گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ متاسفانه، کارکرد تعداد قابل‌توجهی از تشکل‌های دانشجویی به مرور اخبار روز تنزل یافته و به جای اینکه این تشکل‌ها کنشگر و مبدا تحولات در جامعه باشند، منتظر می‌مانند تا ببینند سوژه روز رسانه چیست تا در واکنش به آن درنهایت اعلام موضع کنند. این فضا درسال‌های اخیر با ظهور شبکه‌های اجتماعی که دانشجو و هر انسانی را سطحی بار می‌آورد، تشدید شده و اکثر وقت فعالان دانشجویی به join , forward ,left در تلگرام سپری می‌شود.

درحالی که رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان در سال ۹۱ فرمودند: «سطح معرفت خود را مطالب سایت‌ها، وبلاگ‌ها و اینجور مسائل قرار ندهید.» این توصیه رهبری درحالی مطرح شد که در آن زمان شبکه‌های اجتماعی به فراگیری امروز نبود. حال می‌بینیم که سطح معرفت از سایت‌ها و وبلاگ‌ها به تلگرام تنزل یافته است. جدای از سطحی‌شدن معرفت جریان دانشجویی که ناشی از حضور افراط‌گونه فعالان آن در فضای مجازی است، خطر دیگری که جنبش دانشجویی را تهدید می‌کند، سردرگمی در کانال‌های خبری و تحلیلی است که به این جریان تحمیل می‌شود.

این سردرگمی که ناشی از ارسال انبوه اخبار و اطلاعات است، بسیاری از دانشجویان انقلابی را به انفعال کشانده است. این فضا ابتکار عمل را از دست دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی گرفته و تمام ظرفیت این جریان در بهترین حالت دائما درحال واکنش نشان دادن به مسائل جامعه است.

درواقع حرکت جریان دانشجویی، این روز‌ها تابعی از کانال‌های تلگرامی است و برخی نیز با پیگیری هشتگ‌های مجازی و توییت‌زدن ارضا می‌شوند. وقتی می‌گویند که دانشجو قشر پیشرو جامعه است، یعنی مبدأ تحولات بودن را از او انتظار دارند. این پیشروی و حرکت روبه جلو با کنشگرایی ایجاد خواهد شد. در شرایط فعلی به نظر می‌رسد یکی از اقداماتی که می‌تواند تشکل‌های دانشجویی را به کنشگرایی وادارد، مطالعه مسائل استانی و شهری است که درواقع حیاط خلوت مدیران میانی کشور است و هیچ نقد و بازخواست و پاسخگویی‌ای تاکنون از آنان نشده است.

درحالی که به دلیل مواجهه مستقیم مردم با مدیران استانی و به اصطلاح میانی، آنان را به‌مثابه شاقولی برای سنجش کارآمدی یا عدم‌کارایی نظام در نظر می‌گیرند، این حوزه تاکنون برای مطالبه‌گری تخصصی برای دانشجویان بکر مانده است. قطعا وقتی دانشجویان، مشکلات استان‌ها و شهر‌ها را به رخ مسئولان آن بکشند و وارد عرصه تبیین‌گری در این رابطه شوند می‌توانند به قضاوت مردم و شکل گرفتن تصویری صحیح از کارآمدی نظام کمک کرده و دغدغه این روزهای خود که چگونه با مردم ارتباط برقرار کنیم را نیز تا حدودی برطرف کنند.

استفاده تریبون نمازجمعه، جلسات پرسش و پاسخ دانشجویی، نشریات دانشجویی و به‌کارگیری انواع قالب‌های نو و انعکاس آن در فضای مجازی درخصوص مشکلات و معضلات شهری و استانی و استفاده حداکثری از این ظرفیت و فریاد مشکلاتی که مردم در محل زندگی خود با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، جریان دانشجویی را به کنشگرایی که لازمه جریان‌سازی و گفتمان‌سازی در جامعه است، تبدیل و از انفعال و رکود خارج خواهد کرد.