به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، نشریه لوموند فرانسه در مطلبی از"هلن سالن" تحلیلگر مسائل خاورمیانه درباره عراق پس از داعش و وضعیت حیدر العبادی نخست وزیر این کشور نوشت: حیدر العبادی روز یکشنبه ۱۰ دسامبر ۲۰۱۷ برابر با ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۶ به خانواده‌های سربازان کشته شده در نبرد علیه داعش، در مقابل رژه در محلی واقع در پایتخت که تدابیر امنیتی بالایی در آن لحاظ شده است، لبخندی بر لب دارد که حاکی از رضایت است و این طور معنا می‌دهد که مرگ هزاران عراقی بیهوده نبوده است.
هیچکس فکرش را نمی‌کرد که شخصی ناشناخته از حزب اسلامی شیعه "الدعوه" بتواند ریاست حکومت را بر عهده گیرد.
این مسئولیت توسط ایران به آقای عبادی اعطا شده و از نظر سنی‌ها و آمریکا نیز وی شخصی مصالحه گرتر است. از نظر ایران با این کاندیدای نرم و انعطاف پذیر است که می‌توان سرزمین اشغالی سابق آمریکایی‌ها را پس از خروج نیروهای آمریکایی از ۲۰۱۱ کنترل کرد. ایران همچنین نسبت به دست اندازی در اتحاد جدید "بسیج همگانی" اطمینان یافته است.
این نیروی نظامی داوطلب شیعه که تحت نفوذ شبه نظامیان شیعه، مدتهاست از وفاداران به ایران است و در ژوئن ۲۰۱۴ به فراخوان آیت الله سیستانی برای جبران تلفات شاخه‌های "نیروهای متعارف" پاسخ مثبت داد.
العبادی یک بازی "اعتدال گرا" بین نیرو‌ها و گروه‌های رقیب آغاز کرده است. او که شریک پدرخوانده آمریکایی و متحدانش در قالب ائتلاف بین‌المللی بود، با حفظ تعادل در روابطش با ایران، به عربستان سعودی و کشورهای عرب نزدیک شده است. او بازسازی نیروهای نظامی در ائتلاف و اعطای تشکیل یک گارد ملی را به سنی‌ها و در عین حال قدرت گرفتن شبه نظامیان شیعه در طول نبرد را اجازه داد.
او حتی برای پایان دادن به یک سیستم مبتنی بر تقسیم مسئولیت‌ها و پست‌ها توسط سهمیه بندی‌های فرقه‌ای مذهبی و همچنین فسادی که این گونه تغذیه می‌شود، آماده به چالش کشیدن حزب خود هم شد، اما از برخی از اصلاحاتش که از حمایت‌های کثیر جنبش مردمی برخوردار بود نیز عقب نشینی کرد.
از نظر بسیاری از عراقی‌ها، این سازش‌ها و این روش برای آشتی نشانه‌ای از یک ناتوانی بزرگ و عدم داشتن جایگاه سیاسی است. میان همهمه‌های کودتا یا استعفا، سقوط وی بار‌ها اعلام شده است.
اما مقامات غربی حمایت‌های خود از وی را دو برابر کردند. مسعود بارزانی این نکته را هنگامی که شرکای غربی وی بشدت در مورد طرح برگزاری یک همه پرسی جدایی طلبانه به مخالفت برخواستند درک کرد. ترس از دیدن این که العبادی چند ماه قبل از برگزاری انتخابات ۱۵ مه ۲۰۱۸ ضعیف شده است، چالشی بزرگ‌تر از رابطه با متحدان کرد تلقی شده است. مسئولین غربی با هوشیاری، بر هر یک از تصمیمات نخست وزیر عراق نظارت کرده‌اند و از ناتوانی و تسلیم در مقابل فشار نظر و جناح‌های شیعه که آماده مبارزه با نیروهای کرد پیشمرگ هستند، نگران بودند.
نگرانی‌ها پایان یافت و با اقدام جدی و نادر از سوی حیدر العبادی، بدون افتادن در "دور باطل تقابل‌های مسلحانه" مواجه شد. نیروهای وی، بدون تقریباً هیچگونه مبارزه‌ای، سرزمین‌هایی که از سال ۲۰۱۴ در دست کرد‌ها افتاده بود را بدست گرفتند، از آنجمله می‌توان به شهر کرکوک اشاره کرد.
از نظر غربی‌ها العبادی در راه انتخابات موفق عمل کرده و در نگاه عراقی‌ها، او برخلاف پیروزی‌ها علیه داعش، به شکل یک رهبر سیاسی و نظامی که هیچگاه بصورت واقعی تصدیق نشده، در آمده است.
