چکیده

فرایند منطقه‎ای شدن واکنشی به عدم توانایی الگوی دولت- ملت در دستیابی به نتایج مطلوب بوده که به تحدید حاکمیت می‌پردازد. فصل هشتم منشور ملل متحد بر نقش مؤثر ترتیبات منطقه ­ای در حفظ صلح و امنیت منطقه ­ای و حل اختلافات محلی از طریق این ترتیبات تأکید کرده است. در همین راستا خاورمیانه از میانه‌ی قرن بیستم، مرکز توجه جهانی به شمار می‌رفته است. منشور سازمان همکاری اسلامی با تأکید بر باورهای اسلامی بر ضرورت ارتقاء و تحکیم اتحاد و همبستگی دولت‌های عضو در تأمین منافع مشترک خود در عرصه‌ی بین‎المللی تأکید کرده است.در این مقاله، ضمن پرداختن به جایگاه حقوقی سازمان همکاری اسلامی در قالب فصل هشتم منشور ملل متحد، نقش این سازمان به عنوان یکی از ظرفیت های موجود، در تأمین صلح و امنیت منطقه مطمح‌نظر است. در این راستا قابلیت‌های قانونی و محدودیت­ های عملی سازمان همکاری اسلامی در این خصوص نیز بررسی می­ گردد، تا در نهایت مشخص شود که اصولاً ترتیبات منطقه ­ای با لحاظ پاره­ای ملاحظات می­توانند گزینه‌ی مناسبی برای حفظ صلح و امنیت یک منطقه به شمار روند.

کلیدواژه ها: ترتیبات منطقه‌ای؛ صلح و امنیت؛ سازمان همکاری اسلامی؛ منطقه‌گرایی؛ منطقه خاورمیانه

نویسنده:

سیده لطیفه حسینی: استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی‌واقتصادی‌دانشگاه الزهرا

فصلنامه پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب - دوره 2، شماره 3 - شماره پیاپی 5، پاییز 1394.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.