سخن در این است که آیا ما هم سیاست امریکا را تعقیب می کنیم ویا با آن، در عین مخالفت، همراه هستیم
وقتی قانون می نویسم و بخشی را مستثنی می کنیم،
وقتی بخشنامه می نویسیم و بعضی را خارج از آن می دانیم،
وقتی وزیری به زیردستانش می گوید در بخش خصوصی کار نکن اما خودش و یاران نزدیکش را مستثنی می کند و قانون برای طبقه ضعیف می شود،
وقتی کار به روال قانونی انجام نمی شود و همه از هر سه قوا کار معمولی وظیفه خود را با رشوه به انجام می رسانند،
وقتی تبعیض آمیز رفتار کردیم آنوقت نتیجه اش حقوق های نجومی می شود و یا املاک نجومی از آن بیرون می آید،
تبعیض هم بار مثبت و منفی دارد. مثبت آن این است که برای هر کسی به قدر توان و نیازش و این عین عدالت است و تبعیض منفی یعنی بدون دلیلی موجه عقلانی و قانونی به کسی بیشتر توجه کنیم.
بنابر این سخن در نخبگان و افراد ویژه است، که اگر خوب انتخاب شده باشند، رسیدگی به آنها برای هر کشوری هزینه دارد و این هزینه کردن به معنای تبعیض نیست. این عین عدالت است.
مانند یک خانواده ای می ماند که بچه¬هایش دارای استعدادهای متفاوتند و باید برای هر یک به مقتضای نیازش هزینه شود
اگر غیر از این باشد ظلم است. اینکه حضرت علی فرمود به عموم بیندیش و مبادا خواص را بر عموم ترجیح دهی شامل این نمی شود. شامل آنهائی می شود که بدون داشتن هیچگونه ویژگی فقط به خاطر داشتن زور و یا زر و یا قرابت خاصه خواری می کنند
عدالت یعنی که از بیت المال باید برای همه در درجه اول آن چیزهای اولیه را فراهم کنی و بعد در درجه دوم به نیازمندی های هر طیف و گروه خاص را نظام مند پاسخ دهی تا استعدادی به هدر نرود و این نیاز به برنامه ریزی، سرکشی، صرف وقت، و گزارش گیری دارد
خدا که به عدل واحسان دستور می دهد در بیت المال و مصارف عام عدالت ولی در امور شخصی بخشش و گذشت.
امامان که در صرف بیت المال آنقدر دقت به خرج می دادند و دیگران را به رعایت آن امر می کردند در موارد خصوصی و از مال خودشان فراوان می بخشیدند و قطعا نیاز مندی طرف را هم لحاظ می کردند و تازه عذر هم می خواستند