به گزارش خبرگزاری شبستان، «رأی الیوم» در مقاله ای یه قلم «سعد ناجی جواد» نوشت: تصمیم نامطلوب رئيس جمهور آمریکا در مورد قدس نه تنها تحریک آمیز بود بلکه فراتر از آن برای اسرائیل دستاورد و پیروزی رایگانی به همراه داشت که مستحق آن نبوده و با جنایت ها و اشغالگری های این رژیم غاصب تناسبی نداشته است حتی بدون اینکه رژیم صهیونیستی کمترین حقی برای مردم فلسطین در ایجاد دولت مستقل خود در بخشی از سرزمین فلسطین قائل شده باشد. هیچ کس نمی داند معامله آمریکائی موسوم به «معامله قرن» که مورد حمایت سیاستمداران آمریکائی و عرب است چگونه می تواند مشکل مربوط به حقوق مردم فلسطین را حل کند. مطمئنا گروهی با این جانبداری تام و کورکورانه، تنها از یک طرف قادر به طرح ابتکارات قابل قبول و یا نظارت بر مذاکرات ساده و سازنده بین دو طرف نخواهد بود، مگر اینکه دولت خودگردان فلسطین حاضر به پذیرش راه حل ها و  پیشنهادات تحقیر آمیزی شود که خواسته های مردم فلسطین را نادیده می گیرد.

در مقابل این اتفاق، واکنش اروپا به ویژه مواضع کشورهای فرانسه، آلمان و انگلیس که تصمیم شناسائی قدس به پایتختی همیشگی رژیم صهیونیستی را نپذیرفته و آن را محکوم کرده اند، اقدامی نیکوست، هر چند این مواضع پرسش های فراوانی را با خود به  دنبال داشته است:

 سوال اول اینکه آیا این موضع گیری غرب به مفهوم بیداری و پشیمانی وجدان ها و احساسات به خواب رفته دولت های اروپائی نسبت به تاسیس اسرائیل در سرزمین های اشغال شده فلسطین و حمایت تام و کامل ازجنایت های این رژیم در تجاوز به سرزمین فلسطین است؟

باید گفت همه نشانه ها دال بر این است که سیاست های این کشورها در قبال قضیه قدس به طور خاص به این مرحله پیشرفته از انسانیت، عقلانیت، بی طرفی و عینیتی که آنها را شایسته اتخاذ چنین تصمیمی کند، نرسیده است، بلکه تنها تفسیر معقولی که از این موضع گیری اروپا برداشت می شود این است که این کشورها از سیاست ها و معضلات دولت «ترامپ» و بی احترامی های او به متحدان اروپائی و عدم مشورت با آنها به تنگ آمده اند. همچنین باید گفت که این کشورها با توجه به حضور سیاستمداران با تجربه و متخصص در زمینه عملکرد خود و سیاست بین المللی و با توجه به گسترش تروریسم جهانی و افزایش خشونت ها در منطقه عربی و حتی سراسر جهان بر اثر اتخاذ تصمیم نسنجیده و خطرناک «ترامپ» خواسته اند از ترس امنیت ملی و منافع وطنی خود چنین وانمود کنند که از او دوری می جویند.  

با توجه به نکات مذکور و همچنین ایمان به تجارب تاریخی و معاصر که می گوید پایان هر نوع اشغالگری و یا اصلاح هر نوع موضع بین المللی و منطقه ای خطایی پایان ناپذیر است مگر اینکه طرف مورد تجاوز قدرت لازم برای نجات و رهائی را داشته باشد اما باید گفت ملت های عرب می توانند در این مرحله از موضع گیری کشورهای اروپائی در قبال قضیه قدس نهایت استفاده را ببرند بدین شرط که با اعمال فشارهای مردمی و دیپلماتیک در به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شرقی و برقراری روابط دیپلماتیک  با این کشورها موفق شوند. از آنجا که موضع رسمی عربی چه در سطح دولت های عربی و چه در سطح اتحادیه عرب قادر به ایفای چنین نقشی نیستند بنا بر این تنها گزینه آماده در این راستا فشار مردمی برای متقاعد ساختن کشورهای اروپائی به انجام چنین کاری است. چنین موضعی در حقیقت آزمایش حقیقی کشورهای اروپایی برای اثبات درستی و یا نادرستی ادعاها و نیت های آنان است، همچنین به عنوان تنها فرصت این کشورها برای جبران و کفاره اشتباهات فراوان در قبال مردم فلسطین و امت عربی به شمار می رود.