چکیده

حماسه عاشورا در کربلا از حماسه‏ های جاودان خلقت است که در راستای هدایت انسان‏ ها توسط خداوند متعال در خلال اختیار انسان‏ ها طراحی شده است و عزاداری احیای این حماسه انسان ساز است. اگرچه مصادیق عزاداری توسط عرف مردم در هر عصر تعیین می‏شود، اما این عرف نباید با اصول و مبانی عقلی و نقلی تعارض داشته باشد. در این مقاله قمه ‏زنی به ‏منزله روشی که نه تنها عرف اندیشمندان آن را تأیید نمی‏ کنند، بلکه عمل بدعت و خرافی که هیچ دلیل استواری آن را حمایت نمی‏کند معرفی می ‏شود. شبه ادله ‏ای که طرفداران اندک این عمل برای خود دارند معرفی شده و مورد نقد قرار می ‏گیرند و ادلّه فقهای عظام مبنی بر بدعت بودن، مصداق اضرار و ایذاء نفس، وسیله وهن و تضعیف مذهب و دین و سوء‏استفاده دشمنان به ‏مثابه ادله حرمت این عمل معرفی شده است. کلمات و فتاوی جمع قابل توجهی از فقهای حال و گذشته به‏ منزله مؤید این فتوی آورده شده و در نهایت به انعکاس این عمل خرافی در سایت ‏ها و فیلم‏ ها و رسانه ‏های دشمنان پرداخته می ‏شود.

کلیدواژه ها: قمه‏ زنی؛ عزاداری؛ حرمت قمه‏ زنی؛ وهن مذهب؛ اضرار نفس؛ خرافه؛ بدعت

نویسندگان:

احمدعلی قانع: استادیار دانشگاه امام صادق(ع)

 محمدرضا فتح‌الله بیاتی: دانشجوی کارشناسی ارشد فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع)

فصلنامه مطالعات فرهنگ – ارتباطات - دوره 16، شماره 29 - شماره پیاپی 61، بهار 1394.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.