محمدرضا نیکنژاد/آموزگار
1- پدرم به خاطر خوشنامی خانوادگیاش با نخستین خواستگاری پذیرفت و همسرش شدم. آدم آرام و زحمتکشی بود، اما در سالهای نخست ازدواج دست بزن داشت. گاهی که از سر کار برمیگشت، دمی نشستن در کنار مادرش بس بود تا خشمگین به تکاتاقمان در گوشه خانه پدریاش بیاید و بدون پرسوجو چند ضربهای حوالهام کند. بچه بودم. شکایتش را پیش خانوادهام بردم. مادرم گفت با لباس عروسیِ سفید رفتهای و با کفن سفید بیرون میآیی! او مرد است و تو زن، او میزند و تو باید تحمل کنی! اصلا همه آتشها از گور تو بلند میشود. او آدم باخدایی است، اما تو بازیگوش و سر به هوا و... اصلا تا زن را نزنی راه درست و نادرست را تشخیص نمیدهد و... پس از آمدن فرزند نخستمان، دیگر کتکم نزد. میگوید: ای بابا، پس از 60سال زندگی این حرفها گفتن ندارد! تازه ورق برگشت و بیچاره سالها تاوان آن کتکها را پس داد! خندید و گفت بخشیدنش سخت است اما خب، او مرد بود و من هم دختری شوخچشم و زیبا، باید کنترل میشدم؛ حق داشت!
2- «... در مجموع ۳۵درصد زنان خشونت را به شکلی تجربه کردهاند. در برخی مناطق جهان این رقم به ۷۰درصد میرسد. زنان فارغ از رنگ پوست و تحصیلات، مورد خشونت قرار میگیرند، هرچند ممکن است نوع خشونتی که هر زنی تجربه میکند با دیگری تفاوت داشته باشد. گرایش جنسی زنان، معلولیت یا تعلق آنها به اقلیتهای قومی و مذهبی آنها را در معرض خشونت بیشتر قرار میدهد. در بیشتر موارد، خشونت نسبت به زنان از سوی نزدیکترین افراد خانواده اتفاق میافتد. تنها ۱۰درصد از زنان این خشونتها را به پلیس گزارش میدهند. براساس برخی پژوهشها، آمار تجربه خشونت و آزار جنسی در فضاهای عمومی ۹۲درصد است. زنان نیمی از قربانیان قاچاق انسان در جهانند. اگر آمار قاچاق دختربچهها را هم به آن بیفزاییم، این رقم به ۷۰درصد میرسد. از هر سه کودک قربانی قاچاق، دو کودک دختر هستند.»
سازمان ملل در سال 1981 روز 25 نوامبر را بهعنوان «روز مبارزه با خشونت علیه زنان» تصویب کرد. چند سال پس از تصویب این روز، کنشگران جهانی حقوق زنان 16 روزی که نخستین آن 25 نوامبر است (تا 10 دسامبر) را بهعنوان روزهایی برای تلاش و آگاهیرسانیهای عمومی در اینباره برگزیدند. چند سالی است که این 16 روز در جهان زمانی شده است برای آگاهیرسانی درباره شکلهای گوناگون خشونت علیه زنان و کنشگری برای پایان خشونت فراگیر بر پایه جنسیت. هر سال این 16 روز با تعیین یک موضوع - theme - از سوی بخش زنان سازمان ملل آغاز میشود. موضوع امسال تمرکز بر «هیچکس را جا نگذارید - پایان خشونت علیه زنان و دختران» است. Leave No One Behind- End Violence against Women بخش زنان سازمان ملل از چند سال پیش رنگ «نارنجی» را نیز برای این روز - و البته این 16 روز - برگزیده و سفارش میکند که در این روزها از این رنگ استفاده شود. در کشور ما نیز چندسالی است که این روز از سوی شماری از کنشگران حقوق زنان و سازمانهای مردمنهاد مورد توجه قرار گرفته و با برگزاری گردهماییها و آگاهیرسانیهایی همراه شده است؛ گرچه کمتر رنگ و بویی دولتی دارند. آنچه آشکار است خشونت علیه زنان و دختران - بهویژه خانوادگی آن - فراتر از رنگ و نژاد و آیین و مرزهای کشوری و منطقهای است. دولتها با توجه به امکانات فراوانشان میتوانند موثرتر از هر شخص و گروه و سازمانی باشند و ورودشان میتواند آغازگاه موثری برای پایان به خشونت علیه زنان باشد؛ در این زمینه انتظار از دولت کنونی و معاون زنان ریاستجمهوری بیش از همیشه است. امید است برای پایان دادن به خشونت علیه زنان این روز و این روزها را از دست ندهیم.
نظر شما