به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بلاغ، در کنار خبر بسیار تلخ مربوط به زلزله مهیب هفت و اندی ریشتری کرمانشاه، شنیدن یک خبر خوش میتواند مرهمی بر تلخیهای خبر ابتدایی باشد.
شاید این روزها کمتر رسانهای، حال در هر مقیاس از ملیت و وسعت مخاطب، را میتوان یافت که به خبر اعلام پایان کار گروهک خبیث و پلید داعش نپرداخته باشد. بسیاری از رسانههای معتبر جهان نه تنها به انتشار خبر مذکور اقدام نمودند، بلکه این خبر، خبر نخست آنان نیز بوده است. در این میان رسانههای غربی بشدت به این خبر، البته با شیطنتی که خاص خودشان است، پرداختند.
در داخل کشور هم این خبر مورد توجه رسانههای داخلی قرار گرفت، اما جای تاثر و تاسف فراوان از جماعتی دارد که همیشه عادت به کوک کردن ساز خود با نیاز چشم آبیها دارند. آنان این بار هم خود را با کرشمه چشم آبیها تنظیم کردند و حق خبری به این مهمی را ادعا نکردهاند. البته باید به این جماعت ملون حق داد که از هر حادثه بدنبال صید ماهی مراد خویش هستند؛ چرا که وقتی کسی دل در گرو ملت و غیرت خویش نداشته باشد، یقیناً نباید از او پیگیری مطالبه بحق مردم کشورش را متوقع بود. به یقین چنین توقعی، به هیچ وجه منطقی نخواهد بود.
واقعاً باید تاسف فراوان خورد در حالی که همه دنیا تمام قامت به احترام درایت حکیمانه جمهوری اسلامی ایران، که در بستر یک رهبری خردمندانه مبتنی بر عزت، غیرت و مصلحت شکل گرفت، ایستادند و به تکریم و تجلیل از این افتخار مانا و ماندگار پرداختند اما برخی از رسانههای داخلی به بهانه توجه به موضوع زلزله زدگان- که قطعاً از سر صداقت نبوده و نیست- خیلی کم اهمیت از کنار این افتخار تاریخی گذشتند. جالب اینجاست که همین جماعت مدعی، اگر چنین دستاوردی با تلاش یکی از ممالک غربی روی میداد، اینان زمین و زمان را به هم میدوختند و سراسر صفحات خود را به آن اختصاص میدادند!
بگذریم از این قصه پرغصه که خود مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد. روی سخن این مکتوب با جماعت مدعی مذکور نیست، بلکه روی سخن با کسانی هست که با وجود حضور در جایگاههای مهم رسمی، اما آنچنان که میبایست در خدمت جریان مقاومت نبودهاند اما اکنون که مقطع فتح و ظفر رسیده خود را شریک میوه شیرین مقاومت می خوانند! اشکالی ندارد که زیر بیرق پیروزی که برآمده از رشادت و شهادت دلیرمردانی است که همچون مقتدای بی سر خود خواب را بر حرامیان حرام کردند، بایستند و عکسی به یادگار بگیرند. عکس بگیرند اما بر عکس این عکس عمل نکنند. رزمندگان و مجاهدان افراد سخاوتنمدی هستند و دیواری در اطراف علم فتح خود ایجاد نکرده و همگان را با تواضع در این مجموعه قلمداد میدانند، اما انصاف هم خوب چیزی هست.
انصاف باید داد که اگر نبود همت و غیرت جوانان برومندی که همه آرمان خود را در خونین پیکر شدن ابدانشان آنهم به دست شقیترین انسانهای عصر حاضر میدیدند، قطعاً امروز عدهای حتی فرصت نگاشتن و نوشتن یک نامه را هم نمی یافتند! به یاد بیاوریم که در مقطع حمله به حرم مطهر امام و نیز مجلس شورای اسلامی، چگونه مسخره کنندگان دیروز مسخره شوندگان را با لطیفترین و نظیفترین کلمات و جملات مورد تکریم قرار میدادند!
آری، این جماعت چون دشمن را در کنار خود میدید، لذا زبان به تکریم گشوده بود. انتظار از جناب رئیس و جنابان روسا این است که قدر این نعمت عظیم را بدانند و بجای در پیش گرفتن راه حلهای تکرار شده بی حاصل، به خط مقاومت پیوسته و با تقویت این خط، مسیر رشد و تعالی کشور را در همه زمینهها فراهم آورند.
انتهای پیام/
نظر شما