به گزارش «فرهیختگان آنلاین»،  سه سال قبل، وقتی لیوپول با رقم حیرت انگیز 20 میلیون پوند دژان لاورن را از ساوتهمپتون جذب کرد خیلی‌ها به برندان راجرز سرمربی وقت لیورپول انتقاد کردند که دادن چنین پولی به بازیکنی چون لاورن، ولخرجی بوده است و حتی اتلاف. این را هم در نظر بگیرید که تا آن زمان قیمت مدافعان، حتی مدافعان طراز اول چندان بالا نبود و قیمت‌شان معمولا کمتر از بازیکنان دیگر پست‌های فوتبال بود. راجرز از کیفیت لاورن گفت، اما در عین حال به این نکته اشاره کرد که دفاع وسط خوب کم گیر می آید. وقتی کم است باید پول زیادی بابتش پرداخت کرد. حالا سه سال پس از آن انتقال با چیزی مواجه هستیم که می توان آن را «بحران دفاع وسط» در فوتبال جهان خواند. وضعیت تیم‌های لیگ برتر را مرور کنیم:

 منچستر هنوز از داشتن یک دفاع وسط مطمئن، کسی همچون ریوفردیناند یا حتی نمانیا ماتیچ بی بهره است. اسمالینگ هیچ گاه مدافعی نبوده که خیال تیم را راحت کند. برای حل این وضعیت مورینیو ناچار شده تا تیم را عقب بکشد و با بازیکنان بسیاری لایه‌های دفاعی را ببندد.

 لیورپول با همان لاورنِ گران قیمت، دفاعی بسیار متزلزل دارد. اشتباهات مدافعان این تیم داد هواداران را در آورده است. یک بار وقتی از کلوپ درباره ضعف تیمش پرسیدند گفت همین الان می تواند یک کتاب درباره شیوه‌های مختلف دفاع کردن بنویسد اما همه چیز سیستم نیست. او در لفافه گفت که دفاع‌ها خوب نیستند.در واقع هرچقدر خط حمله لیورپول زهرآگین بوده است مدافعانش ضعیف بوده اند و آسان گیر. چلسی و سیتی هم اگرچه کمی بهتر، اما در خط دفاعی متزلزل نشان داده اند. بحران در دفاع وسط یکی از دلایلی است که باعث شده بسیاری از تیم‌های انگلیسی در این فصل روی به بازی با سه مدافع بیاورند. سیستمی که بسیار پیچیده تر است و طراحی تمرینات برای آن سخت تر. اما معضلات دفاع وسط را کمتر دارد. این وضعیت را مقایسه کنید با یک دهه پیش.

ریو فردیناند، جان تری، کمپل، یاپ استام و خیلی مدافع تراز اول دیگر که در لیگ جزیره بازی می کردند. پس عجیب نیست اگر قیمت مدافعانی چون لاورن این همه بالا می‌رود. بحران دفاع وسط اما تنها مختص به انگلستان نیست. کم و بیش می توان آن را روندی جهانی دانست. بهترین مدافعان ایتالیا بالای ۳۰ سال دارند. همان کیلینی و زوج‌های دیروز و امروزش در یوونتوس. اسپانیا کماکان راموس و پیکه ای را دارد که از ۱۰ سال پیش دفاع وسط‌های این کشور هستند. فرانسه، پس از دوره لوران بلان و مارسل دسایی، هنوز مدافعی در کلاس جهانی ندارد.

این خلأ در شرایطی است که تعریف مدافع در فوتبال مدرن دگرگون شده است و از مدافعان انتظار می رود که جدای از وظایف تدافعی، بازیسازی را از عقب زمین شروع کنند. شاید فوتبال بیش از هر چیز به ظهور نسل جدیدی از مدافعان نیاز داشته باشد که قادر باشند این کارکردها را انجام دهند و در عین حال از عهده وظایف کلاسیک یک دفاع وسط برآیند. این بحران شاید بر سرنوشت سیستم‌های فوتبال در آینده بسیار اثرگذار باشد.

* نویسنده : محمد هدایتی روزنامه‌نگار