اینکه حیدر العبادی پیروزی نهایی خود را در آخر هفته با یک "کت عادی "جشن گرفته است، به معنای آن است که مبارزه در صحنه‌های سیاسی از این پس ادامه دارد. او پیشتر نیز مبارزه علیه فساد (رشوه و فساد در دستگاه) را نبرد آتی خود معرفی کرده است.
چالش دیگر، مسئله بازسازی، مصالحه ملی، مبارزه با تروریسم، بازسازی ساختار نیروهای نظامی است.
هیچکس فکرش را نمی‌کرد که شخصی ناشناخته از حزب اسلامی شیعه "الدعوه" بتواند ریاست حکومت را بر عهده گیرد.
این مسئولیت توسط ایران به آقای عبادی اعطا شده و از نظر سنی‌ها و آمریکا نیز وی شخصی مصالحه گرتر است. از نظر ایران با این کاندیدای نرم و انعطاف پذیر است که می‌توان سرزمین اشغالی سابق آمریکایی‌ها را پس از خروج نیروهای آمریکایی از ۲۰۱۱ کنترل کرد. ایران همچنین نسبت به دست اندازی در اتحاد جدید "بسیج همگانی" اطمینان یافته است.
این نیروی نظامی داوطلب شیعه که تحت نفوذ شبه نظامیان شیعه، مدتهاست از وفاداران به ایران است و در ژوئن ۲۰۱۴ به فراخوان آیت الله سیستانی برای جبران تلفات شاخه‌های "نیروهای متعارف" پاسخ مثبت داد.
العبادی یک بازی "اعتدال گرا" بین نیرو‌ها و گروه‌های رقیب آغاز کرده است. او که شریک پدرخوانده آمریکایی و متحدانش در قالب ائتلاف بین‌المللی بود، با حفظ تعادل در روابطش با ایران، به عربستان سعودی و کشورهای عرب نزدیک شده است. او بازسازی نیروهای نظامی در ائتلاف و اعطای تشکیل یک گارد ملی را به سنی‌ها و در عین حال قدرت گرفتن شبه نظامیان شیعه در طول نبرد را اجازه داد.
او حتی برای پایان دادن به یک سیستم مبتنی بر تقسیم مسئولیت‌ها و پست‌ها توسط سهمیه بندی‌های فرقه‌ای مذهبی و همچنین فسادی که این گونه تغذیه می‌شود، آماده به چالش کشیدن حزب خود هم شد، اما از برخی از اصلاحاتش که از حمایت‌های کثیر جنبش مردمی برخوردار بود نیز عقب نشینی کرد.
از نظر بسیاری از عراقی‌ها، این سازش‌ها و این روش برای آشتی نشانه‌ای از یک ناتوانی بزرگ و عدم داشتن جایگاه سیاسی است. میان همهمه‌های کودتا یا استعفا، سقوط وی بار‌ها اعلام شده است.
اما مقامات غربی حمایت‌های خود از وی را دو برابر کردند. مسعود بارزانی این نکته را هنگامی که شرکای غربی وی بشدت در مورد طرح برگزاری یک همه پرسی جدایی طلبانه به مخالفت برخواستند درک کرد. ترس از دیدن این که العبادی چند ماه قبل از برگزاری انتخابات ۱۵ مه ۲۰۱۸ ضعیف شده است، چالشی بزرگ‌تر از رابطه با متحدان کرد تلقی شده است. مسئولین غربی با هوشیاری، بر هر یک از تصمیمات نخست وزیر عراق نظارت کرده‌اند و از ناتوانی و تسلیم در مقابل فشار نظر و جناح‌های شیعه که آماده مبارزه با نیروهای کرد پیشمرگ هستند، نگران بودند.
نگرانی‌ها پایان یافت و با اقدام جدی و نادر از سوی حیدر العبادی، بدون افتادن در "دور باطل تقابل‌های مسلحانه" مواجه شد. نیروهای وی، بدون تقریباً هیچگونه مبارزه‌ای، سرزمین‌هایی که از سال ۲۰۱۴ در دست کرد‌ها افتاده بود را بدست گرفتند، از آنجمله می‌توان به شهر کرکوک اشاره کرد.
از نظر غربی‌ها العبادی در راه انتخابات موفق عمل کرده و در نگاه عراقی‌ها، او برخلاف پیروزی‌ها علیه داعش، به شکل یک رهبر سیاسی و نظامی که هیچگاه بصورت واقعی تصدیق نشده، در آمده است.
اینکه حیدر العبادی پیروزی نهایی خود را در آخر هفته با یک "کت عادی "جشن گرفته است، به معنای آن است که مبارزه در صحنه‌های سیاسی از این پس ادامه دارد. او پیشتر نیز مبارزه علیه فساد (رشوه و فساد در دستگاه) را نبرد آتی خود معرفی کرده است.
چالش دیگر، مسئله بازسازی، مصالحه ملی، مبارزه با تروریسم، بازسازی ساختار نیروهای نظامی است.
نظر شما