن جنين ماکروزوم گفته مي شود. عوارض فشارخون بالاي مادران باردار عکس اين موضوع است و رشد جنين در اثر فشارخون مادران، کاهش مي يابد.محمدزاده گفت: ميانگين وزن طبيعي نوزادان بين 2 هزار و 900 تا سه هزار و 200 گرم است و اگر وزن نوزاد بيش از چهار کيلوگرم باشد، ماکروزوم يا جنين بزرگ به حساب مي آيد و اگر جنين ماکروزومي وزنش بيشتر از چهار هزار و 500 گرم باشد، در معرض خطر بيشتري قرار دارد.محمد زاده با اشاره به اينکه حدود پنج درصد کل نوزادان، ماکروزوم هستند و در مادران ديابتي احتمال ماکروزوم بودن جنين بيشتر است، افزود: هر چه وزن جنين بيشتر باشد احتمال وجود اشکالات در سوخت و ساز قند مادر که ممکن است مخفي باشد بيشتر مي باشد.وي ادامه داد: رسيدن قند فراوان به جنين علاوه بر تاثير نامطلوب بر جنين مي تواند زايمان طبيعي را سخت و طولاني کند. اين زايمان سخت هم براي مادر و هم براي جنين خطرناک است، اغلب متخصصان زنان ترجيح مي دهند که جنين ماکروزوم را به روش سزارين به دنيا آورند.