ناصر صابری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا،

وس با اشاره به اینکه داروسازی در ایران سابقه طولانی دارد ولی متاسفانه بسیاری از کتاب‌ها و مدارک در حمله مغول‌ها از بین رفت، گفت: البته پس از اسلام و در زمان رازی، ابوعلی سینا و دیگر حکما، پیشرفت‌های زیادی در زمینه داروسازی صورت گرفته است. داروشناسی سنتی و شناخت گیاهان دارویی یک علم مثل فارماکولوژی در طب رایج و از جنبه‌هایی حتی وسیع‌تر از آن است.

این متخصص طب سنتی افزود: در طب سنتی آنچه را که وارد بدن می‌شود به پنج دسته تقسیم می‌کنند، یکی غذای مطلق است مثل گندم که وقتی وارد بدن می‌شود بعد از تغییراتی جزو اعضای بدن می‌شود و تغییری در کیفیت بدن (یا مزاج) ایجاد نمی‌کند.

ناصری ادامه داد: گروه دوم از نوع دوای مطلق است که فقط اثرات دارویی دارد و کیفیت بدن را تغییر می‌دهد مثل فلفل و زنجبیل. نوع سوم غذا با جنبه دوایی است که بیشتر جنبه غذایی دارد و کمتر مزاج را تغییر می‌دهد مثل شلغم و کدو و عدس.

وی در خصوص نوع چهارم، تصریح کرد: نوع چهارم دوای غذایی که بر عکس نوع سوم بیشتر جنبه دوایی دارد مثل سیر و پیاز و نوع پنجم داروهای ذوالخاصیه هستند که با توجه به شکل خاص ترکیبات شیمیایی موجود در آنها، تمایل به عضوی خاص پیدا کرده و اثری خاص را اعمال می‌کنند، مثل روغن گاو و گوسفند و شیر.

این متخصص با اشاره به اینکه امروز در همه جای جهان این طور برداشت می‌شود که چون داروها و مواد طبیعی عوارض ندارند می‌توان از آنها به راحتی در درمان بیماری‌ها استفاده کرد و حتی این تفکر وجود دارد که گیاهان دارویی نه تنها عوارضی ندارند بلکه اثرات آنها قوی‌تر و هزینه‌های درمانی  را نیز پایین‌تر می‌آورد، گفت: در حالی که این طور نیست گیاهان دارویی نیز مانند داروهای شیمیایی در مصرف نابه‌جا یا طولانی مدت می‌توانند عوارض جانبی در فرد ایجاد کنند.

وی افزود: برای رسیدن به تندرستی آنچه که مهم است و باید بیشتر مد نظر قرار گیرد سبک زندگی درست است نه مصرف گیاهان دارویی و این همان بحث پیشگیری است که با رعایت شش اصل مهم قابل رسیدن است. این شش اصل همان است که در طب سنتی به نام سته ضروریه نامیده می‌شود و شامل تغذیه درست، آب و هوای سالم، رعایت خواب و بیداری، ورزش و استراحت به موقع، شرایط روحی روانی مناسب و پاکسازی بدن است.

ناصری خاطرنشان کرد: یک گیاه بسته به منطقه مورد کشت، نوع خاک و نوع آب و هوا می‌تواند اثرات کاملا متفاوتی داشته باشد به فرض سیری که در جنوب کشور و در آب و هوای گرم و خشک کشت می‌شود با سیری که در شمال و در آب و هوای مرطوب کشت داده می‌شود. اثرات دارویی متفاوتی دارند، لذا در یک فرد، یکی می‌تواند درمانی و آن دیگری ایجاد عارضه کند. یا مثلا آلوئه‌ورا که این روزها مورد مصرف فراوانی قرار گرفته، می‌تواند در مصارف بالا، دردهای شکمی، سقط جنین و کولیت روده ایجاد کند و یا شیرین بیان‌که در مشکلات گوارش مصرف بالایی دارد در استفاده نابه جا و زیاد باعث افزایش فشارخون و اختلال ریتم قلب شود، به همین دلیل توصیه ما این است که مردم برای درمان، چه شیمیایی و چه گیاهی با پزشک مشورت کنند.

وی در پاسخ به سئوال به نظر شما هر کسی می‌تواند در هر شرایطی از گیاهان دارویی استفاده کند، خاطرنشان کرد: برخی گیاهان دوای مطلق هستند و برخی غذای مطلق و البته انواع دیگر، اگر از نوع غذای مطلق باشند مصرف آنها مشکلی ندارد البته به قاعده و به جا. ولی اگر دوای مطلق باشد و شخص بیماری نداشته باشد مصرف آن می‌تواند عوارض جانبی و بعضا غیر قابل جبران ایجاد کند.

ناصری ادامه داد: مصرف داروهای گیاهی و یا گیاهان  دارویی تابع 10 چیز است که در طب سنتی به آن اجناس عشره می‌گویند شامل نوع مرض، علت ایجاد مرض، قدرت مرض، مزاج فرد، سن، عادات فرد، منطقه، فصل، وضعیت آب و هوا در آن فصل و هیبت شخص است. البته این موارد در درمان طب رایج نیز به جز چند مورد رعایت می‌شود. پس نمی‌توان در هر شرایطی اقدام به مصرف گیاهان دارویی کرد.

انتهای پیام