صاحب‌خبر - وقتی زلزله کرمانشاه را لرزاند و خانه‌ها فروریخت، بازی بچه‌ها به‌هم خورد و مدارس تعطیل شدند. همه دل نگران و آواره به خیابان‌ها آمدند و در زیر آوارها به دنبال جامانده‌ها و گمشده‌هایشان می‌گشتند و به دنبال عزیزان جا مانده در زیر آوار بودند، در این میان کودکان در شوک اتفاقی که برایشان افتاده به‌سر می‌برند. در این بین اما هنوز کسی خبر ندارد که چه تعداد کودک در زیر این آوارها جان باختند و چه تعداد کودک بی‌سرپرست شدند اما در این بین هستند افراد و فعالان حقوق کودکان که به محض شنیدن خبر زلزله به این مناطق شتافتند و در کنار یاری و کمک به آسیب‌دیدگان توجه بیشتری به کودکان آسیب‌دیده در این مناطق داشتند و تنهای‌شان نگذاشتند. پیامد‌های روانی زلزله به‌ویژه برای کودکان بسیار سنگین است و همین مساله حضور روانشناسان و مددکاران اجتماعی در مناطق زلزله‌زده را تبدیل به یکی از نیاز‌های ضروری کرده است که اگر جدی نگرفته شود، عوارض روانی شدیدی را به همراه خواهد داشت و همین موضوع سبب شد فعالان حقوق کودک راهی مناطق زلزله‌زده شوند از مجری برنامه کودک تا عروسک‌گردانی که با آوردن عروسک‌ها در جمع این کودکان قرار گرفت تا به آنها روحیه بدهد. در این بین پویش‌هایی هم راه‌اندازی شد تا به حمایت از کودکان آسیب‌دیده در این منطقه بپردازد که یکی از این پویش‌ها، «پویش کودکانه» است. مریم هوشمند که راه‌اندازی پویش کودکانه را آغاز کرده است، به «فرهیختگان» می‌گوید: «بعد از زلزله کرمانشاه به این فکر می‌کردم کسانی که در این حادثه بیشترین آسیب را خواهند دید، کودکان هستند، به‌خصوص کودکانی که در این حادثه خانواده خود را از دست داده‌اند. برای همین تصمیم گرفتیم تا پویشی برای این کودکان به‌راه بیندازیم و بر همین اساس شعار «برای کودکان باید از کودکان آغاز کرد» را برای این پویش انتخاب کردیم. وی در ادامه افزود: «این نکته برای ما دارای اهمیت است که متاسفانه هرچه از زمان حادثه می‌گذرد، کمک‌ها و توجه مردم چه از لحاظ مادی و چه غیرمادی، کمتر می‌شود و یکی از دلایل اصلی ما برای ایجاد چنین پویشی دقیقا همان زمانی است که این اتفاق در حال روی دادن است؛ چراکه در این شرایط است که کودکان غم‌های زیادی دارند.» هوشمند خاطرنشان کرد. این پویش چند هدف اساسى را دنبال می‌کند: اول؛ قصد دارد اخبار، گزارش‌ها و وضعیت کودکان آسیب‌دیده در مناطق زلزله‌زده غرب کشورمان را به اطلاع مردم برساند؛ اینکه در حال حاضر کودکان غرب ایران در چه وضعیتی هستند؟ چه نیازهایی دارند؟ ما با امکانات محدودى که داریم، چه کمک‌هایی می‌توانیم به آنها بکنیم؟ روش‌ها و راه‌هاى انجام کمک‌هاى موثر چیست و اولویت‌بندی این کمک‌ها باید بر چه اساسی باشد؟ دوم؛ هدف دیگر ما در پویش کودکانه، فرهنگ‌سازی برای همه کودکان کشورمان با هدف ارتقای روحیه مسئولیت‌پذیری، همکاری و تعاون است؛ اینکه با ملاحظه همه ابعاد روحى و روانى آنها، بتوانیم از کودکى آنها را متوجه مسئولیت‌هاى جمعى و نیازهاى همگانى کنیم، فرهنگ مدنى و مشارکت اجتماعى را در ذهن آنها پرورش دهیم، سطح دغدغه‌هاى آنها را با درنظر گرفتن سن و شرایط هر کودک به تدریج ارتقا بخشیم تا گامى کوچک در راه آموزش کودکان براى رویارویى با بحران‌هاى کوچک و بزرگ برداریم. سوم؛ ایجاد یک بستر همیارى و همفکرى میان فعالان حقوق کودکان براى تسهیل در کمک‌هاى موثر به اطفال و بچه‌هاى آسیب‌دیده، هدف دیگر پویش است. شبکه‌هاى اجتماعى فرصت خوبى براى فعالان این عرصه است تا بتوانند به همفکرى با هم بپردازند و به جاى آنکه جدا از هم کار کنند با مشورت جمعى پیش بروند تا نیازهاى واقعى کودکان تامین شود. این پویش به‌عنوان یک ذره در دریاى فعالان حقوق کودکان از همه توان خود براى کمک بیشتر به کودکان استفاده خواهد کرد و می‌کوشد تا گروه‌هاى فعال در این زمینه را با هم بیشتر آشنا کند و در جریان اقدامات هم قرار دهد. مسئول پویش کودکانه اظهار داشت: «می‌خواهیم از تئوری‌بازی و تئوری‌سازی دوری کنیم تا دور از بحث‌های روانشناسی به اتفاقاتی که در زمان حال برای این کودکان رخ می‌دهد، دقت بیشتری داشته باشیم و در این پویش جمعی از دوستان که چهره شاخص آنها خانم هله پتکر(روانشناس) و یک گروه امدادی که در منطقه حضور دارند به نام(آرزو و ارسلان پالیزبان) همراه ما هستند.» وی تاکید کرد: «افراد زیادی به پویش ما کمک کردند؛ به‌عنوان مثال گروهی اعلام داشته‌اند می‌خواهند در این مناطق به کودکان به‌ویژه کودکانی که خانواده خود را در این حادثه از دست داده‌اند، موسیقی آموزش دهند. عده‌ای نیز وسایل را در اختیار ما قرار داده‌اند تا به دست کودکان مناطق آسیب‌دیده برسانیم.» هوشمند با بیان اینکه برای ما بسیار مهم است که هرچه از زمان حادثه می‌گذرد و کمک‌ها و توجه مردم مادی و غیرمادی نسبت به این موضوع کمتر می‌شود، ما کارمان را شروع کنیم، بیان داشت: «به نظر من خیلی از این کارهایی که با عنوان کمک به آسیب‌دیدگان انجام می‌شود، ظاهر‌سازی است. من چندی پیش یک مستند با عنوان بم شهر بی‌دفاع دیدم. دو گزارش از دو زلزله مهم داده بودند؛ یکی رودبار و دیگری بم که نشان می‌داد هنوز هم بعد از گذشت این همه سال نیاز‌های اولیه آسیب‌دیدگان آن مناطق بر آورده نشده است و آنکه کلاهبرداری‌های زیادی به نام زلزله‌زدگان انجام شده است که نشان می‌دهد که شاید این چرخه کمک‌رسانی به دست افراد مشهور گاهی یک چرخه معیوب بوده است و شاید هم به این دلیل که جامعه مدنی اسلامی قدرتمندی نداریم که در آن روحیه تعاون و مشارکت باشد و هر کسی هرکاری که بخواهد انجام می‌دهد و نیازسنجی لازم در آن مورد صورت نگرفته است. یک سرمایه را جمع می‌کنند، بدون آنکه مشخص شود انتهای این ظاهرسازی به کجا می‌رسد و در نهایت این مردم هستند که نیازمند خواهند بود.» این فعال اجتماعی گفت: «این پویش یک پویش محدود با اهداف محدود است که نه ادعایی دارد و نه می‌خواهد پولی را جمع کند؛ ما اگر بتوانیم در کودکان فرهنگ مسئولیت‌پذیری اجتماعی را رشد دهیم به هدف‌مان نزدیک‌تر خواهیم شد که در این مسیر سخت، انرژى و زلالى کودکان نازنین میهن ما، سرمایه بزرگى هستند؛ بچه‌هایى که با راهنمایى و صلاحدید والدین‌شان با ارسال فیلم‌ها و عکس‌هاى خود با موضوع ارسال کمک به کودکان آسیب‌دیده و زلزله‌زده، به #پویش_کودکانه در کانال @Pooyesh_Koodakaneh در راستاى اهداف خود کمک می‌کنند.∎​